Kroatië en Slovenië
Dit land kent een geschiedenis van oorlogen en opstandingen met verschillende machthebbers, zoals de Romeinen, Hongaren, Ottomanen, Napoleon, Duitsers en Italianen. Na de eerste wereldoorlog in 1918 vormden Slovenen, Kroaten en Serviërs samen het koninkrijk Joegoslavië.
Josip Broz Tito was politicus en partizanenleider. Van 1953 tot 1980 was hij president van Joegoslavië. Na de dood van Tito in 1980 brokkelt de eenheid van Joegoslavië steeds meer af en onder meer versterkt door de economische crisis en wilde Kroatië zich afscheiden van Joegoslavië.
Samen met Slovenië riep Kroatië de onafhankelijk uit in 1991. Dat ging met name in Kroatië gepaard met hevige gevechten. Dit duurde tot het Akkoord van Dayton in 1995 getekend werd.
Tot zover de geschiedenis, maar hoe kwamen wij er toe om deze reis te boeken.
We hadden in eerste instantie een busreis naar Slovenië en Kroatië met gegarandeerd vertrek geboekt, maar gegarandeerd blijkt toch ook niet altijd gegarandeerd te zijn. Er kwam een mailtje van Kras binnen met de melding dat de reis niet door ging en dat we een schadevergoeding kregen. Meteen gebeld natuurlijk en wat onderhandeld en toen tot ieders tevredenheid de reis om geboekt naar deze 12 daagse reis.
Een vliegreis kan vaak vroeg starten, maar een busreis ook. Om 3:45 uur liep de wekker af. Naomi wilde ons wegbrengen, maar dat wilde ik niet. Ik vond het veel te vroeg en dus hadden we een taxi besteld voor 4:20 uur. Maar toen de taxi er om 4:25 uur nog niet was heb ik gebeld en kreeg te horen dat de chauffeur wat verlaat was. Ja dat had ik ook wel door. Gelukkig kwam hij toen vrij snel en reed een zeer goede en vriendelijke chauffeur ons naar de opstapplaats aan de Lammerschansweg in Leiden. Daar kwamen we precies om 4:50 uur aan. De bus arriveerde even later en daarna was het nog mensen ophalen in Delft, Rotterdam en Dordrecht. Uiteindelijk kwamen we tegen 8 uur aan bij het verzamel-verdeelpunt in Asten aan. Daar koffie/thee met een plakje cake gehad en tegen 9 uur van bus gewisseld en volgeladen met mensen - die ook deze reis geboekt hadden - op weg naar Duitsland voor de eerste overnachting. Het is een zeer grote bus met 54 zitplaatsen en aangezien de groep 25 personen telt is er voor ieder van ons een royale zitplaats. Hans - de chauffeur - is een echte Brabander en een super goede chauffeur. Hij heeft een zeer relaxte stem. Zijn stem en intonatie is een combinatie van Jan van Veen [Candlelight] en Wim Daniëls [schrijver en acteur]. De som van deze stem + het vroege tijdstip van opstaan = powernap.
We zaten al vrij snel in Duitsland en wat is dat een groot land. Prachtig in deze tijd van het jaar met de kleurrijke velden [o.a. het fel gele mosterdzaad] en zo veel soorten groen met daartussen de schilderachtige dorpjes.
Heel opvallend is het verkeer met een grote hoeveelheid vrachtwagens. De verhouding vrachtwagen - luxe auto's is zoiets als 1 op 4.
Rond 17:30 uur kwamen we aan in Denkendorf een dorpje in Zuid Duitsland waar we de eerste nacht doorbrachten.
Volgende dag weer uit - dit keer - Duitse veren en op weg. Deze tweede rijdag omvatte 4 landen: start in Duitsland [Denkendorf], daarna Oostenrijk, Slovenië en tenslotte de eindbestemming: Opatija, Kroatië. Deze naam wordt anders uitgesproken dan dat wij Nederlanders zouden doen. De i en de j zijn op zichzelf staande letters en dus is het Opati-ja.
Bij de eerste rustpauze - nog steeds in Duitsland - zag ik een aparte installatie en ik weet niet waar het voor gebruikt wordt en op weg naar Oostenrijk heb ik vanuit de bus ook nog een foto van het 
Duitse landschap onderweg gemaakt. De stopplaatsen, om wat te drinken en de sanitaire behoeften, liggen aan de snelweg. Als je naar de wc wil moet je door een tourniquet en dat kost 70 eurocent. Je krijgt meteen een tegoed ticket van 50 eurocent dat je kan besteden bij het restaurant of winkeltje wat erbij hoort. Natuurlijk zijn die 50 eurocentjes echt wel in de prijs verwerkt, want dat merk je wel als je afrekent.
