Kos-Rhodos
Niet alleen het Griekse eten en stranden, maar de temperatuur en de mensen beviel ons heel goed toen we een jaar eerder op Kreta waren.
Na enig puzzelen kwamen we uit op Rhodos.
De vlucht verliep voorspoedig tot het moment dat we op Rhodos zouden gaan landen. Het toestel daalde en daalde en toen kwam er een flinke turbulentie en het vliegtuig had meer weg van een bewegelijke kermisattractie. Alles dreunde en schudde en iedereen hield zich extra vast. En in plaats van verder te dalen stegen we weer???? Om even later de volgende poging te wagen met hetzelfde effect.
De piloot vertelde dat er een flinke zijwind was en dat hij het nog een keer zou proberen om de landing in te zetten en als dat niet lukte dat we dan nader geïnformeerd zouden worden.
Maar ook deze poging leverde enkel gestuiter in de lucht op en dus was het niet veilig om te landen. De piloot vertelde dit en zei ook nog dat en Duits toestel wel ging landen, maar dat hij en nog een paar piloten - die met hun toestellen voor of na ons zouden landen - het te gevaarlijk vonden en uitweken naar andere luchthavens.
Na nog wat rond gevlogen te hebben kregen we toestemming om op Kos te landen en daar zouden we dan wachten tot de wind zou gaan liggen. Na een rustige landing werden we naar een hal gebracht en al meteen viel me de geweren op van de bewakers. Het staat zo onvriendelijk als je aan komt en je wordt begeleid door mensen met geweren. Maar ja keus was er niet, dus waren we gedwee het geweer en de man gevolgd naar de grote hal.
Toen kwamen we erachter dat alles nog in een soort van wintersluiting functioneerde. Er was geen bank om geld te wisselen en dus konden we geen eten kopen. Gelukkig had ik - naar goed Brabants gebruik - een lading zelf gebakken worstenbroodjes meegenomen en drinken voor iedereen, dus wij hadden geen honger. Maar de mensen met kleine kinderen, die niet bij hun koffers konden, zaten met huilende kinderen. Het vervelende was ook nog dat we zo summier op de hoogte gehouden werden van wat er wel en niet zou kunnen gebeuren. Zo nu en dan kwam een kikker (stewardess van Transavia) even met een paar mensen praten en als je toevallig bij het groepje stond dan wist je wat ze zei en anders????
Het duurde en duurde en duurde en de irritaties stegen boven de groep uit.
Ook bleek dat het vliegpunt bijna bereikt was. Het is namelijk zo dat de piloten een aantal uur achtereen mogen vliegen en ook stand-by mogen staan, maar de ruimte om alsnog te kunnen vliegen werd steeds krapper.
Eindelijk kwam het verlossende woord: we konden niet meer van Kos weg en er was een hotel geregeld waar we zouden overnachten en de volgende ochtend zou er dan vroeg alsnog naar Rhodos gevlogen worden.
Het hotel had duidelijk ook nog geen voorbereidingen getroffen voor het aankomende toeristenseizoen. De kamers waren nog niet allemaal klaar en ook niet helemaal schoon, maar ach als noodoplossing prima.
Na de douche gebruikt te hebben zijn we heerlijk aan de haven met z'n allen gaan eten en hebben we genoten van onze vrijheid; geen bewakers met geweren die meteen op je af kwamen als je iets te dicht bij de deur kwam…
In de haven lag dit grote schip.
De volgende ochtend in alle vroegte opgestaan en met de bus weer naar de luchthaven. Dit keer was het een soepele landing op Rhodos.
Een gezellige stad Rhodos stad, waar het leuk winkelen is.
Dit restaurant was erg goed en we hebben daar regelmatig gegeten.
Het outfitje van deze vrouw zou wel opgeleukt kunnen worden.
De typische molens op de pier.
En natuurlijk ook wat strandfoto's.
Rechts: tegen de berg een volledig wit dorp:Santorini.
Midget golf wedstrijdje en onder de winnaars: de 3 verliezers namen foto's.
We hebben een gezellige tijd op Kos/Rhodos gehad.