VERVOLG 1 VAN DE REIS DOOR JAPAN
Aankomst in Yawatahama, een vissersplaatsje op Shikoku; dit is het kleinste van de vier hoofdeilanden. Het was inmiddels begin van de avond, dus de spullen op de kamer gezet en meteen maar uit eten gegaan.
Onsen zijn warme bronnen en de badhuizen profiteren daarvan. Je ziet ze in het vulkanisch gebied regelmatig en vaak ook met die typische gebogen daken.
Na de tatami matten was het heerlijk om weer een echt bed te hebben.
De tatami afmetingen zijn altijd 90x180 cm. Als men een huis koopt of huurt en men wil de 
oppervlakte weten, zoals bij ons m², gebruikt men hier het aantal tatami matten.
Het kasteel Matsuyama ligt op 132m. hoogte op een berg met een vlakke top in het centrum van Matsuyama.
Om er te komen kan je kiezen om omhoog te lopen of een deel per kabelbaan af te leggen. Ik wilde – zowel voor het gemak als voor de lol – in de kabelbaan omhoog.
Yoshiaki Kato mocht hier bouwen omdat hij in 1600 zo goed gevochten had in ‘the battle of Sekigahara’ . Het originele bouwwerk werd in 1602 gestart.
Het is een houten kasteel en om het te verdedigen, had men veel nepweggetjes gemaakt zodat men snel de verkeerde kant op liep. Heet water werd vanaf boven naar de eventuele aanvallers gegooid. Hete pek enz. kon niet gebruikt worden, want dan zou het kasteel zelf in de fik kunnen gaan.
Apart soort paddenstoel.
Omlaag gelopen en toen kwamen we meteen een soort van optocht van mensen die traditionele kleding aan hadden en muziekinstrumenten bespeelden.
Rond half 12 zou er een nog een optocht komen met allerlei figuren uit de vroegere tijd, maar toen begon het te regenen en te onweren. Wij hebben dat ingeruild voor een heerlijke maaltijd.
Leuke oude trein.
’s Avonds nog even naar het Shiroyama Park geweest; mooie zonsondergang.
Een nieuwe dag en weer nieuwe dingen te zien.
Het kleinste van de vier grote eilanden is Shikoku en tot een jaar of vijftien geleden was dit enkel via boot of vliegtuig te bereiken, maar door de aanleg van gigantische hoge bruggen is het eilandje nu ook voor de economie aantrekkelijker.
Een knap staaltje bouwwerk.
We reden over Shimanami highway en passeerden negen verschillende eilandjes; allemaal verbonden door het bruggenstelsel.
En ook aan de andere kant van de vele bruggen nog even een fotostop.
Onomichi is een prachtig tegen een berg gelegen stadje en ook hier is de kersenbloesem prominent aanwezig. De Japanners zijn trots op hun kersenbloesem en terecht, want het is werkelijk prachtig.
De Japanners nemen van alles mee, een deken of grondzeiltje om op de grond te leggen en vooral veel eten en drinken. Ze draperen hun kleedje tussen de kersenbomen en eten gezellig met elkaar.
Lies zag rondom de zon een zogenaamde ‘Halo’; een kring om de zon.
Onze chauffeur draagt –zoals veel autorijdende mensen – witte handschoentjes.
Tot slot hebben we een lief vissersdorpje bezocht: Tomo-no-Ura. Vissersbootjes komen met hun vangst terug over de Japanse Binnenzee en voeren het haventje in om hun vis te lossen.
We hebben heerlijke gekruide drank gekocht. Eerst geproefd natuurlijk.
Het stenen vuurtorentje is nog een oud exemplaar en dat geldt voor de meneer in de telefooncel ook.
Het hotel, waar we 3 nachten doorbrengen, begint op de 
9de verdieping en wij slapen op de 11de verdieping in Kurashiki.
Frans en ik zijn nadat we de koffers op de kamer hadden gezet, uit eten gegaan.Heel apart: naast de stokjes kregen we bij de kip een schaar om het vlees klein te knippen.