Ongelooflijk knap vind ik alle tunnels door de bergen [Alpen] en die kilometers lang zijn. Er was er zelfs een van bijna 8 km. Net uit een tunnel rijdend in Oostenrijk heb ik de foto met de prachtige wolken en bergen genomen en ook de andere foto's van de bergen met sneeuw zijn van Oostenrijkse bodem.
Kroatië
Rond half zeven kwamen we bij ons hotel Istra in Opatija aan. De naam Opatija betekent abdij.
Na het diner even langs de promenade gewandeld en genoten van alle lichtjes.
De land letters van Kroatië zijn heel anders dan je verwachten zou. HR staat namelijk voor Kroatië. Kroatië heet Hrvatska en de Kroaten noemen zichzelf Hrvati en ze spreken hrvatsko.
Kroatië is lid EU maar hebben nog geen euro [deze wordt hier dus uitgesproken als e-uro]. De Kroatische munteenheid is de Croatian Kuna [HRK] en op dit moment krijg je voor 1 euro 7,51 Kuna.
Volgende dag meteen op zoek gegaan naar die Kuna's zodat we een bijdrage konden leveren aan de Kroatische economie. We hadden onszelf een vrije dag gegeven en deden niet mee aan de wandeling en bezoek aan burgemeester en wijnproeverij. Maar hebben onze eigen wandeling gemaakt en die eindigde op een terrasje aan zee; genieten dus!
Een paar voorbeelden van het geld: Kuna.
Prachtige kleurige bloemen. En een mooi beeldje van een meisje of vrouw met een vogel op haar hand.
Op het platteland zien veel huizen er grauw uit, omdat ze niet geverfd worden. Een reden is het gebrek aan geld. Maar Opatija ziet er kleurig uit.
De nieuwe dag begon bewolkt, maar de temperatuur was aangenaam en zeker ook voor een boottocht. Aan boord een accordeonist die zijn best deed, maar waarvan wij ook blij waren dat hij zo nu en dan een flinke pauze nam. Heel verrassend waren de drankjes die aangeboden werden en zeker op het vroege tijdstip. Een likeur, een soort schnaps, wijn en verder cola en sinas. Later werd er ook nog koffie met cake rondgedeeld. Heel goed verzorgd, maar wij zouden toch de volgorde omgedraaid hebben.
Filmpje accordeonist http://www.youtube.com/watch?v=OgcQLT2UpAU
Na twee uur varen legde de boot aan bij het plaatsje Lovran. Een schilderachtig dorpje met nauwe doorgangetjes en prachtige bloemen.
Daar even een cappuccino met gebak genomen en om 13 uur weer op de boot gestapt voor de terugtocht naar het hotel.
Hier hebben de katten toch weer een ander bontjasje dan bij ons.
Een bijzondere deur.
Toen wij deze reis boekten was de optie van een kamer met balkon niet meer boekbaar, omdat deze geblokt waren. Bij aankomst gevraagd of er een mogelijkheid was om alsnog een kamer met balkon te krijgen was het antwoord om dit de volgende dag te vragen. Maar de volgende dag kregen we het antwoord om het zondag te proberen. Ja zo komen we natuurlijk niet verder, dus vandaag nogmaals gevraagd en aangegeven dat men zou kunnen zien of er een kamer met balkon gereserveerd was zondag en als dit niet het geval was dat wij dan graag van kamer zouden veranderen. De baliemedewerker ging de papieren erbij halen en laten zien dat wij een standaard kamer hadden geboekt en dat wisten wij natuurlijk ook, maar nogmaals uitgelegd dat we in Holland niet de optie konden aangeven van een kamer met balkon en dat we dus alsnog die mogelijkheid wilde gebruiken om te verhuizen. Baliemedewerker ging weer naar de baas en de baas vertelde dat we zondag een kamer met balkon konden krijgen en dat er zelfs geen kosten in rekening zouden worden gebracht. Nu maakt het ons niet uit dat men kosten berekent, maar als het inderdaad kosteloos is dan is het heel erg klantvriendelijk. Het hotel heet Istra en ik vind het een heel goed hotel.
Nadat we de spullen op de kamer hadden gezet zijn we weer de stad in gegaan en onderweg raakten we in gesprek met een man die duiven aan voeren was en accordeon speelde voor geld. Met hem hebben we de toestand in de wereld besproken en kwamen we tot de slotsom dat we zelf onvoldoende in staat zijn om de wereldproblematiek positief te beïnvloeden.
Even wat boodschappen gedaan en afgesloten met een terrasje. Heerlijk in het zonnetje een alcoholvrij biertje gedronken; ik dus en Frans een Leffe en daarna nog een cappuccino met een tosti.
Slovenië
Dit is een euroland.
De zon begroette ons al bij het wakker worden en het beloofde weer een mooie dag te worden.
