Gran Canaria
Twee jaar verder en dus tijd voor onze gezamenlijke ‘gratis’ vakantie met Marianne en Henk. Het kaarten en de structurele donaties aan de kaartpot zorgen ervoor dat we van een gratis en luxe vakantie kunnen genieten.
Kijk en geniet mee!
Auto bij Easypark2fly geparkeerd en door hen verder naar Schiphol gebracht. We waren te vroeg op Schiphol, maar ook Marianne en Henk waren te vroeg. Dus dat kwam goed uit. Koffers ingeleverd en op naar de koffie.
Het boarden ging snel, maar het taxiën naar de vertrekbaan duurde erg lang en het leek dat we 2 dorpen verder waren gereden met het vliegtuig.
Zowel op Schiphol [bij de C pier] als in het vliegtuig was het fris en wat ik nog nooit heb gedaan gebeurde nu: ik zat met mijn jasje aan en dat heb tijdens de daling pas uitgedaan, want toen werd het aangenaam.
De koffers opgehaald en daarna de auto’s, maar daar stond al een rijtje mensen. Dus hebben Marianne en ik alvast boodschappen gedaan bij de Sparwinkel die daar was. Handig.
De auto’s kregen ook een upgrade want we hadden meer pk nodig om de berg op te kunnen rijden.
De grote wegen zijn prima en de routebeschrijving ook. Bij de huisbaas aangebeld en hij reed ons voor naar de huisjes en dat was goed ook, want op het filmpje is te zien hoe de B weg eruit zag. En dan moesten we ook nog de berg op. B-wegfilmpje
Bestemming bereikt Finca Mirador Bandama. Het was ooit een boerderij en gebouwd rond 1803. En we hebben plek genoeg, want erom heen ligt zo’n slordige 15.000 vierkante meter grond. De flora bloeit hier nog volop en de soorten zijn zeer divers. Naast de fruit-en olijfbomen zijn er ook velden vol wijngaarden en ook onze huisbaas verbouwt zijn eigen wijn. De Finca ligt op een berg en er zijn 2 huisjes met elk een jacuzzi en verschillende terrassen met prachtige uitzichten op de lagere gedeeltes en de zee in de verte.
Huisje 1 heet: Casa Mirador del Valle. Hier verblijven Marianne en Henk. Het is een prachtig huisje met een grandioze erker met uitzicht over het dal. En vanuit de terrassen – want ze hebben er ook meerdere – kijken ze uit op de Pica Bandama [berg] en de Hoyos vallei.
Ons huisje heet Casa Mirador del Sur en ook wij hebben heel wat te zien. Op ons apart top of the mountain terras kijken we over het dal, de stad Tafira en de zee. Als het donker wordt kleurt de vallei op met allerlei lichtjes.
De nacht startte pas om rond 2 uur, want eerst natuurlijk eten met z’n vieren en kletsen en daarna de koffers uitpakken en alles opruimen. Het is hier ook nog een vroeger dan in Nederland, dus hadden we langer de tijd om te kletsen haha…
De nieuwe dag begint hier rond half 8 en de zon versierde het rotsblok met zonnige licht.
Vanuit het bed heb je een heel panorama en als je nog nieuwsgierig aangelegd bent, dan zou je ook nog mee kunnen doen aan het programma: Gluren bij de buren, want er staat een grote verrekijker uitgestald.
Foto links onder gaat naar de overdekte terrassen met de jacuzzi en zitgedeelte.
Rechtsonder is de uitgang van ons deel en begint het deel van Marianne en Henk. Een grappig detail is het enorme houten kruis boven de poort.
Dat we hoog zitten is wel duidelijk geworden door de foto’s van ons uitzicht en wij hebben de berg afgelopen en natuurlijk ook weer opgelopen; een flinke klus en zeker doordat de zon hoog aan de hemel zijn stralen precies op ons leek te richten. Linksonder zie je onze jacuzzi met dus het uitzicht op het dal en rechtsonder is de foto die ik heb genomen toen we de berg helemaal afgelopen hadden. En dan zie je het leuke huisje met de speciale erker van Marianne en Henk.
Er staan prachtige planten en bloeien ook nog steeds. Hier geen spoor van herfst. En wat een ingenieus bouwwerk van een spin in de grote plant.
Het uitzicht blijft me intrigeren en dus leg ik mezelf een beperking op om niet te blijven fotograferen, want dan zijn het de prachtige luchten en dan weer de gezellige lichtjes enz. Dus een panoramafoto gemaakt van een deel van ons uitzicht. En dan staat Henk te fotograferen met op de achtergrond Marianne en Frans.