Na een goed nachtje slapen weer vroeg uit de Japanse veren en met z’n allen naar het station. Daar een trein genomen naar Soja. Daar hebben we een fiets, nou fiets… zeg maar fietsje, gehuurd. Niet vergeten dat men hier links rijdt. Dat links rijden heeft niets met Engeland te maken, maar stamt uit de oude tijd. De samoerai droegen het zwaard links en niemand anders dan hij mocht het zwaard aanraken. Als men dus links aan hield ging dat goed en het links rijden komt daar dus vandaan.
Alle fietsen min of meer op maat gemaakt, maar het blijft toch behelpen met die kleine fietsjes. De verhoudingen zadel en stuur kloppen niet en de fietsen zijn sowieso klein.
In een sliert van 17 Nederlanders op weg door de Kibi vlakte.
De eerste stop was een tempel en een mooie tuin erbij. Er hingen veel maskers, die gebruikt werden bij festiviteiten.
Allemaal weer op de fiets en elke keer dat je een tijdje niet op de fiets hebt gezeten, lijkt het of je zadel omlaag is gegaan maar dat is niet het geval. Elke keer moet je weer wennen aan dat lage zadel en stuur.
We fietsten door de rijstvelden en hier en daar een grafheuvel.
De volgende stop was weer een tempel, prachtig gelegen.
Tot slot nog een Schrijn; Shintoïstisch heiligdom en niet alleen dat, want ook de omgeving was heel bijzonder.
Ongeveer 17 km gefietst en toen kwamen we bij het station waar we de fietsen achter konden laten en weer de trein in naar de volgende bestemming: Okayama.
Op het station van Okayama hebben broodjes gekocht voor onze lunch, want ergens gaan eten zou te veel tijd kosten.
Toen de tram genomen en uitgestapt bij de Korakuen tuin; een genot om te zien en zeker met dit mooie weer.
In 1687 gaf Ikeda Tsunamasa (Japanse feodale heer) de opdracht om met de constructie van Korakuen te beginnen. In 1700 was het klaar en het is in de originele staat gebleven.
Het is een klassieke Japanse wandeltuin en met name zijn er de kersenbomen, pruimenbomen, pijnbomen en bamboe en theestruiken te zien. Het kasteel is later bij de tuin gevoegd.
De tuinen zijn geliefd bij bruidsparen om de fotoreportage te laten maken.
Als het waait dan vallen de blaadjes van de kersenbloesem en lijkt het te sneeuwen.
Weer met de trein mee en men geeft op de grond aan hoe de voetjes moeten staan als je op de trein wacht; netjes in een rijtje.
Na de vele trappen die we vandaag gelopen hebben en natuurlijk ook de fietstocht erbij, waren we toe aan een biertje. Dus aangekomen bij het hotel meteen op zoek gegaan naar een heerlijk helder biertje.
Voor ons hotel is een klok in het bloemenperk aanwezig.
Wij hadden besloten om de excursie niet mee te gaan en met z’n 2-en het oude stadje hier te bezoeken en daar hadden we geen spijt van. Het is altijd zo leuk om echt contact met de mensen te maken en dat gaat makkelijker als je met tweeën bent, dan met een groep.
Een paar tempels natuurlijk bezocht en verder heerlijk door het stadje geslenterd en genoten van al het moois.
De oude handelshuizen – Kura – waren in vroeger dagen voor de graanopslag en nu zijn er allerlei leuke winkeltjes in gevestigd.
Het blijft een elektrische warboel overal.
De locatie bij de bruggetjes is uitermate in trek bij de bruidjes.
We grappig om te zien, maar ik zou er zelf totaal niet tegen kunnen, zijn de vele mensen die om het bruidspaar heen dwarrelen en telkens een stukje kleding verschuiven of quasi goed trekken; ook al zit het nog precies hetzelfde als voor die ene foto.
Om het idee van een spontane moderne foto te creëren laat de fotograaf het bruidspaar in de lucht springen of bepaalde houdingen aannemen. Vandaag zag ik dat een bruidje de hand van haar geliefde moest vasthouden, maar zodra de foto gemaakt was trok ze haar hand terug.
Omdat ik zo veel bruidsparen verzameld had, heb ik er een collage van gemaakt en idem voor de prachtige kapsels van de bruidjes.
Een Japans bruidje moet kleine pasjes maken: FILMPJE
Wat dit voor eten mag zijn??? En rechtsboven de dames van de informatiebalie van de winkel.
Lees verder Japan VERVOLG 2