De Cotswolds
Een zeer kort nachtje. Ik ging rond middernacht slapen en was om 2 uur wakker en ben wakker gebleven, want ik had geen zin om op korte termijn nog een keer wakker te moeten worden. Om 4:15 uur zou de taxi komen om ons naar Lammerschans in Leiden te brengen waar ons ophaalpunt was voor de Kras bus. De taxi was wat vroeger en ook de bus stond klaar. Er zaten al mensen in de bus, dus zij moesten nog vroeger uit hun bedje zijn gerold. Allerlei ophaalpunten bezocht en mensen mee genomen totdat de bus toch aardig vol zat. De eindbestemming van deze bus was Asten waar we in een gigantisch kippenhok koffie met cake hebben gekregen en daarna lekker naar buiten gegaan en gewacht bij de bus die ons naar Engeland zou brengen.
Tegen 9 uur zaten alle poppetjes - 22 vakantiegangers en 1 vrouwelijke chauffeur - in de bus en vertrokken we.
Frans had inmiddels ook ontdekt dat zijn mobiel nog op het nachtkastje thuis lag... Gisteren had ik een nieuwe iPhone SE gekocht en heb ik mijn iPhone 5s voor hem in gereedheid gebracht. Hij maakt nu ook gebruik van de wekkerfunctie van de mobiel, maar is dat duidelijk nog niet gewend en dus vergeten. Mobiel komt voortaan ook op de vakantielijst met spullen.
De rit ging voorspoedig en we zijn in één ruk naar Calais gereden. Bij Calais zie je het tentenkamp; heel triest.
Veel prikkeldraad en veel bewaking, maar vooral heel veel tenten. De zon brandt op die plastic tenten in de zomer, maar het duurt niet lang meer voor de herfst met regen en wind. Wat moet er toch gebeuren om al die ellende in de wereld te stoppen?
We kwamen rond 12:30 uur aan bij de Ferry en mochten op de Ferry van 13:25 uur. Bus erop en wij eruit en naar deck 9, want daar kon je buiten zitten/staan.
De kapitein waarschuwde voor de harde wind en dito golven waardoor de overtocht last ondervond. Inderdaad was er behoorlijke deining op de boot en zeker toen hij op volle zee voer. Maar wij vonden het prima buiten en genoten van af en toe een zonnetje.
Op een bepaald moment werd er via de luidspreker gevraagd of er een dokter of verpleegster of iemand met medische kennis aan boord was en of deze persoon zich zo spoedig mogelijk wilde melden. Wat er aan de hand was weet ik niet, maar ik sluit een valpartij van de trappen niet uit met die deining.
We zouden er anderhalf uur over doen, maar door het weer en de drukke vaarroute duurde het langer. En daar kwam nog bij dat de Ferry ook moeite had om de haven ongeschonden binnen te varen. Dus werd het tweeëneenhalf uur.
De witte krijtrotsen van Dover.
Daarna volgde er nog een rit van ongeveer 3 uur en kwamen we aan in Thatcher's hotel in de omgeving van Cheltenham bij Londen. Goede kamer en een uitstekend diner. Er was ook nog een huwelijksfeest, dus heel druk voor de medewerkers.
Onze kamer zat aan het goede deel van het hotel, maar een aantal van de groep hadden last van de feestende mensen.
Mooie tuin rondom het hotel en een loerende stenen kat op een huisje bij het hotel. Wel vond ik het doordruksysteem van onze toilet heel apart. Dit was namelijk ingebouwd in het verlengde deel van de wastafel.
De stad Windsor ligt ten oosten van Londen en aan de Theems. Maar natuurlijk is dit sfeervolle stadje vooral bekend door het grootste kasteel van Engeland - Windsor Castle - en al meer dan 880 jaar de hoofdresidentie van de koningen en koninginnen van Groot Brittannië.
