Japan
Altijd ben ik al benieuwd geweest naar dit mysterieuze land of eigenlijk mensen. Zowel wat betreft de historie als het heden.
Eerst even de hoofdlijnen.
Bij Japan denk ik altijd maar aan 1 eiland, maar dat ene eiland maakt deel uit van de Japanse archipel met meer dan 3000 eilanden.
Het ligt – zoals we allemaal weten door de grote tsunami van 11 maart 2011 – in de Grote Oceaan en dat is een seismisch en vulkanisch zeer actief gebied.
En er wonen nogal wat Japanners, zo’n 127 miljoen!
Religie: Shinto en Boeddhisme. Shintoïsme is de oudste godsdienst van Japan: ‘de weg der goden’; de goden – kami - heersen over alles in de natuur. Er zijn allerlei soorten kami en in diverse rangorden, van meer en minder belangrijk.
De Japanners hechten veel belang aan de natuur en blinken natuurlijk uit in de prachtige tuinen.
Vaak gaan beide religies samen en hebben mensen van beide geloven een altaar en worden de goden aanbeden.
Klimaat: omdat het zo’n uitgestrekt gebied is varieert het klimaat van koel tot subtropisch, maar het grootste deel heeft een gematigd, vochtig klimaat.
Geld: € 1,-- = 141,45 Japanse Yen (JPY) en dit keer valt de omrekenmethode dus best mee.
De geschiedenis van Japan gaat terug tot 14.500 voor Chr. En komen de eerste bewoners in de IJstijd aan op de archipel.
Een flinke tijdspanne en voor de geïnteresseerde mensen: er zijn genoeg boeken hierover te lezen.
Taal: Japans met niveauverschillen in de spreektaal wat betreft de uitspraak en gebruik van woorden. Maar ook de beleefdheid komt in de taal tot uitdrukking afhankelijk van status, leeftijd en situatie. Langere werkwoordsuitgangen zijn beleefder in de dagelijkse interactie, maar voor het formele deel gebruikt met specifieke woorden.
En omdat het Japans in karakters wordt geschreven is er voor ons geen touw aan vast te knopen.
Dank u = ありがとう arigato
Ja = はい haj
Nee = いいえ ieie-e
Men rijdt hier links.
En heel opvallend: het is niet gebruikelijk om fooien te geven.
Tijdsverschil met Nederland is 8 uur in de winter en 7 uur als het zomertijd is.
Op vrijdag 28 maart bracht Mascha ons naar Schiphol en om 14:45 uur zette ons vliegtuig koers richting Japan. Een hele lange zit van 10 uur en 20 minuten. Uitermate gezellige KLM bemanning en hele goede service aan boord.
Na het eten en een borrel wilden we een poging doen om te gaan slapen, maar toen werden de visa net uitgedeeld en die moesten worden ingevuld. Dus weer klaar wakker en helaas is er van slapen niets gekomen.
We landden om 9:15 uur op het vliegveld van Fukuoka.
Er is een hele strenge procedure hier om het land in te kunnen. Lange rijen en dan uiteindelijk kom je bij een loket en daar wordt het ingevulde visum en paspoort bekeken en een deel van het visum wordt aan het paspoort geniet. Ook nog een ander briefje met wat je duty free had meegenomen en tabaksartikelen enz. wordt bekeken, maar dat krijg je terug. Daarna moet je je wijsvingers in bepaalde houdertjes doen en dan worden daar digitale printjes van gemaakt. Tot slot nog een foto en dan mag je door naar de volgende meneer die wel het douanepapiertje eruit haalt en een paar vragen stelt. Helaas was de uitspraak van zijn Engels zo slecht dat ik het hem 3 keer heb moeten laten zeggen.
Toen naar de bagage claim en 1 koffer stond al naast de band en de andere kwam met zijn zoveelste toertje weer voorbij. Er waren 2 hasj honden in de ruimte en ze snuffelden gericht, want ze reageerden niet op de worstenboordjes.
