Barcelona

 

De winter en herfst duren voort in de Nederlandse lente en dat stimuleert ons nog meer om een korte vakantie te plannen waar de weerman van die zonnen op de kaart laat zien en er 20 of 24 graden bij staat. En omdat we maar een week konden plannen hebben we gekozen voor deze Spaanse stad. We waren al eerder in Madrid en hadden daar ook genoten van het heerlijke weer en de levendige bevolking.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

even op onze beurt wachten en dan zit je zo op 12 km hoogte boven het wolkendek

De geschiedenis in een notendop:

Voor de (pre-)historici onder ons: er zijn bewijzen gevonden dat in de periode 2000-1500 voor Chr. in deze omgeving al civilisatie aanwezig was. Maar ik zal niemand verder vervelen door al die oude koeien uit allerlei sloten te halen en het laten bij de constatering dat de Romeinen en de Moren hier ook de baas hebben gespeeld.

In 1888 en 1929 waren hier wereldtentoonstellingen en in 1992 de Olympische Zomerspelen.

Een flinke omslag in het vrije leven kwam in de vorige eeuw (1936) met een burgeroorlog en met name toen in 1939 dictator Franco aan de macht kwam en dat 36 jaren lang bleef. De Catalaanse taal vond hij niks en hij verbood het Catalaans niet alleen, maar deelde ook heftige straffen uit aan degene die zich op welke manier dan ook in het Catalaans uitte. Hij beschouwde het Catalaans als schadelijk voor de moraal van het Spaanse volk. Mijn schoonmoeder zou gezegd hebben: `Hij heeft de boot zien varen!'

In 1975 overleed Franco en toen was de weg vrij voor koning Juan Carlos l en de Catalaanse taal en cultuur.

In 1987 pleegde de Baskische afscheidingsbeweging ETA een bomaanslag op een supermarkt in Barcelona waarbij 21 mensen de dood vonden.

Maar snel weer terug naar 2008. Barcelona is - na Madrid - de grootste stad en de hoofdstad van de autonome regio Catalonië, gelegen aan de Middellandse Zee. We vlogen op 12 kilometer hoogte over de Pyreneeën, die op 160 kilometer van deze stad liggen. We hebben de prachtige witte topjes van deze gigantische bergen kunnen bewonderen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We hadden wind mee want in een kleine 2 uur stonden we bij de gate van de luchthaven van Barcelona. We moesten wel een uurtje wachten op de koffers.

Zodra we buiten kwamen drong de lucht (stank) van brandende sigaretten onze neus binnen. De nicotineverslaafden moesten hun peil even opkrikken.

We hebben de bus genomen naar Plaza de Catalunya en bij het uitstappen merk je meteen de vele uitlaatgassen van de auto's. We hadden geen zin om de metro te zoeken, want we hadden het warm in onze Hollandse kleding, en namen een taxi. De hotelkamer is super; heel ruim, heel schoon en een prachtige badkamer met bad/douche.

Meteen de koffers uitgepakt en andere kleding aan gedaan en toen op stap. Heerlijk gewandeld, op een terrasje wat gegeten en gedronken en ook nog boodschapjes gedaan.

Wat een prachtige gebouwen. Een gebouw was wel vreemd omdat het helemaal voorzien was van ijzer hekwerk voor de ramen.

                                                                 

Toen we weer op onze kamer waren werd het van lieverlede steeds warmer en dus hebben we een tijdje met de airco gespeeld, zomer- en winterstand en op 1, 2 of 3. Maar warm bleef het en toen de balkondeur opengezet. Net als de Madrilenen zijn ook de mensen hier genieters en tot diep in de nacht vrolijk aanwezig. En zoals Ryan zegt: ` Geeft niks uit', we hebben er geen last van. Wat ons wel door onze slaap heen alarmeerde was een geluid in het keukendeel wat we niet thuis konden brengen en dus op zoek naar de oorzaak hiervan. Het duurde even eer ik door had dat een smal champagneglas spontaan gebroken was en niet zo'n beetje, maar gewoon halverwege helemaal rondom???? Heel vreemd en geen Char te bekennen.

Om 8 uur liep de wekker af en ontbijten. Wat een super uitgebreid buffet en je kan meteen zien dat het hier zoetekauwen zijn; zelfs allerlei soorten gebak zo vroeg in de ochtend. Rond 9 uur waren we al op pad. We zijn naar de Sagrada Família (Heilige Familie) gelopen en het is echt een belevenis om dit bijzondere kunstwerk te zien. De kerk is gebouwd in neocatalaanse stijl en Catalaans Modernisme met grillige vormen, ornamenten en torens.