Het slot ligt boven op een kalkheuvel en werd in opdracht van Willem de Veroveraar gebouwd. Deze oorspronkelijk houten vesting werd door Hendrik II uitgebreid met steen en ook Hendrik I-II en Eduard III lieten het bouwwerk vergroten. De bruiloft van Hendrik I en Adeliza van Louvain in 1121 was de start van vele koninklijke familiefeesten.
Maar naast de feestelijkheden werd het slot ook gebruikt als gevangenis. Jacobus I zag kans om samen met zijn latere vrouw Jane Beaufort te ontvluchten.
De Orde van de Kouseband werd in 1348 door Eduard III opgericht en een vast aantal van 25 tot ridder geslagen personen behoren nu ook nog tot de Kouseband. Het zijn er altijd 25 en als iemand overlijdt wordt er die plaats weer ingevuld; altijd 25 en niet meer of minder.
De weg liep door het station met daar de koninklijke trein.
Kleurrijke puien en ook zie je vaak van etalageramen met gebogen glas.
Glimmende schoenen. Deze militair heeft ook in Afghanistan gediend, zoals de medailles aangeven.
Er vliegen gigantisch veel vliegtuigen over Windsor en dus ook Windsor Castle heen.
Er staat heel wat prachtig meubilair in het kasteel en het heeft de tand des tijds goed doorstaan zo te zien. Weer tijd om naar buiten te gaan.
Na het bezoek aan het kasteel zijn we in een gezellige pub - The Horse and Groom - gaan eten.
Heel apart is de wc. Op de deur naar de wc staten levensgroot portret van Queen Elizabeth en als je de wc in komt dan zijn de muren volgeplakt met allerlei foto's.
De pondjes en penny’s.
Daarna nog wat gewinkeld en toen was het tijd om naar de bus te gaan. Iedereen was weer mooi op tijd en om 15 uur vertrokken we naar ons hotel bij Cheltenham, waar we 5 nachten bleven.
Een goed hotel; alleen jammer dat het ver van het centrum ligt.
Het drankje bij het eten ga je eerst bij de bar halen en dat neem je mee naar je tafel in het restaurant. Wij wilden een Guinness en die werd op een speciale manier bereid. De Guinness werd uit een blik in een Guinness glas geschonken, maar dan is er geen bubbeltje of schuim te zien. Vervolgens wordt er op het voetje van een apparaat een borrelglaasje water geschonken en daarop wordt het glas Guinness gezet en dan zorgt de trilling voor het ontstaan van schuim en kleine bubbeltjes. Nog nooit had ik dit eerder gezien.
Stratford-Upon-Avon is een van die leuke stadjes van de Cotswolds.
De Cotswolds liggen in de driehoek van Stratford, Bath en Swindon. En de naam Cotswolds is een verwijzing naar schapen in een landschap met glooiende hellingen.
Onze eerste stop was het geboortehuis van Anne Hathaway; de vrouw van Shakespeare. Shakespeare trouwde met de oudere Anne op jonge leeftijd. Anne was toen al zwanger, maar dat was in die tijd niet echt afwijkend. Ze kregen een dochter Susanna. Later kregen ze nog een tweeling; een jongen en een meisje. Helaas is de jongen op 11 jarige leeftijd overleden en men denkt dat de pest daar de oorzaak van was. Maar er is niets beschreven en dus is het een optelling van feiten om tot deze conclusie te komen.
Deze cottage is in de 15de eeuw gebouwd.
Hierna zijn we naar Stratford-Upon-Avon gereden en dat is de geboorte- en sterfplaats van Shakespeare.
Even een plattegrondje bij de Engelse VVV gehaald.
Het bouwwerk - Shakespeare's Statue - dat Lord Gower in 1888 aan de stad schonk is een eyecatcher bij het water de Avon met de typische smalle boten. De beelden van Hamlet, Lady Macbeth, Falstaff, prince Hal symboliseren de Wijsheid, het Tragische, het Komische en het Historische.
Dat de bootjes zo smal zijn had een duidelijke reden. Er waren namelijk smalle kanalen gegraven voor het vervoer van goederen en alleen smalle boten (narrow boats) konden die bevaren.