Ben de reisleider stond ons al op te wachten. Hij is een Nederlander die met een Japanse vrouw is getrouwd en hier woont. Dat is erg fijn, want slechts weinig mensen spreken Engels en als ze het al doen dan is het niet zeker of je hetzelfde verstaat wat ze willen zeggen.
Toen de hele groep compleet was gingen we met de shuttle bus naar de andere kant van het vliegveld, daarna in de metro en vervolgens een stukje lopen en in de regen. Dit allemaal met alle koffers en tassen natuurlijk.
Rond half 12 kwamen we in het hotel en de kamers waren nog niet klaar. Alle koffers werden in 1 kamer gezet die al klaar was en Ben stelde voor om naar het park te wandelen waar de kersenbomen volop in bloei staan. Dus meteen weer op pad en de bloesem is geweldig.
In het park waren ook allerlei kraampjes en een gebouwtje waar een maquette van de vroegere stad staat en ook wordt er een film gedraaid over die tijd met allerlei prachtige acteurs en actrices.
Omdat het nog erger was gaan regenen zijn we niet bij een kraampje gaan eten, maar ergens waar je binnen kon zitten.
Na de lunch weer lopend naar de winkelstraten.
Een fonteinklok; het is 1:44 zoals je kunt zien en dat was de juiste tijd toen we er langs liepen.
Slim bedacht zijn de standaards met verschillende maten plastic zakken en die gebruik je om je natte paraplu in te doen, zodat je niet druipend de winkel door loopt
Uitermate verbazend is het winkelgebeuren onder de grote winkelstraten.Want onder de grond zijn diverse winkelstraten met honderden winkels van kleine boetiekjes tot enorme warenhuizen.
De traditionele kleding zoals de kimono is niet zomaar aan te schaffen en te dragen. Daar is echt les voor nodig. Een nieuwe kimono kan duizenden yen kosten en dan is het meteen een familie-erfstuk. Prachtige patronen.
Ik vond het toen wel mooi geweest, want mijn regenjas bleek zijn functie van waterdicht te zijn verloren. Maar ook was het een hele lange dag, nacht en dag. Toen Ben vroeg wie ook terug wilde naar het hotel bleek iedereen het wel gehad te hebben, dus zijn we met z’n allen naar het hotel gelopen en naar onze kamers gegaan.
De badkamer in dit hotel is minuscuul. Alles zit erin, maar je moet wel voorafgaand aan een move deze eerst goed beredeneren, want anders kan je klem komen te zitten. Dus als je naar de wc gaat, dan achteruit inparkeren!
En ze hebben hier een heerlijke gewoonte: een verwarmde wc bril. Geen schrikreactie als je met je blote billen op de wc bril gaat zitten, maar werkelijk verslavend heerlijk gevoel. Gevolg is dat je er niet snel af gaat en je de voorgeprogrammeerde manier – zoals je op de bril terecht bent gekomen zonder met je knieën door de muur te gaan – bent vergeten.
Het doorspoelen van de wc is ook erg apart. Boven de wc is een soort van wastafeltje met een kraantje. Je vraagt je af waarvoor dat dient en in eerste instantie denk je dat het komt omdat de badkamer erg klein is, maar dat is de reden niet. Daar kom je achter als je de wc door trekt, want dan stroomt er meteen water uit dat kraantje en dat verdwijnt dan in de stortbak. Op die manier kan je meteen je handen wassen en wordt de stortbak gevuld; wel een wat omslachtige manier.
Je kan trouwens op de wc gebruik van een wc douche en bidet functie. Gelukkig hangt er ook een rol wc papier.
