Oekraine - Kiev
Kiev is de hoofdstad van Oekraïne; een Oost-Europees land dat lange tijd tot Rusland behoorde.
De Onafhankelijkheid werd op 24 augustus 1991 uitgeroepen en wordt sinds die tijd gewoon Oekraïne genoemd zonder het lidwoordje ‘de’.
In het Zuiden ligt dit land aan de Zwarte Zee, in het oosten aan Rusland, in het noorden aan Wit-Rusland en in het westen aan Polen, Slowakije, Hongarije, Roemenië en Moldavië.
Oekraïne is vooral bekend of berucht geworden door de nucleaire ramp in 1986 in Tsjernobyl.
De drie grote rivieren zijn de Dnjepr (deze zijn we al eerder tegengekomen), de Dnjestr en de Donets.
De taal = Oekraïens, wat voor ons heel veel gelijkenissen vertoont met het Russisch.
Religie: Het meest Oosters-orthodox en een klein beetje Rooms-katholiek.
Munteenheid: Hryvnja (UAH) 10 UAH = ongeveer € 1,--
Etniciteit: Oekraïners, Russen, Joden, Wit-Russen, Polen en Armenen.
Een eenvoudige vlag.
Enkele bekende/beroemde mensen die in de Oekraïne geboren zijn:
Golda Meïr; was premier van Israël
Vladimir Horowitz; Russisch-Amerikaans pianist
Andrej Medvedev; tennisser
De wekkerfunctie van mijn iPhone liet om 6 uur klokken luiden en omdat ik weer veel te laat naar bed was gaan slapen (uurtje of 1), was het een kort nachtje.
Met de auto naar EasyPark2fly, dat is een bewaakte parkeerplaats richting Schiphol en dan word je naar Schiphol gebracht en ook weer opgehaald; goede service.
Ik had thuis al de boardingpassen uitgeprint en omdat we flying blue members van de KLM zijn hoefde we niet voor de bagage te betalen.
De koffers weer via die aparte kluizen ingecheckt en door de douane en toen was het wachten tot we konden vertrekken.
Dat duurde langer dan gepland, want eer was een technisch mankement in de cockpit dat eerst verholpen moest worden.
De vlucht duurde 2 uur en 30 minuten.
Aangekomen op de vluchthaven van Kiev: Boryspil.
Daar de koffers weer opgehaald en geld gewisseld, want we moesten nog ons vervoer naar het centrum – ongeveer 40 km – regelen. We besloten om een taxi te nemen, want het was erg warm en om dan nog met de koffers te gaan leuren zag ik niet zitten. Een man zei dat hij een goede prijs kon geven voor vervoer naar ons appartement. We hadden 2 adressen: van de office en van ons appartement. Hij wilde ons voor 240 UAH wel brengen en het was een aardige man – Vladimir – dus prima.
Men spreekt niet veel en ook nog onduidelijk Engels, maar gewoon blijven lachen want dat doen we overal hetzelfde.
We waren op plaats van bestemming met de sleutel in de hand, maar binnenkomen was toch nog een uitdaging. Het bleek dat je het zendertje wat aan de sleutel zat, voor een klein gekleurd lampje op de deur moest houden en verder niets. Maar kom daar maar eens snel achter. Gelukkig liep er toevallig iemand die het wel wist.
Het appartementencomplex doet erg Russisch aan. Binnengekomen de lift in; een kleine lift, die al die jaren nog geen sopdoekje heeft gezien en als je niet snel genoeg bent dan sluiten de deuren en gaat het licht uit. Dus met mijn iPhone lampje in de aanslag de lift aan de praat gekregen. We zitten op de 6de verdieping en kijken over Kiev uit. De gangen naar ons appartement zijn smerig, maar ons appartement ziet er prima uit. Een grote kamer met een keukenblok, een leuke slaapkamer en grote badkamer. Ook een balkon maar dat is klein en ziet er niet echt betrouwbaar uit. De lift is een oud barrel en dat is ook te horen in ons appartement, maar ach daar trekken we ons niets van aan.