Daarna zijn we naar de Holy Trinity Church gelopen. En de Pokemon rage is ook hier doorgedrongen, zoals het bord aan het hek laat zien.
Er hingen een aantal prachtige schilderijen.
In deze kerk is Shakespeare gedoopt en ook begraven. Deze kerk dateert uit 1210 en dat zijn de toren, de dwarsbeuken en de zuilen van het middenschip. De noordelijke en zuidelijke zijbeuken zijn in de veertiende eeuw en het koor is in de late vijftiende eeuw toegevoegd.
De vier massieve zuilen ondersteunen de toren en de spits.
Pokémon is ook hier een hype en zelfs richting kerk.
Het indrukwekkende praalgraf in deze kapel is van Joyce Clopton - gestorven in 1635 - en haar man George Carew Earl of Totnes; gestorven in 1629. Lord Totnes was als Master of Ordnance - bevelhebber van de artillerie - in dienst van koning James I van Engeland.
Niet alleen Shakespeare is daar begraven, maar ook zijn vrouw Anne en leden van zijn familie.
Shakespeare stierf in 1616 en had het recht om hier begraven te worden, doordat hij ontvanger van de kerkelijke belastingen was; lady rector.
Het gekleurde borstbeeld links aan de muur, is in 1623 door zijn weduwe en vrienden geplaatst.
Ook staat de originele doopvont - waarin hij gedoopt is - staat er ook nog.
Misericordes, 26 stuks, zijn wegklapbare versierde zitjes in koorgestoelte met steunmogelijkheden
Ze waren bestemd voor degenen die de lange diensten bijwoonden en stelden hen in staat te rusten zonder daadwerkelijk te zitten. Ze dateren uit de 15de eeuw en bevatten afbeeldingen van het leven uit die tijd, vaak tot in huiveringwekkende details.
Daarna naar het geboortehuis van Shakespeare gelopen. Het huis is van begin 16de eeuw. Met een afbeelding van een pen.
Leuke huisjes zijn er in dit soort stadjes te zien; het zijn de zogenaamde vakwerkhuisjes. En dan bedoel ik niet huisjes die met vakwerk gemaakt zijn, maar met vakken gemaakt zijn. Mensen die te arm waren om stenen huizen te bouwen, gebruikten hout, leem en stro. Hierdoor ontstonden er vakken en het stro zorgde voor isolatie.
Boven is het geboortehuis van Shakespeare met de pen boven de deur.
Je ziet veel zogenaamde ‘vakwerkhuizen’ en daar wordt niet mee bedoeld dat ze gemaakt zijn door vaklieden, maar de huizen zijn in vakken gebouwd door middel van hout. Steen was namelijk duurder dan hout en door gebruik te maken van hout spaarde men steen uit. De vakken waren zowel horizontaal als verticaal en ook wel diagonaal. Het werd opgevuld met onder andere stro en dat zorgde voor een isolatie.
Men kon vroeger ook de rijkdom aflezen aan het aantal schoorsteenpijpen op de huizen, want voor elke ruimte die verwarmd kon worden stond er een schoorsteenpijp op het dak. Dus veel schoorsteenpijpen wilde zeggen dat er genoeg geld was om ook de andere ruimtes met kachels te verwarmen.
De volgende stop was Stow-on-the-Wold. Ook weer een stadje met oude huisjes, waarbij je denkt dat Miss Marple elk moment naar buiten kan komen.
Frans wilde dit autootje wel als verjaardagscadeautje: Rolls Royce.
Ook nog even binnen geweest bij de St. Edwards Church. Hier hebben ze geen banken om op te knielen, maar een kussen. En de een heeft een dikker kussen dan de ander.
De stenen huisjes worden opgefleurd met al die leuke hanging baskets en kleurige plantenbakken.
De middag liep ten einde en de lucht begon te betrekken, maar de regen viel pas toen we in de bus zaten. Zonder al die geparkeerde auto’s zou je denken dat je gebruik gemaakt hebt van een tijdmachine die je naar de 18de eeuw heeft gebracht.