De rit naar Postojna ging naar Sloveens grondgebied. Daar bezochten wij de immense druipsteengrotten. Stalactieten en stalagmieten in allerlei vormen. De bergen bij de Adriatische Zeekust tellen meer dan zesduizend grotten en dat is een schatting, want tot nu toe zijn er een honderdtal onderzocht. De blootstelling aan water tast het poreuze gesteente aan [kalkcorrosie] en daardoor ontstaan kloven en druipsteengrotten. De gids zei dat er voor 1 millimeter 30 tot 40 jaar nodig was. 
Met een elektrisch treintje reden we naar de Grot van de Grote Berg en daar moesten we de trein verlaten en te voet verder. Het was jammer dat de groep zo groot was [een man of 65], want het was lastig om de Engelstalige gids te verstaan.
De grotten waren begin 19de eeuw ontdekt en men moest toen met kaarslicht en toortsen de grotten onderzoeken. De gids deed het elektrische licht even uit om ons te laten ervaren hoe donker het kan zijn.
Het was een hele tippel en het was ook uitkijken geblazen, want de grond is vochtig en beperkt verlicht. Maar wel prachtig en respect voor de natuur dat dit zo kan ontstaan en nu maar hopen dat de mens het niet verprutst!
Na ongeveer anderhalf uur stonden we weer buiten en kon de sjaal en het vestje uit.
Filmpje treintje https://youtu.be/VuP6iODyrC4
Filmpje grot http://www.youtube.com/watch?v=dLzVgCqSMv0
Na de lunch en nog een kort bezoek aan het kasteel Predjama gebracht dat onder een grote rots gebouwd is.
Predjamski Grad ligt slechts op 15 minuten rijden van de grotten. Het huidige kasteel dateert uit de Renaissance tijd, maar gelet op het familiewapen – dat uit 1583 is – zou het ouder zijn. Het originele en dus oudere kasteel bevindt zich achter dit kasteel.
Bij de parkeerplaats stond een klein kerkje uit de 15de eeuw en daarbij stond een zeer oude boom. Hij wordt flink gestut en aan de onderkant is hij bijna uitgehold, maar er is voldoende leven in de boom gezien de groene blaadjes.
Kerk van de Moeder der Smarten werd in de 15de eeuw gebouwd en in 1449 door Aeneas Silvius Piccolomini ingewijd. Hij was toentertijd bisschop van Triest en werd later paus Pius II.
De zeer oude limoenbom stamt uit 1484 en wordt op verschillende plaatsen gestut en gesteund, maar er groeien toch weer frisse groene blaadjes aan.
Kroatië
Vandaag stonden 2 leuke stadjes op het programma: Rovinj en Porec.
Er ging een Nederlandstalige gids mee: Neven [ik weet niet of ik zijn naar goed schrijf, maar zo heet hij in het Nederlands]. Wat spreekt hij perfect Nederlands; werkelijk heel knap. Hij heeft ook een behoorlijke dosis humor en kan de lastige of ingewikkelde situaties in Kroatië aardig relativeren en/of op de hak nemen.
Maar hij kent de Nederlandse uitdrukkingen en gezegdes ook goed. Zo vertelde hij dat de bisschoppen en pastoors leven als god in Frankrijk en in het Kroatisch is deze uitdrukking 'als een nier in het vet'.
Het merendeel van de bevolking is katholiek en de regering en de leiders van de katholieke kerk kunnen het erg goed met elkaar vinden. De regering int 1% van het loon voor de kerk. Dit wordt dus niet gevraagd, maar gewoon gedaan. Een weigering is niet mogelijk. Zo houd je het rijke roomse leven in stand. Maar nog erger: ze krijgen macht en als de regering en kerk samen werken, dan kunnen ze een aardige vinger in de pap krijgen en het leven van de bewoners beïnvloeden.
Beide stadjes liggen op het schiereiland Istrië.
In Rovinj hebben we de kerk van de heilige Femke bezocht. Het verhaal gaat dat Femke, een klein vroom meisje, gestraft werd voor het belijden van haar geloof. Zij werd eerst voor de leeuwen gegooid, maar de leeuwen wilden haar niet opeten. Toen besloot men haar te vierendelen. Haar beeld staat bovenop de kerk.
De St. Eufemiakerk.
En ook hier weer smalle straatjes die slingerend door het plaatsje lopen.
In Porec hebben we de basiliek bezocht en het bijzondere hier was de zwangere buikjes van Maria en Elisabeth; zij staan rechts met elkaar te praten.
Het is een mooie kerk.
Na de wandeling nog even een ijsje gegeten bij Fontana waar Jan Smit ook is geweest en de eigenaar wordt nu Jantje genoemd en hij rent, allerlei Nederlandstalige uitspraken roepend, bedrijvig heen en weer.