De architect is Antoni Gaudí; een man die als kind al een bijzondere aanleg had voor wiskunde en natuur en al vele werken op zijn naam had staan. Hij is nooit getrouwd en deze kerk was zijn laatste werk; hij leefde als een kluizenaar op de werf.

Hij maakte onderdelen in het klein en nam foto's om de constructie goed te kunnen beoordelen. In 1883 startte hij met de bouw en in 1926 kwam hij per ongeluk onder een tram en werd hij bijgezet in zijn eigen crypte. De kerk was toen nog lang niet af maar hij had wel zoveel werktekeningen achter gelaten dat het duidelijk was wat en hoe er gewerkt moest worden.

Dus ook nu nog stond de kerk vol met werklieden, materiaal en ijzeren steigers. Buiten zijn de hoge hijskranen aan het werk. Men verwacht dat de kerk nooit helemaal af komt, want de voltooide delen zijn al zo aangetast dat ze gerenoveerd moeten worden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Park Güell is een 15 hectare groot park wat tot stand kwam omdat Eusebi Güll, lid van een rijke en adellijke familie, Gaudí in 1900 de opdracht gaf om een soort tuindorp aan te leggen op een braakliggend terrein. Gaudí nam deze opdracht graag aan want hij zag zijn kans schoon om zijn ideeën over een op de natuur geïnspireerde architectuur vorm kunnen te geven. In 14 jaar tijd was het park werkelijkheid en sinds 1984 staat het op Unesco Werelderfgoedlijst.

Het is een prachtig park en je krijgt een soort combinatiegevoel van lieflijk met eng: de Efteling en The Lord of the Rings.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We hebben ook een tijdje in een toeristische bus gezeten; een dubbeldekker zonder dak. Heerlijk in de open lucht en met het voordeel dat ik nog foto's kon maken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna de metro uitgetest, want je moet even weten hoe het hier werkt. Maar dat is simpel en we hebben de metro naar zee genomen.

Geweldig mooi allemaal aangelegd en natuurlijk zie je ook hier mensen die op straat leven en straatverkopers. Die straatverkopers maken zich snel uit de voeten als ze iets zien wat op politie lijkt. Ze hebben een vierkant stuk plastic waar aan de hoeken touwen zijn bevestigd. Op het zeil wordt de koopwaar uitgestald en is er onraad - de politie - dan pakken ze snel de vier koorden en dan zit alle koopwaar meteen ingepakt en kunnen ze wegrennen.

Een paar jongens waren een stuk verder gaan zitten en speelden de toerist, maar daar trapte de politie niet in. Van een werd een plastic zak afgenomen.

Wel komisch om te zien was dat een politieman met een air liep alsof hij Bruce Willis himself was; hij moest het dan ook van die air hebben want verder was het niet veel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

vuilnisboot           rechts: station De Franca

Rond 19 uur wilden we in de buurt van het hotel eten, maar de 2 restaurants waren nog gesloten. Men eet hier pas laat en vele restaurants beginnen dan ook om 20 uur.  Dus bij de supermarkt eten gekocht: veldsla, knoflooksaus, stokbrood, aluminium folie en gebraden kip uit de koeling.

We hebben namelijk maar 1 steelpannetje en 2 elektrische kookplaten. Dus gewoon het vlees in aluminium gedaan en op de kookplaten gelegd. Ging prima.

 

stadion van FC Barcelona

Rond middernacht het licht uit en oogjes toe. Slapen wordt hier afgewisseld met onverwachte lawaaimomenten. Zo werden om 1:45 uur de ijzeren afvalcontainers geleegd en een tijdje later werd er een lading hout gelost en tussendoor het vrolijke geluid van uitgaande mensen.  Dan ben ik blij dat ik lekker in mijn bedje lig en niet dat werk hoef te doen.