Nieuwe dag en dus weer op stap. Nu naar Blenheim Palace.
Voor het bezoek aan Blenheim Palace waren entreekaarten nodig. Onze chauffeur Caroline is een vrouw die geen minuut verloren laat gaan en al lopend scheurde ze dus ook de rits kaarten af, zodat iedereen meteen de kaart kon ontvangen.
Blenheim Palace is het geboortehuis van Sir Winston Churchill (1874-1965). Het was het paleis van zijn opa de 1ste hertog van Marlborough (John Churchill) en oma Sarah.
Het is gebouwd in barokstijl (1705-1722) door Sir John Vanbrugh. Binnen zie je de werken van beroemde kunstenaars, zoals de fresco's van Sir James Thornhill en Louis Laguerre. Grinling Gibbons zorgde voor het stucwerk en Michiel Rysbrack heeft het grafmonument voor de legeraanvoerder voor zijn rekening genomen.
De Duke was ook wellicht wat ijdel uitgevallen, want hij liet een zuil maken met daarboven op zijn beeltenis met kledij in Griekse stijl.
Het is een prachtig optrekje dat paleis van de Churchill's en ook bijzonder mooie tuinen.
Ook nog in een vlindertuin geweest. In een schattig treintje werden we voor 50 pence per persoon vervoerd naar The Gardens of Pleasure.
De temperatuur liep gedurende de uren snel op tot tegen de 30 graden, maar in vlinderkas was de vochtigheidsgraad super hoog en dat had invloed op de temperatuur; het voelde veel benauwder. Het voordeel was wel dat - toen we weer naar buiten gingen - de hete buitentemperatuur als koel aanvoelde.
De klaproos zie je hier en daar en deze bloem symboliseert de gevallen soldaten van WO I en later werd de bloem later ook aan andere oorlogen gekoppeld. Klaprozen komen omhoog als er licht is en een granaatinslag genereert veel licht. Bovendien staat de kleur rood voor bloed.
Rond 13 uur in de bus en in een half uurtje reden we naar Oxford. Oxford oftewel ' ford for oxen' dateert waarschijnlijk al uit de 8ste eeuw.
De stad is bekend om zijn universiteit; een overkoepelend orgaan voor de vele colleges. De universiteit ontstond in de 12de eeuw vanuit een kloosterschool. De leerlingen kregen les van religieuzen, zoals monniken. In eerste instantie waren alle colleges katholiek, maar na de reformatie werden ze allemaal Anglicaans en dat zijn ze nu nog.
Onze gids Linda heeft ons de highlights van de stad laten zien.
Als je zo door Oxford loopt dan herleeft inspector Morse en kan je Lewis en Hathaway als inspecteurs plaatsen.
Boven op het dak staat een beeld van een man in zijn Adamspakje. Hij staat zo hoog dat men er weinig van kan zien. En wellicht zijn er nog eens studenten die een grap willen uithalen en de man een fel gekleurd glimmend pakje aan zullen trekken.
Zoals in veel studentensteden zie je ook hier veel fietsen en veel studenten op terrasjes.
De Church of St. Mary the Virgin is al eeuwenlang in gebruik als de universiteitskerk. Er bij hoort ook een restaurantgedeelte, dus je kan in de tuin van de kerk je biertje drinken en je scones eten.
Een bus, ambulance en taxi op een kort stukje.
Tot slot zijn we op het dakterras van het Ashmolean museum een heerlijk biertje gaan drinken.
Tegenover het Ashmolean museum staat het imposante Randolph hotel
Vandaag een vrije dag en hebben een dag ticket voor de bus gekocht en zijn eerst naar Gloucester gegaan.
Plaatsnamen die op …cester eindigen zie je regelmatig en dat zijn verwijzingen naar waar in voormalige legerplaatsen, zoals Worcester, Gloucester enz.
Leuke frontjes van huizen zie je ook hier weer.