Ook zie je roofvogels die ineens omlaag schieten om een prooi te vangen.
Een duizendpoot werd aangevallen door tientallen kleine miertjes. Als je op de grote foto kijkt dan zie je allerlei mieren bij de poten blinken. Ik heb hem nog geholpen, maar die hulp is op niets uitgelopen want de mierenleger is zo groots en snel ter plekke dat het onbegonnen werk was. Helaas, maar het is de natuur.
Een bij die wijdbeens uitrust.
En natuurlijk de cactussen en vetplanten zijn in grote getale aanwezig. Ook zie je hier wijngaarden en wordt er wijn gemaakt.
Marianne en Henk kunnen ook nog een sluiproute nemen, want er is nog een poort aan de andere kant tussen onze huisjes. Wel een rotsachtige route en dus niet echt geschikt. Frans maakte de klemmende poort – vernis was geplakt – even open.
Ik zat rustig te lezen en vanuit mijn ooghoek zag ik ineens iets richting mij vliegen; het bleek een hondje te zijn die hard rennend over het muurtje sprong. Een lief beestje. Ik heb hem of haar, want daar heb ik even niet naar gekeken, via de normale poort er weer uitgelaten.
We kijken van ons huisje op de berg naar een andere berg en wel de Pico de Bandama. Het was ooit een vulkaan, maar nu meer een toeristische trekpleister met prachtige uitzichten over Las Palmas en een deel van het eiland. De Bandama heeft een doorsnee van 1000 meter en een diepte van 200 meter.
En zoals op meer eilanden mag je ook hier geen wc papier in de wc gooien, maar moet je deponeren in het naast de wc staande pedaalemmertje. Wij wisten dit al en dus weer plastic zakjes meegenomen, want de urine kan nog maar de poeppapiertjes vind ik toch een te grote aanslag doen op mijn reukvermogen.
De hagedissen zijn erg schuw en als je langs een pad of door de tuin loopt, dan hoor je ze weg schieten. Maar ik zag er een en bleef dus stil staan en even later kwam het kopje boven de steen uit om te kijken of ik al weg was; nee dus!
Een prachtige mot die bijna dezelfde kleur als de tafel had; hij viel bijna niet op.
Op zondag wordt in Teror een markt gehouden en daar zijn we naar toe gegaan. Wat een levendig stadje met muziek en mensen in de Spaanse jurken; prachtig. Je krijgt een gevoel van of terug in de tijd of carnaval als je er tussen loopt.
De muziekgroep liep een vaste route door het centrum.
Door de straten van Teror loopt een muziekbandje: muziekfilmpje
Basilica Nuestra Señora del Pino waar ooit de Madonna aan een groep herders zou zijn verschenen. De kerk is rond 1760 gebouwd. Een mooie basiliek en die overtrof al mijn verwachtingen en dan doel ik op het biddende publiek. Het had veel weg van een non-stop dienst, want de kerk bleef vol met gelovigen zitten en dus op een niet opvallende manier [toestel op de buik en toevallig op de knop gedrukt] foto gemaakt.
Dichtbij de kerk een kraam met lichtgevende rozenkransen en andere kerkelijke snuisterijen [rechtsonder].
Kraampjes met brood, kaas, kruiden, noten enz.
Geweldig optreden van deze groep met dans: filmpje
En ook het publiek danst heerlijk mee: filmpje
Een apart muziek instrument. Het lijkt een bamboestok die doormidden is gesneden en klepperend geluid maakt als je ertegen aan slaat.
De kleine señoritas dragen met trots hun jurken.
Na dit bezoek was het tijd voor een heerlijke lunch op een zonnig terras en omdat het 34 graden was in het stadje kozen we er voor om een parasol uit te laten zetten.
De markt duurde tot 14 uur en een bus vol met señora’s in prachtige jurken kwamen ook in het restaurant eten.
Het lijkt dat deze kerk wel een beurtje zandstralen kan gebruiken. Ziet er somber en betonachtig uit. Het is de kerk van Johannes de Doper.
Overdag zie je de hagedissen en ’s avonds komen familieleden, namelijk de gekko’s. Heerlijk want zij vangen muggen en motten.
Een nieuwe dag en met allerlei weer in een goed afwisselend patroon: regen, wind, zon, regen, wind….
De grote boot is een boot om olie te winnen, maar die ligt nu grotendeels stil omdat de benzineprijzen zo laag zijn dat het niet winstgevend is om olie naar boven te brengen.
Wat een bijzondere plant is een cactus; van die venijnige stekels en vervolgens van die zachte prachtige bloemen te voorschijn toveren.