Om 8 uur ging het deuntje van de Efteling; een vrolijke manier om aan te geven dat het tijd is. Dus liepen we om 9 uur weer heerlijk in het zonnige Barcelona richting de opstapplaats voor de Bus Turístic. Er zijn 3 lijnen, de rode, de blauwe en de groene lijn. Elk rijdt een bepaald deel van de stad en op bepaalde punten overlappen ze elkaar zodat je kan overstappen. Gisteren hadden we gebruikgemaakt van de rode en de groene en vandaag namen we de blauwe. De stopplaatsen zijn allemaal topics en het is handig als je het rondje een keer mee rijdt zodat je precies weet wat je wil zien.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

zijn hele hebben en houden heeft hij bij zich   

     

 

 

 

 

 

 

 

 

                   

zou Gaudi het hiervan hebben boven en het nationaal museum

Fietsen die je kan huren door geld in de betaalpaal te doen en dan huur je de fiets voor een bepaalde tijd de fiets  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

een moderne fietstaxi

De Catedral de Santa Eulàlia is prachtig en gratis. Daar stond ik van te kijken want vaak betaal je toch wel bij de katholieken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                               

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'dwaze vaders' en rechts: auto was fout geparkeerd en wordt opgehaald

Vlakbij zijn we op een zonnig terras gaan lunchen en kwam er een proteststoet langs van de Spaanse dwaze vaders.

We hebben veel gezien en aan het eind van de middag zijn we naar plaza de Catalunya gegaan en hebben daar nog heerlijk op een bankje in de zon tussen de plaatselijke bevolking gezeten en daar had ik de kans om een paar mooie oude gezichten te fotograferen. Ik heb namelijk een lens 18-250 mm en kan dus op grote afstand iemand dichtbij halen.

Daarna de bus weer genomen met de bedoeling richting ons hotel, maar we zijn op de verkeerde Gracia en nog wat uitgestapt.  Dus even vragen want het stond niet meer op onze plattegrond. De Spaanse mevrouw vroeg waar de auto stond of scooter, nee gewoon de 2 voetjes met de maten 40 en 37. Ze vond het nogal ver zeker en dan te weten dat we al van 9 uur onderweg waren. Tenslotte kwamen 10 uur nadat we de deur achter ons dicht gedaan hadden weer op onze hotelkamer aan en daar bleek de deur ineens geblokkeerd. Niet de deur zelf maar de elektronische kaart. Dus weer even laten resetten en toen konden we binnen.

Mensen en dieren

 

 

 

Er rijden hier heel erg veel taxi's, het lijkt wel of de verhouding iets is van 1 taxi op de 4 auto's. Ze zijn allemaal geel met zwart.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook blijft het bekende mannetje bij de zebra's erg lang op groen en dat is maar goed ook want ze blijven braaf wachten als het licht op rood staat, maar is het groen dan schieten ze als kanonskogels de weg over.

Wat ook opvalt is dat er nog heel veel gerookt wordt zowel binnen als buiten.

Hoewel de peuken gewoon op straat gegooid worden, is Barcelona een schone stad. Er zijn veel schoonmakers aan het werk. Zij rijden vaak in kleine autootjes met een bak erop en stappen dan uit met een bezem en een rubberen tas. Ze vegen de troep bij elkaar en dan de tas in, die dan weer in de bak op de auto wordt geleegd. Simpel en handig systeem.

Het Eftelingdeuntje maakte weer een stralende nieuwe dag bekend. Een uurtje langer blijven liggen - soort van uitslapen - en om 10 uur op weg. Zoals elke dag heb ik mijn schoen flink aangetrokken, want mijn in augustus vorig jaar in Zuid Afrika verzwikte enkel blijft opspelen. Het eerste half uur tot een uur moet ik door de pijn heen lopen of aan de pijn wennen, daar ben ik nog niet achter. En om te voorkomen dat mijn enkel te veel opzet bind ik mijn hoge schoen goed dicht. Gedurende de dag voel ik de strijd tussen mijn enkel en mijn schoen en mijn schoen wint tot op heden nog steeds.

Een flinke wandeling gemaakt naar de kathedraal en daar het dansen gezien. Het was een volksdans waarbij de cirkels met mensen danspasjes maakten. Leuk om te zien dat een oud baasje ineens zijn stok en tas in het midden gooide en vol jolijt (dat woord paste bij hem) en ondeugendheid mee danste.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna nog naar wat eens een koninklijk paleis was, geweest. Het plein stonk verschrikkelijk naar de urine. Waarschijnlijk een zit- en ligplaats voor de aan lager wal geraakte mensen. Je ziet ze vaak zitten of liggen met vieze kleding aan, al dan niet onder invloed van het een of ander.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

lekker warm........

 

Heerlijk anderhalf uur op een zonnig terras geluncht. Er was iets aan de hand toen we daar zaten want er kwamen verschillende politieauto's, ziekenauto's en mobiele brigade met sirene en zwaailichten aan voorbij.

