Eemhof

Center Parcs heeft leuke aanbiedingen voor een midweekje genieten in het park. In de winter is het toch fijn als je niet te ver hoeft te rijden, omdat het weer heel verraderlijk kan zijn met ijzel, sneeuw en mist. De Eemhof ligt niet zo ver en dus een ideale plek om je even heerlijk te wanen in een soort van tropische plaats.

Het park is leuk opgezet en in 2000 - na een brand - nog aardig vernieuwd.

Er is een Market Square met terrasjes en winkeltjes. De terrasjes zijn vooral voorde zomer, maar het groen doet je toch denken aan warmere tijden en de winkeltjes zijn erg leuk.

De Aqua Mundo is het zwembad met een binnenbad maar ook een buitenbad. Een heel aparte ervaring om terwijl het sneeuwt lekker in het warme water buiten te zwemmen.

Het golfslagbad is behoorlijk groot.  Om de zoveel tijd hoor je een speciaal geluid ten teken dat er weer grote golven op komst zijn. En grote golven zijn het. Ik zwom gelukkig al niet meer in het aller-diepste toen de grote golven kwamen, want het ging heftig te keer.

Lunteren, Nijkerk, Putten en Almere zijn leuke plaatsen.

Maar om toch nog wat leesvoer te geven volgt hier een stukje over wat ik van de zomer heb meegemaakt:

Quatorze Julliet….

Vergezeld van een boek installeerde ik me aan het eind van de dag in de tuin.

Het was een hete, warme dag geweest en de avond zou de verkoeling en de rust kunnen brengen die ik in gedachte had.

Ik opende mijn boek en begon te lezen, maar werd al uit mijn concentratie gehaald door het gekwetter van vogels. Naast onze voordeur hadden meneer en mevrouw Merel voor de tweede keer dit seizoen een nest met 3 jongen. Vader en moeder vlogen wekenlang af en aan met allerlei maten en kleuren wormen in hun bekje om de jongen te voeren. In het begin was het gepiep zo zacht dat je even je adem moest in houden om het goed te horen. Maar naar mate de weken en dus ook de wormen voorbij gingen, werd het getjilp steeds luider.

Een van de vogeltjes had deze datum Quatorze Julliet … uitgekozen als eigen bevrijdingsdag en was uit het nest gehobbeld. Meer dan wat stuntelige hoog laag bewegingen waren het niet en hij was van lieverlee naar achter in de tuin gestuiterd en werd daarbij gesupport door mama en papa Merel. Geen probleem zou je zo denken en dat zou het ook niet zijn ware het niet dat wij de beschikking hebben over een lease-kat, Joep (foto ligt Joep languit op een stoel bij ons op de overloop). Joep is eigenlijk van de buren, maar geeft er de voorkeur aan om de meeste tijd bij ons te slapen en te eten en is dus kitten aan huis. Joep had ook de hele dag bij ons binnen gelegen, net gegeten en wilde ook van de avondkoelte gaan genieten toen hij ineens iets in zijn ooghoeken zag bewegen. Joep kijkt omlaag van het dak van de  schuur en zit oog-in-oog met de kleine merel. Zo'n jong vogeltje heeft een zeer onnozel uiterlijk en houding; het lijf is verhoudingsgewijs vrij groot en de vleugeltjes klein en dan ook nog dat kopje dat achterover hangt en dus vrijwel altijd naar boven kijkt met als doel het gevoerd worden.

Joep was niet het juiste beest dat het vogeltje zou voeren,  het vogeltje zou eerder als maagvulling voor Joep kunnen dienen….

Dit alles in ogenschouw nemende kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om rustig verder te lezen en dus ging ik over tot actie. Joep - een over het algemeen goed luisterende kat - wilde nu niet komen en bleef gebiologeerd de radeloze bewegingen van het vogeltje volgen. Dus Joep door middel van een extra duwtje naar de andere kant kunnen overtuigen dat hij even weg moest. De volgende stap was om het beestje te pakken en uit de gevarenzone te brengen. Ik pakte het vogeltje en meteen begon het te kwetteren. Papa en mama Merel vlogen op korte afstand van mij en maakte ontzettend lawaai. Ik ben blij dat ik geen Merels spreek, want ik heb de indruk dat de vloeken uit hun snaveltjes gegooid werden. Ik zette het vogeltje tussen de bosjes en wenste hem veel succes. De ouders hadden niet gezien dat ik de vogel in de bosjes in onze tuin had gezet, want ze waren nog steeds aan het schelden en haalden er ook nog andere merels bij om over mij te klagen. Na een minuut of 10 werden ze rustiger en hoorden ze dat het kleintje een teken van leven geven. Dus ze vlogen naar een boompje daar dichtbij en toen volgde er weer een lawaaiserenade, maar nu was de inhoud daarvan waarschijnlijk meer geënt op het blij zijn dat hun kind nog in leven was.

Langzaamaan vlogen vader en moeder weer rond en gaven allerlei signalen af, zoals `nu weg want er komt weer zo'n rare vogel naar buiten' en `ik had nog zo gezegd om niet over het randje te hangen en nu zit je daar en moeten wij…kwetter..kwetter..'

De 2 overgebleven jongen begonnen ook te reageren, want hun maagjes waren al even niet gevuld en ze smeekten om een lekkere vette worm. Dus ook zij werden op hun wenkjes bediend en kregen weer eten.

Om het jonkie de kans te geven uit onze tuin te komen had ik de poort naar de gemeentetuin open gezet en dus was alles nu zo ver onder controle dat mama en papa Merel weer hun jongen op 2 locaties konden voeren en het jonkie ook nog zouden kunnen over halen om door de poort te gaan.

Pff, de rust kon terug keren.

Ja voor een paar minuten want toen stapte mevrouw Spreeuw met 2 kinderen de tuin in en liep met een slak in haar bek. Ze sloeg de slak met een fel ritme op de grond en die slak glibberde met een flinke hersenschudding uit zijn huisje en dat was nu net de bedoeling want hij diende als avondmaal. Moeder Spreeuw had de jonkies uitgenodigd voor een diner met escargots. Aan het eind van de avond was het huisvestingsprobleem voor slakken opgelost; er lagen diverse leegstaande huizen. Oké dat had ik ook weer gehad, nu dus toch maar even lezen tussen al dat gekwetter van de vogels en meppende spreeuwen.

Maar al snel hoorde ik weer een ander geluid en dat bleek een koolmeesje te zijn die zich uitgebreid aan het baden was in het drink/voerbakje voor vogels. Hij spetterde in het rond en sloeg zijn vleugeltjes uit op het water en genoot van zijn zelf gemaakt bubbelbad. Afdrogen hoefde niet, want hij vloog gewoon wat sneller en was zo weer droog.

En om het verhaal helemaal compleet te maken, liep er een spitsmuis van de ene naar de andere kant van de tuin. Wellicht was hij ook nieuwsgierig geworden naar al die vreemde geluiden in de tuin.

De vliegen, bijen, hommels en muggen hielden zich wonder boven wonder rustig en dus toch nog even gelezen.