De mini lift met de vieze knoppen. Wij zitten op de 6de en moeten op de kapotte knop drukken.
En onder de deur met de cijfercode waar we niets mee moeten en dan zie je onder het cijferding op de hoogte van de deurknop en dan links een klein rondje en dat is het ding waar we het zendertje tegen aan moeten houden.
Nadat we de koffers uitgepakt hadden zijn we op stap gegaan. Eerst naar de bank om geld te pinnen en toen op een terrasje een biertje gedronken. Het was 28 tot 29 graden en dan te bedenken dat het tegen 18 uur liep. Even later naar een ander terras om te eten; salade van tomaat en komkommer en dan gooi ik de tomaat bij Frans in het bakje en neem ik een deel van zijn komkommer want ik kan niet goed tegen verse tomaten. Ik kan er goed tegen als ze gekookt of gebakken zijn. Verder een soort zuurdesembrood en deegdingetjes die gevuld waren met cottage cheese en room erbij. Was lekker.
Daarna wat rondgewandeld en genoten van al het moois. Tot slot op zoek geweest naar een supermarkt en daar wat inkopen gedaan.
Grappig autootje en zo zie je ook meteen hoe de nummerplaten er hier uit zien.
De weg weer goed teruggevonden en de airco aangezet.
Gisteren wilden we al rond middernacht gaan slapen, want het was een lange dag geweest, maar toen brak er een onweer uit. Het onweer ging gepaard met harde regens en duurde een uurtje. Maar vanmorgen weer stralend weer en behoorlijk warm.
De arbeidsomstandigheden (foto links onder)hier zijn ietsje anders dan bij ons. Ik heb de indruk dat het woord ARBO nog niet in hun woordenboek staat. De man op de foto werkt op een smalle rand van ongeveer 30 tot 35 cm en moet op dat plek komen via de gele stellage, want alle ramen zijn voorzien van tralies. Geen ladder of andere stellage waarop hij zou kunnen werken.
En richting het Sofia plein lopend zie de prachtige klokkentoren bij de Sofia kathedraal.
We gingen naar het Sofia plein want daar kwam geluid vandaan. Er bleek een demonstratie slash manifestatie aan de gang te zijn. Een grote groep mensen stond er met vlaggen en er werd muziek uitgezonden. In het begin waren er nog niet zo veel mensen, maar van lieverlede stroomde er grote groepen mensen uit andere delen van de Oekraïne.
We wisten niet wat er aan de hand was en dus sprak ik een meisje aan, waarvan ik dacht dat ze mogelijk een beetje Engels sprak, en zij heeft me uitgelegd dat de democratie nog in de kinderschoenen – misschien wel baby schoentjes – staat. We hebben verder nog gezellig wat gekletst en ze vertelde ook nog over het openluchtmuseum Pirogovo. Het ligt een stuk buiten Kiev en misschien gaan we daar wel naar toe. Svienta, zo heet het meisje, wilde er wel met ons naar toe maar de demonstratie was pas om 16 uur afgelopen en dan was het de moeite niet meer.
Allerlei soorten vlaggen werden mee gedrag en ook waren er afbeeldingen van Joelia Timosjenko, beter bekend als de vrouw met de vlecht.
Mensen werden opgeroepen om op te komen voor meer democratie.
Onder zie je de fotografen van de pers.
Het standbeeld is van Bogdan Khmelnitsky.
Filmpje van de demonstratie/manifestatie klik op filmpje.
Het was erg warm, zeg maar heet, en dus zochten we – zoals veel mensen – de schaduw op. Mensen zijn hier heel handig, want een krantje wordt de ene keer en muts tegen de zon en even later werd het weer gebruikt om op te zitten.