De duivensoort ziet er hier ook anders uit; ze zijn meer blauw-groen van kleur en hebben rode ogen.
Een kleine gekko zat buiten op het raam en zo kan je de speciale plakpootjes goed zien.
Ik had min fototoestel niet bij toen we gingen wandelen, maar wel mijn iphone dus die gebruikt om de prachtige bloemen vast te leggen.
Die ronde bouwsels is een Amerikaanse school. En er zijn meer scholen die op deze manier gebouwd zijn; handig.
Nog even wat foto’s van onze huizen aan de binnenkant. Dit is ons huis. En wij hebben daarbij dus nog een binnentuintje en een overdekt terras op de berg en een overdekt terras op de berg waar de jacuzzi staat.
En vanhieronder het huis van Marianne en Henk. Zij hebben een leuk zithoekje op de binnenplaats en nog een tuin aan de achterzijde. In het achterste deel staat hun jacuzzi en daar is ook de deur naar de tuin. De ruimtes ervoor [terug] zijn resp. de slaapkamer met in de hoek een trapje richting badkamer, de keuken en de kamer met de prachtige erker.
Omdat het regende hebben we besloten om binnen te eten in het huis van Marianne en Henk. Een tafeltje erbij en wat schuifwerk en we konden heerlijk eten. Na het eten het gebruikelijke kaartspel: RIKKEN. Ja we zijn dus weer haard aan het werk om geld te verdienen voor de volgende ‘gratis vakantie’.
We waren tegen middernacht klaar met kaarten en toen liep de klok al snel richting die 21ste oktober: de geboortedag van Henk.
De dag begon vriendelijk met een warme zon.
De ronde bouwsels zijn de school waar we vanuit ons raam op kijken.
Onze jarige trakteerde op een etentje. En bij hoge uitzondering sta ik ook eens op de foto, want ik fotografeer en ik maak de site. Dus ik bepaal! Het etentje was heerlijk en super gezellig.
Wat een fascinerend schouwspel zijn de steeds weer wisselende luchten. Het was wel een voorbode voor regen. Het weer is wat van slag, maar ondanks de regen is de temperatuur aangenaam en het blijft gezellig.
In de loop van de nacht kwam de regen met bakken uit de lucht gevallen en tegen de ochtend had het uitzicht meer weg van een dikke laag mist, maar het was regen. Ik hoorde op verschillende plekken druppels vallen en water lopen. Dus even handdoeken gepakt en neer gelegd daar het water naar binnen kwam Het is voor hier nu extreem weer als gevolg van een flinke storing op de oceaan. En ook op ons overdekt terras was het niet droog gebleven en waren alle kussen nat. Bij Marianne en Henk was het ook ingeregend en liep het de huiskamer in. De scholen waren vanwege het noodweer gesloten.
Gedurende de uren die volgden liet de zon zich gelukkig ook wel weer zien en konden we alle natte spullen weer drogen.
Vandaag startte de dag alsof er geen sprake van een storing op de oceaan was, maar tegen de middag begon het wat harder te waaien en werd het wolkenpakket dikker. Frans en ik hadden afgesproken om naar het volgende dorp te wandelen; bergje op en bergje af. In het dorpje Marzagán hebben we boodschappen gedaan en een heerlijk ijsje gegeten. Net op de terugweg begon het te miezeren en toen we langs ‘ons lokaal eethuisje’ kwamen zijn we wat gaan drinken. Ik kreeg meteen de krant aangeboden en daar stond in dat het hele eiland last heeft gehad van het noodweer.
Bij het bier serveerde de man 2 aardappelen in een sausje en dat was erg lekker. Toen we bijna ons biertje op hadden viel de regen met bakken de lucht uit en dus nog een biertje besteld in de hoop dat het beter zou worden. Maar het duurde en het duurde en dus wat eten besteld; patat met tonijnkroketten. De patat is helemaal vers klaar gemaakt en niet zo krokant als wij gewend zijn. De tonijnkroketten waren goed bereid, maar niet mijn smaak.
En ik had er 3 van de 8 op en dat vond ik al knap van mezelf. Toen we weg gingen vroeg hij of ik ze mee wilde nemen [doggybag]. No gracias.
La alerta llega tras los aguaceros = De waarschuwing komt na de regen.
Panorama: links de jacuzzi en dan ons uitzicht vanaf het bergterras.
Prachtige bloemen en ook even een blikje geworpen in de glasbak, want dan weet je meteen welke merken drank we drinken :-)
Op weg naar Melenara kregen we te maken met een hevig regenbui. Dat de storing boven de Canarische eilanden nog niet voorbij is, was duidelijk. Met bakken viel het de lucht uit. Rechtsonder: het beeld in zee is Neptunus; helaas mist hij een deel van zijn rechter arm.