De badkamer is altijd verhoogd en de oorsprong ligt in de tijd van de Olympische Spelen van 1964 in Tokyo. Er was toen een volledig betonnen flatgebouw neergezet, maar toen kwam men tot de ontdekking dat er geen rekening was gehouden met de aan- en afvoer van water enz. Toen werd een geniale oplossing bedacht: er werd een extra verhoogde vloer bovenop de eerste vloer aangebracht en tussen deze 2 vloeren zijn de verschillenden aansluitpunten verzameld naar 1 punt en op die manier hoefde men niet diverse gaten voor afvoer te maken. Deze methode wordt ook nu nog gebruikt.
Fukuoka ligt in het zuiden van Japan. De rivier de Naka klieft de stad in tweeën en een deel werd vernoemd naar de handelswijk Hakata.
Maar de meeste gebruikte naam is Fukuoka. Hakata is nog wel terug te vinden op het metrostation.
Nieuwe dag gestart met een ritje metro en omdat we er meerdere keren gebruikt van zouden maken, hadden we een dagkaartje gekocht.
De metro’s zijn – net zoals alles hier – heel schoon.
Een zeer vernuftig en preventief systeem zijn de afsluitingen aan de rand. Als de metro gearriveerd is gaan ter hoogte van de deuren, de deurtjes van de afsluiting open en kan je veilig uit- en instappen.
Via vele straten kwamen we bij de Fukuoka tower; een behoorlijk hoog gebouw.
En daar vlakbij een gebouw waarin een winkel met robotten gevestigd is: Robosquare.
En ja hoor, Frans in een ruimtepak; het moet echt niet gekker worden...
Heel grappig is de interactie tussen de kinderen en bijvoorbeeld een robotdier: Filmpje
Klik op de link voor het filmpje: Robotdans
Een prachtige binnenplaats en een straatbeeld.
Een flinke wandeling verder kwamen we bij een park met natuurlijk bloeiende kersenbomen en allerlei kraampjes. Daar hebben Frans en ik lekker geluncht. En dat de Japanners eerlijk is dat weten we. Frans kocht 2 bakjes noedels en per bakje was 600 yen en hij wilde dat betalen, maar de man beduidde dat de prijs lager was omdat hij er 2 kocht en dat het dan geen 600, maar 500 yen per bakje kostte.
De Japanse Nick en Simon waren er ook.
En daarna was het verzamelen en wandelend naar de volgende bezienswaardigheid met natuurlijk hier en daar toch nog een fotootje.
Toen kwamen we op plaats van bestemming aan: Japanese Garden Rakusuien; een traditioneel theehuis met een prachtige tuin.
Een bordje met 2 zoete versnaperingen en de thee werd volgens Japans gebruik geserveerd; op de knieën, buigen, kom draaien en voor de persoon neerzetten en buigen. Ja ze zei er ook wat bij, maar aangezien er geen ondertiteling mee liep…
Toen was de tempel aan de beurt. Je ziet vaak de kleur oranje bij tempels. Hier staan de klompen van de priesters. 
We kochten kleine amuletjes van de dieren van de Chinese jaren waarin onze kleinkinderen geboren zijn. Thimo jaar 2000 was het jaar van de draak, 2001 Kylie heeft het jaar van de slang, Melle en Ryan 2003 zijn van het jaar van het schaap en Dani 2006 is van het jaar van de hond.
En ook hier weer de uitermate zorgvuldige manier waarop met het geld omgegaan wordt, hand eronder zodat er niet kan afvallen en hand volledig open zodat de klant kan meekijken en het wordt voor je geteld.
Voor de afwisseling nog een straatbeeld en opvallend is het groen dat tegen het gebouw groeit; prachtig en dan volgt tempel 2.
Dat moet toch niet prettig zijn om te lopen op te kleine slippers, maar je ziet het vaker hier.
Dat de mens uniek is is hier vooral terug te vinden in de kleding die men draagt; alles kan en niemand kijkt raar op al er iemand de plank totaal mis slaat om wat voor reden dan ook.
Via een grote winkelpassage gingen we weer richting de metro.
Frans en ik zijn toen meteen naar echt park gegaan, want we wilden de ’s avonds verlichte kersenbomen natuurlijk zien, maar eerst wat eten aan de kraampjes in het park.