Op een bepaald moment zag ik een grote groep politiemensen snel een bepaalde richting uitlopen (linksonder zie je de grote petten met de poltiemannen eronder), dus daar ben ik achteraan gegaan want ik wilde weten wat er aan de hand was. Er bleek een aantal van de mensen wat meer actie ondernamen. Er stond een tank en een vrachtwagen. Ook werd er een rookbom gegooid.
Kiev: voor een aantal mensen was de manifestatie te rustig: filmpje
En toen werd het voor ons tijd om een terrasje te pikken en heerlijk te eten en te drinken, want die hitte onttrekt veel vocht van een lichaam.
Weer een onweertje en regen in de nacht gehad en wakker worden met een stralende zon. De temperatuur loopt al snel op hier.
Ons eerste doel van vandaag was een bezoek aan de Sofia Kathedraal. De naam is niet zo maar gekozen, maar komt van de Hagia Sophia in Constantinopel.
De kathedraal werd in de 11de eeuw gebouwd en diende in die tijd vooral als begraafplaats voor de heersers van het Kievse Rijk. De kerk werd in opdracht gebouwd van prins Jaroslav en er zijn prachtige fresco’s en mozaïeken te bewonderen met religieuze en wereldlijke voorstellingen. In de kerk zelf mag niet gefotografeerd worden.
Toen kwamen de Mongolen de hele handel plunderen, dat speelt zich rond 1240 af, en dan laat men de boel de boel tot 1663 toen de metropoliet van Kiev hem onder zijn hoede nam. Een metropoliet is de titel van een kerkvader die aan het hoofd van een kerkprovincie staat. Een metropool is een provinciehoofdstad.
De Russen moesten niets van religie hebben en zij wilden de kathedraal laten afbreken. Gelukkig hielp het protest va historici en kon de kathedraal geconfisqueerd en omgevormd worden tot museum.
Het staat op de Werelderfgoedlijst.
Op het plein voor de klokkentoren lopen mensen die vragen of je met de duiven op de foto wil. Niet dus, want ik houd er niet van dat dieren op die manier gebruikt worden.
Deze kachel is toch heel wat anders dan onze centrale verwarming. Prachtige tegels met allerlei afbeeldingen en de kachels zijn er in diverse kleuren. Het stookgedeelte zit aan de achterkant en dat is meestal in een andere ruimte.
Prachtig houtsnijwerk in de houten meubelen en al jaren oud. Ook de beschilderingen op de muren zijn behoorlijk goed op kleur gebleven.
Vanaf de Sofia Kathedraal zie je al het Holenklooster liggen; heel veel bling-bling in deze zon.
Hier zetelt de Russisch-orthodoxe Kerk. Op de Berestovheuvel werd in de 11de eeuw een klooster gebouwd met gangen en holen onder de grond. Daar leefden monniken en werden ook gebedsdiensten gehouden. Een aantal honderden jaren later werd het gangenstelsel ook als begraafplaats gebruikt en door de constante redelijke lage temperatuur gaan de lichamen niet over tot ontbinding; soort mummificatieproces.
Het gangenstelsel is ongeveer 30 km lang.
Wij hadden het geluk om een echte doop mee te maken. Hier wordt veel werk van gemaakt en de gelovige in spe moet actief mee doen; hele teksten oplezen en de priester zalft het gezicht, de handen en de enkels, want de man droeg schoenen en sokken. Wel slim van hem was dat hij al hele korte sokjes aan gedaan had. Ook het water ging over het hoofd en een rondgang met een brandende kaars volgde. Omdat er een meneer stond te fotograferen heb ik ook een paar foto’s gemaakt in de klik van zijn toestel, zodat het niet storend was en niet opviel.
Je kijkt je ogen uit als je de mannelijke adolescenten ziet rondlopen in hun toga of heet het habijt? Ze zien er zo jong uit en hier is de aanwas voor de opleiding tot geestelijke dus behoorlijk. Ik verwacht dat ook hier de opties bestaat of er wel of niet getrouwd wordt en afhankelijk daarvan kan men wel of geen kloosterling worden/zijn.