De Kathedraal is van oorsprong een Benedictijnerabdij genaamd St. Peter. Van eind de 7de tot eind 8ste eeuw was het een klooster voor mannen en vrouwen. Maar na 823 werd het een seminarie voor wereldheren; dit zijn priesters die niet in een klooster zitten. Sinds 1022 werd het een klooster voor benedictijnen. De Benedictijnen zijn begonnen met de bouw van de grote kloosterkerk en met het vergrootten van het klooster. In latere eeuwen zijn nog een aantal ver- en aanbouwen gedaan.
Het is de oudste Engelse kathedraal.
Een leuk detail zijn de kloostergangen waar opnames voor Harry Potter zijn gemaakt.
Er liggen verschillende grafmonumenten, zoals het grafmonument voor Eduard II links onder en rechtsonder Osric; prince of Mercia, die het eerste monastieke huis hier stichtte in 678-679. Op zijn borst ligt een huis.
En van Robert Carthouse, Duke of Normandy, de oudste zoon van Willem de Veroveraar. Het is een eikenhouten en kleurig beeld uit 1290. Hij stierf in 1134 in het kasteel van Cardiff als gevangene van zijn jongste broer Konin Henry I. Van je familie moet je het maar hebben!
Mooi beeld van vrouw met ingebakerde baby. Rechts: Een deel van de kerk werd schoongemaakt en dat was heel goed te zien aan de glas-in-lood ramen.
The Holy family; gemaakt door Josefina de Vasconcellos (1904-2005). De originele bronzen sculptuur die in St. Martin-in-the-Fields Church in Londen staat, is hiervan een fiberglas beeld gegoten.
De haven van Gloucester is verbonden met de langste Britse rivier de Severn via het Gloucester en het Sharpness kanaal. Het een verbrede, trechtervormige monding waar het zoete rivierwater met het zoute zeewater vermengt en brak water ontstaat, maar waar ook het getijverschil merkbaar is (estuarium). Er kunnen ook grote schepen in de haven aan meren. In de tachtiger jaren van de vorige eeuw is er een grote renovatie geweest van de werven en magazijnen.
In de verte zie je dat de brug omhoog gaat, zodat er weer een boot kon binnen varen.
We hoorden ineens een signaal en toen bleek dat het smalle bootje naar de sluis voer om geschut te worden. De boot zakt met het water omlaag, omdat het waterniveau via de sluis aangepast wordt aan de water na de volgende sluis.
Bushalte gezocht en met de bus van Gloucester naar Cheltenham om wat rond te kijken en te lunchen.
Wat me erg opvalt is de beleefdheid. Zo bedankt iedereen, jong en oud, de buschauffeur bij het uitstappen van de bus. Maar ook is iedereen behulpzaam. Zo stond ik een wegwijzer te lezen en werd aangesproken door de man van een ouder echtpaar of hij ons kon helpen.
In de bus nog een praatje gemaakt met een mevrouw die naast me zat. Tegenover ons zat een jonge moeder met een kind in een buggy en zij zat te telefoneren. Toen ze de bus uit ging zei ze tegen mij dat er in de bus niet gebeld mocht worden.
We raakten aan de praat en ze bleek 86 jaar te zijn en, net zoals veel ouderen, voor de Brexit gestemd te hebben.
Vandaag bezochten we 3 stadjes of dorpjes eigenlijk met een B. Het zijn stuk voor stuk wolstadjes met schattige cottages, antiek winkeltjes, winkeltjes met allerlei snuisterijen zoals alle potten, pannen enz. voor het koken, sjaals, kleding en souvenirs.
De stenen muurtjes: In 1066 kwam Willem de Veroveraar aan de macht en hij wilde weten waar de grenzen van zijn grondgebied waren. Dus liet hij het door middel van muurtjes uitlijnen. In die tijd was er nog geen specie en dus was het zaak o de stenen zo op te stapelen dat ze ook nog bleven staan als het stormde.
De mensen bakende hun grondpercelen ook op die manier af en om de dieren binnen de afrastering te houden of andere dieren juist erbuiten, werden er scherpe stenen bovenop gezet en brem bij de muurtjes gepland.