Heerlijk vis gegeten [zie afbeeldingen van de vis] aan het strand. Voor nog geen € 90,-- kregen we: brood met knoflooksaus, broodjes knoflook, 1 cola light, ½ fles witte wijn, bier 2 grote en 2 kleine, de 2 soorten vis, aardappelen, tomaatjes, verse salade, ijsgerecht van de streek, 3 cappuccino, 1 zwarte koffie en nog een drankje van de streek dat ‘Orgasme’ heet.
De verschuivingen van het strand zorgen voor gevaarlijke situaties en dus is het strand afgesloten. Hele stukken zijn door het slechte weer weggespoeld.
En dan weer thuis en genieten van de prachtige luchten en een avondje rikken.
Met z’n vieren naar Las Palmas.
Prachtig gekleurde gevels en dito huizen.
De kerk van San Augustín en de heilige Rita. Start van de bouw in 1786. Voor de kerk kraampjes voor de verkoop van beeldjes van heiligen, rozenkransen enz.
Casa de Colón is een huis met prachtige balkons [foto onder]. Hier zetelde de eerste gouverneurs van het eiland en men claimt dat Christopher Columbus in 1492 hier verbleef tijdens herstelwerkzaamheden aan zijn schip.
Dit beeld gemaakt door A.L. Benítez is een hommage aan Néstor Álamo; musicus.
Het Plaza de Santa Ana en dus ok de Kathedraal met die naam, ligt in de historische kern van de wijk Vegueta. De acht bronzen honden op het plein bij het Casa Consistorial staan tegenover de kathedraal.
Een bisschop ligt hier al vele jaren tentoongesteld. Ik begrijp niet dat men dat doet; het ziet er niet uit.
Prachtig zoals de zon door de gekleurde ramen de pilaren voorziet van een vrolijk tintje.
De bronzen klok werd in 1999 door de Nederlanders geschonken als restitutie van diefstal van de kerkklokken in 1599. In dat jaar hadden de Nederlanders een week lang de stad veroverd onder aanvoering van Pieter van der Does; vice admiraal.
Bij de kathedraal is het Diocees museum voor Heilige kunst en ook daar ven een bezoekje gebracht.
De overdekte markt.
Restaurant aan zee met leuke bediening.
Neptunus maar nu van dichterbij.
De laatste dag van onze gratis kaartvakantie brak aan en omdat we gewoon in de huisjes mochten blijven was het heerlijk rustig inpakken. Ter afsluiting zijn we rond 14 uur samen uit eten gegaan en terug gekomen in de huisjes zijn de auto’s vol geladen en gingen we de berg weer af.
De huurauto’s weer ingeleverd bij Hertz en toen met alle bagage in de lift. En ja toen ging het mis. De liftdeuren gingen niet open en de reden was denk ik dat de binnendeuren niet goed gesloten waren en de lift een stukje omhoog is gegaan en toen is blijven hangen. Ja en dan druk je een keer op de knop van een andere etage en nog eens op een knop en dan op de knop om de deuren te openen, maar nee hoor er kwam geen beweging in. Dus toen de alarmknop ingedrukt en dan gaat er een telefoon over en hoor je slecht verstaanbaar door de krakende en zoemende lijn iemand praten en dan roep je in het Engels dat de deuren niet open gaan. Verder gebeurde er niks en het werd steeds warmer in de lift en het was al niet koud. Toen de alarmbel ingedrukt en dan krijg je een sirene te horen, maar verder gebeurde er niets. Om het toch geen mañana dingetje te laten worden, hebben we gewoon een aantal keer op die alarmbel gedrukt en ja hoor toen hoorden we een mannetje roepen: ‘Un momento por favor’. Nu wisten we dat er tenminste iemand iets aan het regelen was. Na een minuut of twintig gingen de deuren eindelijk open en gingen we met een andere lift naar de 2de verdieping.
Snel de koffers ingeleverd en een biertje gedronken, want die hete lift had ons dorstig gemaakt. Boardingtime en vertrek gingen aardig soepel. De vlucht was prima en aangekomen op Schiphol wachten op de koffers. Marianne en Henk hadden al vrij snel de koffers en dus afscheid genomen en wij bleven wachten op onze tweede koffer. Na een tijdje bleek dat er een storing was op de band en dat er aan gewerkt werd. Gelukkig duurde dat minder lang dan de lift en kwamen we rond 2 uur thuis.
Marianne en Henk we gaan weer flink kaarten voor onze volgende ‘gratis vakantie’.