Na de lunch zijn we naar zee gelopen en daar een tijd de vissen bewonderd. Het leken wel piranha's zoals zij krioelden richting een stukje brood. De meeuwen hadden het nakijken.

De brug moest open voor een zeilboot en een grote boot. Mooi om te zien hoe dat in zijn werk gaat.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna over de Rambla gelopen, gezellig. Omdat we al een uurtje of 6 gelopen hadden vonden we het beter om even de metro te pakken. We wilden niet overstappen en hebben het laatste stuk van een klein half uur naar ons hotel gelopen. Aan beweging ontbreekt het ons niet.

Op deze bewolkte dag zijn we naar het Hospital de Sant Pau gelopen. Weer een behoorlijke trip maar zeker de moeite waard. Prachtige gebouwen. Dit ziekenhuiscomplex werd ontworpen door architect Lluís Domènech i Montaner, één van de belangrijkste exponenten van het Modernisme Català, de Catalaanse variant van de  Art Nouveau/Jugendstil beweging en dat is goed te zien.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sinds 1997 staat ook dit gebouwencomplex op de Werelderfgoedlijst.

De oorsprong van het Hospital de la Santa Pau ligt in het jaar 1401 toen de zes bestaande ziekenhuizen van Barcelona fuseerden en het Hospital de Santa Creu werd.

Met de donatie van de bankier Pau Gil werd er een nieuw gebouw toegevoegd. De bouw startte in 1902 maar zou 29 jaar duren, omdat de bouw regelmatig door geldgebrek stil gelegd moest worden. Hier geen subsidiepotjes.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

de ambulance staat al klaar als de helikopter met een zwaargewonde landt

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Met de bus richting Plaza de Catalunya en daar geluncht. Ofschoon hier overal - dus zowel op straat als in restaurants - heel veel gerookt wordt en het maakt niet uit welke sekse, was dit een rookvrij restaurant. Nou verdenk ik de medewerkers ervan dat zij dat niet op prijs stellen, want het bord werd bijna op tafel gesmeten en een por favor kwam niet over de Spaanse lippen.

Naast ons kwam een Engels stel: mister Silent en mrs. Cough. Mrs. Cough kampte met de na perikelen van een verkoudheid waardoor ze na het spreken van twee tot drie woorden in hoesten uitbarstte. Mister Silent keek alleen maar en deed zijn bekje niet open. En ik maar denken: mens laat die man van je kletsen en gebruik je mond om wat te drinken. Maar nee hoor, ze bleef maar stationair praten en kuchen. Laat nu een Engelse lady binnen komen en al krabbend aan haar hoofd en in het Engels in zichzelf of eigenlijk tegen zichzelf pratend, naast dit stel gaan zitten. Ze vroeg of het Engelsen waren en dat konden ze beamen. Stom, stom stom, want deze lady bleek een geheim wapen te zijn. Zij heeft er voor gezorgd dat mrs. Cough haar mondje begon te houden en dat de man reageerde; hij kon dus wel degelijk praten. De lady bleef namelijk haar korsten van haar voorhoofd tot in de haargrens eraf halen, keek zo nu en dan naar haar nagels voor het resultaat en sprak dan weer in zichzelf om vervolgens allerlei onderwerpen wereldwijd in een betoog tegen de Engelsen te gaan analyseren. Zo passeerde in korte tijd de volgende onderwerpen de revue: de situatie in de Oekraïne, Rusland, Spanje, de middeleeuwen, het christendom. En ze vroeg ook of mrs. aan de universiteit  werkte en of ze kinderen en kleinkinderen had. En nog meer wat ik niet allemaal kon horen om dat ik ook nog mijn bordje moest leeg eten. Mister Silent vertelde dat ze niet alles moest analyseren, waarop er meteen natuurlijk weer een analyse volgde. De dessertkaart, die het koppel op dat moment bestudeerde, gaven ze terug want nog langer naast deze lady te zitten was niet aantrekkelijk.

Lady moest het weer met een sologesprek doen.

De Rambla is erg gezellig en overal staan artistieke zielen die geld op een leuke manier verdienen.

Natuurlijk op jacht geweest om leuke cadeautjes te kopen voor de kleinkinderen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op deze stralende nieuwe dag stonden nog een paar bezoeken op ons lijstje.