Je ziet hier veel meisjes op van die superhoge hakken lopen. De schoenen hebben wel plateauzolen, maar het lopen ziet er vaak wat strompelend uit. En echt lekker zitten ze niet, want de eigenares van deze schoenen had een stukje verband tussen de rand gedaan.
Ook gaat men hier nogal ver wat betreft het hebben en houden van honden. Ze worden bijna allemaal aangekleed en vaak ook op de arm gedragen bij de kleine modellen.
Vandaag zag ik een buldogje met een strepen truitje aan en ook nog een streepje in de breedte. Zo’n hond zou er toch een identiteitscrisis aan over houden.
Daarna naar het optreden kijken van de traditionele dans en zang.
Filmpje DANS
De inhoud van het lied werd onderstreept door de schilder.
Filmpje van de zanger: LIED.
Tot slot naar de verlichte kersenbloesem en ook daar een filmpje van gemaakt, want de lampen zorgen voor leuke kleureffecten. KERSENBLOESEM.
Fukuoka laten we achter ons en gaan op weg naar Nagasaki.
Vandaag kregen we een eigen bus en nadat alle koffers ingepakt waren, gingen we op weg. Onze eerste stop wad een wandeling langs het strand naar het kasteel Karatsu-jo. Het kasteel lijkt prachtig, maar als je de foto vergroot dan zie je dat het een betonnen geheel is.
De bus weer in naar de volgende stop was Okawachiyama. Dit dorp is bekend om het Imari porselein. Een aantal eeuwen geleden maakten Koreaanse slaven dit porselein in de bergdorpjes.
Een groot kerkhof met een piramide van gedenkstenen aan die Koreaanse slaven.
Ook is er een slim systeem te zien waarbij grote uitgeholde balken waar water in loopt en dan van lieverlede gaat overhellen en leegstroomt om vervolgens terug te vallen naar de oorspronkelijke positie en de stenen, het gruis steeds fijner maakt en waar tenslotte porseleinen materialen van gemaakt werden.
Nog nooit had ik een automaat gezien waar zowel koude dranken als warme koffie uitgehaald kan worden. De kleur rood betekent warme drank.
Ik denk dat dit een soort vinkje is, want hij liet zich heel goed horen.
We hadden geluk want er was een bruidspaar in het dorpje voor een fotoreportage te laten maken. Prachtige bruid in een traditionele kimono en ook de bruidegom was in klederdracht.Een heel stel mensen cirkelen de hele tijd om het bruidspaar heen, de ene keer om de kimono juist te rangschikken enz. Ze zagen dat ik foto’s aan heet nemen was en zwaaiden heel vrolijk naar ons.
Na de lunch gingen we naar Huis ten Bosch, zo Nederlands als het maar zijn kan. Het is in 1992 gebouwd met diverse Nederlandse gebouwen zoals de Domtoren van Utrecht, huisjes zoals in de Zaanse Schans, Molen en een grote boot zoals die in vroegere eeuwen gebruikt werd.
Maar ook ligt er een ontzettende kitscherige plastic boot en die heeft dus geen raakvlakken met Nederland.
Er rijden hier veel hybriden auto’s en die rijden uitermate zachtjes. Ook zijn er leuke kleine modellen.
Honden zie je hier bijna niet naturel, maar meestal hebben ze een jasje of zo aan en dit hondje droeg zelfs zijn eigen rugzakje op zijn rug.
Onderweg nog een fotostop om het hevig kolkende water en de grote bruggen te zien.
Aankomst in Nagasaki.
Eerst maar een paar foto’s van de avond en China town.
Vandaag liepen we eerst naar de haven, want daar ligt een replica van het 17de eeuwse vrachtschip de 'Prins Willem' dat door koning Willem III aan Japan in 1870 is geschonken. De haven ging in 1571 open om handel te drijven en zowel de Portugezen als de Nederlanders waren de eersten die hier aankwamen.