In het boogje stond iets wat lekker op kranen, maar het werd nu gebruikt om een muntstuk tegenaan te plakken. De meeste vielen er vrij snel af, maar een jongen kreeg het wel voor elkaar. Ik weet niet of dit gebruik altijd zo was, maar het is wel grappig.
En toen was het tijd om te lunchen, maar ik zag een kabeltreintje en dus zijn we daarmee naar beneden gegaan en hebben in dat gedeelte van de stad heerlijk geluncht.
Vanavond nog even de stad in geweest, want het ia altijd leuk om het avondleven in een stad te zien. Het is een bruisende stad en je ziet hier veel rijkdom naast armoede en verslaving.
Een diversiteit aan dure merken winkels; je noemt het en het is er. Om 22 uur was het nog steeds 21 graden.
De lucht kleurt prachtig donkerblauw en alle lichtjes gaan aan. Zo zit de stad er vredig uit; achter ‘stilte voor de storm’?
Prachtige fonteinen die op muziek spoten. Wij hebben dat in Yerevan ook gezien en ik blijf het geweldig vinden.
Met een stralend blauwe hemel en een flinke zon die de temperatuur snel doet oplopen, gingen we op pad met als doel: de Gouden Poort (Zoloti Vorota).
Het was even zoeken, want de bewegwijzering van de hoogtepunten is wel aanwezig, maar werkt niet altijd optimaal. Als je namelijk redelijk op plaats van bestemming bent staat er geen bordje dat je rechtsaf moet en aangezien de Poort achter bomen verstopt lag, was het onduidelijk. Maar omdat de volgende bewegwijzering geen Poort meer aangaf, wisten we dat we in dit stuk de Poort moesten vinden. Een politieagent wees naar de overkant van de straat, ja zonder woorden want in het Engels antwoord krijgen blijft hier moeilijk.
De Poort is een fortachtig monument en de oorspronkelijke bouw dateert uit de 11de eeuw. Het werd in opdracht van Prins Yaroslav Mudry gebouwd en hiermee wilde hij zijn macht ten opzichte van het Byzantijnse Rijk laten zien en natuurlijk ook om de stad te beschermen tegen allerlei vijandige personages.
De poort raakte in de 16de en 17de eeuw in verval en pas in 1832 ontdekten archeologen de ruïnes van het oude fort en dat was het startsein van de herwaardering van het imposante bouwwerk en het herstel kon beginnen.
Er was een filmploeg aan het werk in de straat bij het fort. Waarschijnlijk mensen van de filmacademie met een of andere opdracht.
Een prachtig opera gebouw.
De Taras Shevchenko Universiteit is een groot rood gebouw. Wij mochten even in de hal kijken en een paar foto’s nemen.
Ik ben op zoek geweest naar een boekenzaak om een plattegrond te kopen, maar dat valt hier niet mee en dus doen we het met het mini plattegrondje wat ik uitgedraaid heb. Ons appartement ligt in het centrum en dus kunnen we dat altijd wel weer terug vinden. Wij kijken wel een beetje hoe we lopen, maar ik heb nog de neiging om – als ik iets interessants zie – niet meer te kijken hoe ik loop en ook niet te letten op of Frans nog in mijn buurt is. Daardoor zijn we elkaar al een paar keer uit het oog verloren. Maar geen probleem, want dan bellen we elkaar en dan komen we er wel achter waar de ander zich bevindt.
Inmiddels was het lunchtijd en je ziet dat men hier gewend is aan mooi weer, want er is een overvloed aan terrasjes en wij maken daar dan ook met grote regelmaat gebruik van.