De Casa Milà (1905-1907) ook wel La Pedrera genoemd wat de Steengroeve in het Catalaans betekent. Antoni  Gaudí heeft hier een prachtig staaltje architectuur neergezet. Deze man moet wel een geniaal en wellicht ook wat maniakaal brein hebben gehad om dit soort bouwwerken te bedenken. De natuur en architectuur zijn zo verweven met elkaar. Een golvend dakterras en grillig gevormde schoorstenen en weer andere schoorstenen voor de toevoer van verse lucht.

In dit gebouw bevindt zich ook de eerste parkeergarage van Barcelona. En natuurlijk staat ook dit pand op de UNESCO lijst.

In 1986 heeft de bank Caixa Catalunya 7 miljard peseta’s voor de aankoop en restauratie van dit pand betaald.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Gaudi kerk is ook vanaf hier te zien...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De volgende topic was Casa Batlló dat Gaudítussen 1905 en 1907 voor de textielmagnaat Josep Batlló i Casanovas verbouwd heeft. Geen enkele hoek is er te vinden; alles golvend en je waant je soms aan zee. Heel vernuftig heeft hij houten ventilatoren ingebouwd, want Gaudí was er toen al van overtuigd dat een huis niet warm kon worden als er geen verse lucht aanwezig is.

Prachtig mozaïeken dak en ook de pilaren in de hal hebben wat weg van poten van grote wezens, zoals van dinosaurussen. Alles heeft hij ontworpen tot aan de deurklinken toe.

Het pand is eigendom van de familie Bernat, beter bekend van de Chupa Chups-lollies. In 2003 moesten zij echter het pand - vanwege bedrijfsverliezen - met een hypotheek belasten.  Het pand wordt geschat op 70 miljoen euro. Dat je zo rijk kan worden van lollies…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

luchtventilator rechts

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Toen we op een terrasje zaten te lunchen let ik onherroepelijk op de mensen die voorbij komen en ik moet zeggen dat ik heel wat sollicitanten voor het DEPARTEMENT OF SILLY WALKS van John Vandaag moesten we inchecken en onze boardingpassen uitprinten. De computers van het hotel waren ontzettend traag. Waarschijnlijk zitten daar al de cookies en de rest vanaf het begin nog in. Bovendien werkte de printer niet. Dus toen we eindelijk door die trage computer heen onze incheck gedaan hadden konden we enkel via email printen. Maar helaas lag de MSN er uit. Na diverse pogingen door mij en het personeel, mochten we op de computer van de balie en waar we een uur over hadden gedaan was nu in een minuutje of 2 gepiept.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

              

We wilden de topics die we vandaag met daglicht gezien hadden ook eens in het donker bekijken en inderdaad heel mooi. Daarna moesten we nog eten en omdat we na het eten niet zo ver meer wilden lopen, hebben we gekozen voor de Chinees in de buurt. Prachtige kunstwerken hingen daar en een lieflijke bediening. De jongen zag me foto's nemen van die mooie wandkunstwerken en hij attendeerde me op nog meer en ging zelfs in de ruimte lager nog licht aan doen om me die wandbedekking te laten zien. Hij was zo zoet; een echt schatje. We konden natuurlijk weinig lezen, want we zijn de Chinees-Nederlandse kaart gewend en elke Chinees past zijn menukaart aan op het desbetreffende land. Dus kozen we gewoon voor een menu voor 2 personen en lieten ons verrassen. Het een was wel lekker en het andere minder, maar gewoon genoeg om te eten. Het was inmiddels al over tienen.Als toetje wilden we cappuccino met een Grand Manier. Toen we dat zeiden, want het stond gewoon op de kaart, moesten we het aanwijzen op de kaart. Uit alle macht probeerden (een vrouw en het schatje) het te herhalen, maar bleven in allerlei klanken steken. Dus gingen ze naar hun drankvoorraad en keken naar de flessen. Een gele kleur misschien??? Nee! Frans heeft hen aangewezen wat het was en toen was de volgende truc: hoeveel moet er in en glas en vooral welk glas. Dat hadden ze snel onder de knie. Maar toen stonden er allerlei cijfers op de fles en daar begrepen ze niets van. Frans ging het uitleggen (jaartal is de start van de maatschappij) en toen was het net of ik naar Ushi aan het luisteren was. Frans vertelde het heel langzaam en duidelijk in het Engels en dan ratelde de een tegen de ander wat hij/zij dacht dat Frans zei.
 

onder: sterke vrouw

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Om half 5 hoorde ik het regenen en hebben we de wekkers maar doorgezet. Koffers staan weer ingepakt en de taxi die ons naar het vliegveld zal brengen is besteld.

 

 

                                                   Adíos Barcelona