Even verderop namen we de tram. Het is zo makkelijk dat Ben de taal kent, want alles staat in karakters en er wordt weinig Engels gesproken. Dus wisten we dat we 120 yen moesten betalen bij het verlaten van de tram. Dat geld moet je dan in een speciaal bakje gooien en dan telt de machine het bedrag en krijg je een akkoordgeluidje.
En natuurlijk ook een vriendelijke buiging en groet van de trambestuurder.
Dat buigen zit er goed in, want ik zag zelfs dat iemand tijden het afronden van het telefoongesprek buigingen aan het maken was.
Alles wordt goed schoongemaakt en hier zie je zelfs een stereo schoonmaak van de roltrap.
Van zo’n museum word je niet echt vrolijk, maar ik realiseer me ook altijd meteen dat de personen die dit eigenlijk zouden moeten zien om te weten wat een beslissing kan aanrichten, nooit zullen komen kijken en buiten schot blijven.
De tram weer gepakt en bij een tempel hebben we de groep vaarwel gezegd en zijn zelf op pad gegaan. Langs een riviertje gelopen met mooie oude bruggen en ook nog een tempel gezien.
De man op de foto hierboven gaat alle automaten waar geld ingegooid en dus verloren kan raken. Ik zag hem een wasserette ingaan en op z’n knieën gaan en onder de machines met iets peuteren. Even later kwam hij richting ons, want wij hadden net een flesje drinken uit de automaat gehaald. En dezelfde procedure volgde: op de knieën, voorover buigen en met een uitschuifbare (soort antenne) speurt hij onder de kasten en ja hoor een muntje kwam naar voren. Vervolgens gooit hij het muntje in de kast en zorgt dat het er weer uit komt. Die laatste actie begrijp ik niet, maar ach een kniesoor die erop let. De man zou zijn muntjes ook wel kunnen opsparen om een bad te nemen en nieuwe kleren, want alles was vies en kapot en de aroma kwam je tegemoet met het buigen…
De Japanse Picasso aan het werk.
We zijn weer naar de haven gelopen, gegeten en heerlijk op een terras een paar biertjes gedronken. Wel in de schaduw, want de temperatuur liep snel op.
Tot slot hebben we boodschappen gedaan in een grote supermarkt en ook dat is een belevenis. Het lijkt wel of je in een kippenhok bent belandt. De verkopers prijzen hun waren aan en doen dat vrij hard en regelmatig. Ik kon het niet laten om er een filmpje van te maken: Supermarkt.
Vandaag een vrije dag en dus heerlijk uitgeslapen en na het ontbijt op pad.
Dejima was een afgesloten geheel waar de Nederlanders in verbleven, die handel dreven in die tijd. Eruit mocht alleen aan de zeekant om handel te laden of te lossen, maar niet het land in. Prostituees mochten wel binnen.
De schepen mochten ook niet aanmeren aan land, maar moesten voor de haven voor anker en van daar werd de lading geladen of gelost.
14 november 1990 heeft Koning Willem-Alexander deze boom tijdens zijn bezoek aan de Dejima geplant.
Ons volgend doel was de Oura Catholic Church. Heel handig zijn de tourist information borden, zoals die wij ook kennen. Een flinke rode stip betekent dat je op dat punt staat, maar hier is het iets moeilijker om de juiste weg te vinden want het staat allemaal in Japanse karakters.
De Oura Kerk heeft een Gotische stijl en is gebouwd van december 1863 tot december 1864. Het is de oudste kerk in Japan.
Vlakbij de kerk is het Gloverpark. Wel wat trapjes oplopen, maar dan heb je ook een prachtig uitzicht over de stad.
Thomas Blake Glover was een Schot en pas 21 jaar toen hij in 1859 naar Nagasaki kwam, toen de haven van Japan weer waren geopend. Hij vestigde de Glover Trading Company in Nagasaki. Toen de haven weer open ging was er huisvesting nodig voor de toestroom aan buitenlanders en bouwde men houten en stenen huizen in dit Gloverpark.