Burford is een klein plaatsje wat in vroegere dagen een belangrijke handelsroute was. Een handelsroute werd gevormd door verschillende herbergen, die op koets-lengte (ongeveer 30 km) van elkaar lagen.
Nu is de hoofdweg nog een belangrijke weg, want gedurende de tijd dat wij er waren reed de ene vrachtwagen na de andere voorbij. De straat loopt in een flinke helling omhoog en dus hebben de mensen volgens mij flinke overlast van de uitlaatgassen als de vrachtwagens de weg omhoog moeten rijden. Omlaag is het wel druk en lawaaierig, maar minder uitlaatgassen.
Bourdon- on- the- water en als in in Burford stroomt ook hier het riviertje de Wintrush door het dorpje.
Twee mannen stonden om de beurt een soort van preek uit een gebedenboekje te houden, maar niemand luisterde en toen het begon te miezeren waren ze snel wel weg (foto links onder).
Leuke winkeltjes en ik heb de 4 placemats met de nostalgische afbeeldingen in het dorpje gekocht.
Bibury ligt op ongeveer 9 km. afstand van Cirencester. Een schilderachtig dorpje. De wolhandelaarshuisjes aan Arlington Row liggen aan de rivier de Colne.
Bath
In Bath zijn de enige hete mineraalwaterbronnen van ongeveer 49 graden van Engeland te vinden.
We hadden een hele leuke gids die alles met stemmetjes en maniertjes uitlegde en zo zou passen in het decor van de High Society van eeuwen terug.
Hij vertelde de legende van de koninklijke varkenshoeder, Bladud, de vader van King Lear. Hij had lepra en was dus weg van het hof gestuurd om besmetting te voorkomen, Hij ging vervolgens varkens hoeden in de omgeving van Bath. Hij waste zich in de mineraalbronnen en genas van de lepra.
En natuurlijk kwamen de Romeinen ook hier en hebben de bronnen gebruikt.
In de 18de eeuw werd Bath een beroemde badplaats voor de rijken en adel. Er werden hotels en kuuroorden gebouwd en zo ontstond er in die tijd een nieuwe stad, die er nu ook nog zo uit ziet.
Onze gids Paul was een ware acteur; hij vertelde met allerlei stemmetjes, mimiek en gebaren. En om het nog beter in de tijd te plaatsen had hij ook nog een pruik opgezet.
Rechtsonder zie je de gescheurde broekzak van Paul. Hij stopt wellicht zijn pruik daar telkens in....
Boven het museum over Jane Austen centre.
En wat een rijke wijk met die vele schoorsteenpijpen...
The Circus: Het ontwerp van deze in een cirkel gebouwde 30 huizen is van Wood en in 1758 heeft zijn zoon de bouw voltooid. De fevel met Toscaanse, Ionische en Korintische tweelingzuilen.
De Abby kerk is een groots gebouw aan de buitenkant, maar ook van binnen is hij enorm en mooi.
Alles begon met de bouw van een nonnenklooster in 676. In 1107 werd de oude kerk vervangen door een Normandische kerk. Bisschop King zorgde ervoor dat in 1499 met de nieuwbouw werd begonnen, maar werd niet afgebouwd omdat het klooster werd opgeheven. Het duurde tot 1616 dat de kerk ingewijd kon worden. Het is een hele lichte kerk door de hoge en brede ramen. Een prachtig waaiervormig gewelf en een paar kapellen.
Bungalowpark voor varkens
Op de terugweg reden we ook langs Stonehenge betekent ' hangjongeren stones'. Dit is een belangrijk heiligdom uit de Bronstijd.
De lampen van de Engelse auto's moeten afgeplakt worden om de tegenliggers niet te verblinden.
Caroline rijdt met het grootste gemak weer aan de rechterkant van de weg. Een Poolse vrachtwagencheuffeur heeft zijn wasje gedaan.
Prachtige reis, leuke reisgezelschap, uitstekende chauffeur, goed weer. Kortom: super vakantie.