Op weg naar Podol een wijk en dan met name de Andreyevsky Spusk staat bekend om de vele souvenirkraampjes en kunstenaars; vooral schilderijen. De souvenirs die verkocht worden zijn de bekende matruskas en sleutelhangers en ze zijn hier gek op magneten met afbeeldingen.
Voor de kleinkinderen konden we niet slagen, maar we hebben nog 2 dagen en anders kijken we op de luchthaven.
Het is leuk om te zien, maar het kan niet tippen aan het Monmartre van Parijs (rechtsonder).
En ineens verschijnt er weer een prachtige kerk: de Sint Andreaskerk. Deze kerk werd in half de 18de eeuw gebouwd en hij staat op een heuveltop. De kerk kijkt uit over de rivier de Djnepr.
De grote vuilcontainers zijn in een mum van tijd weer gevuld en altijd zwermen er mensen in de nabijheid van die containers om te kijken of er iets bruikbaars en/of eetbaars in zit.
We zouden eigenlijk morgen met de taxi naar het Tsjernobyl museum gaan, maar op het kaartje zag ik dat het niet zo heel erg ver meer was en dus zijn door gelopen. Het is fijn om een plattegrondje te hebben, maar kom je iets buiten het centrum dan worden de straten – als ze al aangegeven worden – enkel in de Oekraïense taal aangegeven en ja daar begrijpen wij niks van. Dus hebben we veel meer nog van Kiev gezien dan de bedoeling was, omdat we een paar verkeerd zijn gelopen. We hadden wel de weg gevraagd aan mensen, maar wij zijn gewend om te wandelen en als men zegt een heel stuk rechtdoor en links, dan lopen we ook een heel stuk door. Maar geen probleem want over de dag verspreid hebben we het wandelen met 3 terrasjes afgewisseld om te drinken en te lunchen.
De kerncentraleramp vond plaats op 26 april 1986 en zelfs wij in Nederland mochten geen groenten uit onze volkstuin consumeren. Nou dan mag het duidelijk zijn hoe erg de straling in dit gebied is geweest.
Schrijnende afbeeldingen en filmpjes waren er te zien. Het land viel toen nog onder Rusland.
We wilden eerst naar het echte Tsjernobyl gaan, maar er werd gezegd dat daar niets te zien is en dat je via dit museum een goed beeld kon krijgen wat er gebeurd is. Ja verschrikkelijk; wat hebben die mensen geleden.
Filmpje van Tsjernobyl
De dag begon bewolkt, maar de temperatuur was heerlijk en zeker om bergje op te wandelen. We gingen namelijk naar het watermuseum, niet om het watermuseum te bezoeken, maar omdat je een mooie uitkijkpunt over de stad hebt.
Maar eerst de weg er naar toe nog een paar foto’s gemaakt.
Na al die trappen was het tijd om even een heerlijk donker biertje te nuttigen.
Links de kikker zoals hij er stond en rechts vijf minuten later toen een klasje kinderen er langs kwam. Grappig om te zien dat kinderen ook overal hetzelfde zijn en van klimmen en klauteren houden.
Een prachtige vogel; ik weet niet welk ‘merk’ het is.
Grappige mensgrote bronzen beelden. De beelden, net als de tong van de kikker eerder, worden door de mensen aangeraakt en op die plekken wordt het brons goudkleurig.
De boom leek wel aderen te hebben die erbovenop lagen. Een leuke opgepimpte auto en de gele bussen zitten vaak propvol en lijken ook wel wat jaartjes over de datum te zijn, maar ze rijden dus…
Op weg naar de lunch begon het te regenen en dat bleef het doen, dus na de lunch door de regen naar het appartement gelopen.