Onder: een meneer die soort van balkonplank gemaakt heeft...
Tot slot nog aan de haven uitgebreid gegeten en tegen de avond terug naar ons hotel. Morgen vroeg eruit en vervolgen we onze reis.
De eerste 2 nachten sliepen in wat we kunnen vergelijken met een caravan: alles zit er in maar het is allemaal klein.
Toen volgden er 3 nachten in een luxe hotelkamer en vandaag en morgen doen we traditioneel. Dat wil zeggen van die kamer met matten en om te slapen zijn er matrasjes die je op de grond legt met een dekbedje. Sanitair op de gang dit keer.
Maar de ochtend begon met een busritje naar de omgeving van Unzen op het Shimabara schiereiland om de warmwaterbronnen te zien. De zwavellucht viel mee, maar als je er loopt is het net of de paden voorzien zijn van vloerverwarming.
De laatste vulkaanuitbarsting was rond 1990 en het gekke was dat men toen dacht dat hij sliep; mooi niet dus!
Het Unzen-Amakusa Nationaal Park is in 1934 opgericht en is het oudste Nationaal Park van Japan. Filmpje
De bus reed ons naar de ferry en daar was de oversteek naar een van de Amakusa eilanden, want er zijn er zo’n slordige 120.
In de oranje dingen die in het water liggen wordt vis gekweekt.
Toen was het lunchtijd en na de lunch was er gelegenheid om met een boot naar de dolfijnen te gaan kijken, maar die hadden we in Canada uitgebreid gezien dus kozen wij ervoor om in het restaurant te blijven.
Prachtige vogel.
Er waren 3 meisjes van respectievelijk 7, 8 en 10 jaar en ze probeerden Engels te praten. Ik ben met hen gaan ‘praten’ en tekenen enz.
Het oudste wilde mij vertellen dat ze 3 zusjes had en ze begreep dat ik geen Japanse karakters kon lezen en schreef het daarom in ons soort letters op, maar helaas ook dat kon ik niet lezen. Vertaling van Ben was dus weer welkom.
Toen we weer weg moesten wilde moeder van mij met de kinderen een foto. We werden uitgebreid uitgezwaaid.
De kinderen hebben nu voorjaarsvakantie en als ouders druk doende zijn in het restaurant is het voor hen een leuke afwisseling om door een toerist bezig gehouden te worden.
Nog een fotostop van een prachtig stukje natuur; net zoals ik me het Japanse ‘platteland’ had voorgesteld.
Onze slaapplaats deze keer is in een traditionele Ryokan herberg.
Meteen bij aankomst is het schoenen uit en eigenlijk ook de sokken en dan van die sloffen van hen aan doen, maar ik loop liever op mijn sokken.
De kamer is ruim en op de vloer liggen tatami matten. Er staat een lage tafel en met kussens erom heen op te zitten.
Om te slapen pak je een mat of 2 matten – als je het te hard vindt – en die leg je op de grond, dan een lakentje en een kussen. Sanitair is op de gang.
Thee of koffie zetten gebeurt dus ook op de knietjes.
Inpakken en wegwezen weer en ons eerste doel was de grote vulkaan in het Aso gebied. Dit gebied is eigenlijk een groot overblijfsel van een gigantische vulkaanuitbarsting en daarom lijkt het ook wel of je rondom in de bergen zit, maar eigenlijk zit je dus in een vulkaan! Het wordt de buitenkrater genoemd en is met twintig kilometer doorsnee één van de grootste ter wereld. De Aso vormt met zijn reeks van vijf vulkaankegels een van de grootste caldeira’s ter wereld met een omtrek van 130 km.
De hoogste is de Takadake (1590 m) en de Nakadake is nog steeds actief en stoot zwaveldamp en hete gassen uit en daarom wordt Kumamoto ook wel ‘Land van vuur’ genoemd.
Helaas konden we de krater niet bekijken, want de wind stond verkeerd en dan was het veel te gevaarlijk vanwege de toxische gassen.
Op de foto zie je de wolken van links onder naar rechts boven waaien.
Wat een uitvinding voor moeders met baby’s. In de hoek van de wc staat een mini kinderstoeltje waar de baby ingezet kan worden en moeder gebruik kan maken van de wc. Soms staan dit soort stoeltjes opgeklapt tegen de muur
Shiroyama viewpoint was inderdaad een mooi punt om het zoveelste plaatje te schieten.
We rijden via de Yamanami Highway; een mooie route en een veel gebruikte weg.
In een bergdorpje, Kurokawa, hebben Frans en ik geluncht in een zeer eenvoudig Japans restaurantje. De keuze was beperkt: Noodle soup met - en dan had je de keus – zeewier, vlees, rauwe eieren enz. Wij gingen voor de noodle soup met vlees.
Ook een paar prachtige traditionele huizen gezien.
Eieren worden gekookt door middel van het hete water van de hete bronnen; het is 80 graden celsius.
We reden uit Kurakawa weg en toen was het 3 graden en het regende zo nu en dan en soms wat hagel. Maar al rijdende zakte de temperatuur, want naast de weg lag sneeuw en die bleef liggen.
Een stop bij de Malle Pietje van Japan; potten, schalen en andere snuisterijen staan zowel binnen als buiten. En de spullen die buiten staan, blijven daar en verpieteren door het weer.
Aankomst in Beppu en daar verblijven we in een ryokan hotel. D.w.z. wel eigen kamer, sanitair enz. maar slapen op matjes.
Stoelen zonder stoelpoten en lage tafel, maar gelukkig ook een zitje met wat hogere stoelen.
Uitzicht vanuit onze kamer op de bergen.
En de opgemaakte bedjes.
Heerlijk uit eten geweest en toen richting de boulevard, want er zou een vuurwerkshow komen. Nou en die kwam; wat een prachtig, groots en knallend vuurwerk. Het zou mee niets verbazen als een paar ruiten het hebben begeven…
We zitten op het eiland Kyushu en ook dit is een vulkaaneiland met behoorlijk hete bronnen. In het noorden van Beppu ligt de wijk Kannawa en daar zijn we met de bus naar toe gegaan.
Het bussysteem is heel functioneel. Je trekt bij binnenkomst een kaartje en daar staat het nummer op van de halte waar je bent opgestapt, bijv. een 6. Op een elektronisch paneel boven de chauffeur zie je een startbedrag onder dat cijfer staan en bij elke halte komt er geld bij. Op die manier weet je precies hoeveel yen je bij het uitstappen moet betalen. Je gooit de yens in een gleuf en dat wordt meteen geteld en dan geeft dat chauffeur akkoord aan. Men draagt hier vaak witte handschoenen als chauffeur en ook privé.
Komisch om te zien is dat standjes eieren en maïs klaar maken door gebruik te maken van de warmte uit de grond.
De gekleurde wateren die uit het aardoppervlakte omhoog komen worden ‘hellen’ genoemd (jigoku). De ‘Zeehel’ (Umi-jigoku) is azuurblauw van kleur en dan heb je nog een rode variant.
Een prachtige verzameling waterlelies in een kas, die natuurlijk ook door het water wordt verwarmd.
Op de terugweg naar het hotel even broodjes gekocht bij een grote winkel en geluncht.
Daarna naar het hotel en met taxi’s en taxibusjes naar de ferry gebracht. Een poster wat en hoe m.b.t. dieren, fietsen enz.
De overtocht duurt 2,5 uur en dan komen we aan in Yawatahama, een vissersplaatsje op Shikoku; dit is het kleinste van de vier hoofdeilanden.
Om te voorkomen dat het laden van de site te lang duurt, heb ik de reis opgesplitst. Om de reis verder te bekijken klik op: VERVOLG 1