De lift is niet bepaald een beauty, is klein en de verlichting is schaars. Als je erin staat en je drukt niet snel genoeg op de knop dan gaan de deuren weer dicht en sta je in het donker. Dat hadden we de dag van aankomst, want toen moesten de koffers er in en dat duurde voor de lift te lang en dus stond ik nog buiten en stond Frans met 2 koffers in de donkere lift. Maar we leren snel en nu heeft hij ons niet meer te pakken. Ons appartement is schoon, ruim en aardig luxe. Maar buiten onze deur – het trappenhuis – is het een totaal ander verhaal. Losliggende tegels, stof, gruis en ook de geur is minder aantrekkelijk. Het trappenhuis valt dus niet onder een verdieping, maar wie er wel verantwoordelijk voor is is mij een raadsel.
Toen we natgeregend thuis kwamen en we net onze natte shirt hadden uitgedaan en te drogen wilden hangen, bleek de stroom ineens uitgevallen te zijn. Hadden wij even geluk gehad dat we niet net in de lift stonden, want het hele appartementencomplex zat zonder stroom.
Een klein half uurtje later was er weer elektriciteit en wifi.
De laatste volle dag voor ons in Kiev. Bewolkt met een mager zonnetje, maar de temperatuur was heerlijk.
Onder het Onafhankelijkheidsplein, de weg en het andere plein zijn allemaal winkels en niet zo maar winkels, maar ook echte merknamen zijn er te vinden.
Boven de grond zijn er veel terrasjes, eettentjes en souvenirshops met dezelfde dingen zoals magneten en baboeska’s.Onder de grond ligt niet alleen de metro, maar een diversiteit aan kleine winkeltjes. Gisteren een snelle usb stick van 32 gb gekocht voor 300 UAH (= € 28,52).
Vaak stinkt het enorm in dit soort ondergrondse toegangen naar de metro, maar hier is alles schoon en ruikt gewoon.
Ik had via mijn iPad al ingecheckt en de boardingpassen naar mijzelf gemaild, dus hoefde ik alleen een internetgelegenheid te zoeken en daar even uit te printen. Het internetgebeuren had ik snel gevonden.
Altijd toch een fijn idee dat ik de boardingpassen heb, want als we vast komen te zitten in het verkeer dan heb je tijd.
Er staan hier veel en prachtige bronzen beelden en iedereen heeft de neiging om eraan te komen en/of erbij te gaan zitten.
Als het verkeer om de een of andere reden stil komt te staan, dan is er al snel een claxon concert te horen. Claxonconcert filmpje
Het huis dat aan het begin van de 20e eeuw werd gebouwd door de architect Vladislav Gorodetsky is een van de vreemdste van Kiev. Het huis is van binnen en van buiten versierd met honderden, soms vreemde figuren: maagden gezeten op vissen, olifanten, neushoorns, antilopen, kikkers, salamanders, adelaars en slangen. Deze zogeheten chimaera's zijn gemaakt van cement en dat was voor die tijd een nieuw bouwmateriaal. Gorodetsky had aandelen in cementfabrieken en het verhaal gaat dat hij die versieringen zou hebben aangebracht om de vraag naar cement te stimuleren.
Er zijn ook vele andere verhalen, die al meteen in omloop kwamen na voltooiing van dit vreemde huis. Zo zou Gorodetsky gek zijn geworden van verdriet na de geslaagde suïcide van zijn dochter; zij verdronk zichzelf in de Dnjepr en dat hij daarom de vreemde figuren aanbracht. Een ander verhaal is dat Gorodetsky het huis bouwde om te laten zien dat hij een goede architect was. Het huis staat namelijk op de rand van een steile helling en de constructie was dan ook een behoorlijke uitdaging. Gorodetsky slaagde, maar inmiddels zijn er wel scheuren in de voorgevel ontstaan en er zijn maatregelen nodig om te voorkomen dat het huis de helling afglijdt.
En weer terug op het plein en heerlijk nog even genieten van een terrasje. De berichten van Nederland lokken niet echt; koud en regen. Morgen mijn regenjas maar inde aanslag en een extra vest, want morgen vliegen we terug naar Nederland.
Kiev is een aanrader voor een weekje gezelligheid en cultuur snuiven.