Aan het eind van de dag weer terug in het hotel en meteen maar even geregeld dat de koffers bij de receptie opgeslagen worden voor de wissel van de kamer, want wij moeten de volgende dag al om 7:30 uur in de bus zitten om naar het Plitvice natuurpark te gaan met heel veel meren.
Een kort nachtje, want tegen 6 uur was ik eruit en om 6:30 uur heeft Frans de koffers naar de receptie gebracht en tegen 7 uur zaten we aan het ontbijt.
Het was een flinke rit naar het Plitvice park dat in de bergen ligt. Een bergklimaat is wisselvallig en onvoorspelbaar. We kwamen aan met zon en liepen zo'n 20 minuten tot de bus-trein. Een half uurtje met dit vervoersmiddel en toen aan de wandel over boomstronken en keien, die net boven de grond uitsteken en over vlonders van boomstammen. Bij de splitsing hadden we de keuze om een grote wandeling te maken of een korte. De grote is 7 km en de korte is 2 km. Zeven mensen - waaronder wij - kozen voor de korte wandeling. Dit besluit kwam nadat ik gedurende deze wandeling meer naar de grond heb gekeken dan naar de omgeving vanwege al die stronken en stenen. Dat we de korte wandeling gekozen hebben was heel goed, want even later begon het te regenen. En die regen werd een flinke bui en ging vergezeld van onweer. We liepen net op een houten boomstammenvlonder over het water toen het onweer losbarstte en de derde onweersklap was gigantisch hard. We hadden gelukkig regenjassen bij ons, maar het regende zo hard dat we niet echt droog bleven. Bij de halte voor de bus met wagons stonden een heleboel mensen te schuilen en die gingen dus ook allemaal mee de bus in. Ingeblikt als sardientjes reden we naar het begin en daar heerlijk in een restaurantje thee gedronken met z'n zevenen en onszelf gelukkig geprezen met onze verstandige beslissing.
Natuurpark Plitvice is een enorm uitgestrekt en naast de veel flora en watervallen is er ook het nodige aan dieren te vinden. Prachtig om te zien. Filmpje van de meren: http://www.youtube.com/watch?v=vM5HyLD_k_Y
Groep compleet de bus in en ik heb vanuit de bus nog foto's genomen van de prachtige omgeving.
De boerderijen werden hier in een soort van vierkant gebouwd ter verdediging en/of bescherming.
Een stop gemaakt met een kraampje waar de plaatselijke drank en kaas wordt verkocht. Maar beide waren niet echt lekker.
Opvallend zijn de gaten in de muren door de beschietingen in de oorlog van de jaren 90. Wij zouden de gaten dichtmaken en het huis van een verfje voorzien, maar hier niet. Men laat de boel de boel.
Om 18 uur weer in het hotel en ja hoor we kregen de sleutel van onze kamer op de vierde verdieping met balkon en zicht op zee. Heerlijk. Dank u wel manager van hotel Istra.
Een vrije dag, maar uitslapen lukte niet en dus was ik al rond 7 uur de krant aan het lezen.
Na het ontbijt een fikse wandeling gemaakt van ruim 8 km. Ik heb wat foto's onderweg genomen en van de Anna kerk. Aan zee geluncht en tot slot nog wat boodschapjes gehaald en genoten van het balkon.
Om half negen vertrek naar het eiland Krk, wat je uitspreekt als kurk. Ook vandaag ging onze Nederlandse gids mee. Heel fijn want hij vertelt kort en duidelijk wat er te zien is onderweg en ter plaatse.
De weg er naar toe was mooi met een gigantisch hoge brug en dito uitzicht.
Deze brug wordt afgesloten als de Bora zich aan dient. De bora is een droge en vaak snijdende koude valwind. Hij komt uit noordoostelijke richting. De wind ontstaat boven de hoogvlakte van de Balkan en valt dan langs een zeer steile bergwand zo'n 1000 meter omlaag.
Je ziet aan het eiland het effect van de Bora wind, want aan de linkerkant is het eiland behoorlijk kaal en aan de rechterkant begroeid.
De bronzen wasvrouw met de blinkende borsten, want de verleiding om ze aan te raken is blijkbaar erg groot, staat bij de plek waar vroeger de was gedaan werd. Hier werd niet alleen de was gedaan, maar het was tevens een plek om alle nieuwtjes uit te wisselen en roddelpraatjes de wereld in te helpen. Ik vraag me trouwens wel af wie aan die bronzen borsten zitten; is dat alleen iets voor de mannen of doen vrouwen dat ook...
De hoofdpoort was in vroegere dagen een stuk verderop, maar is later verplaatst. Verder is er een plein met een speciaal uurwerk; een 24 uurs klok.
De stad Krk heeft de uil als symbool en die staat voor altijd wakker/alert zijn.
Door allerlei nauwe straatjes en steegjes kwamen op een plein waar in de tijd van de Romeinen geoefend werd en in de middeleeuwen de ridders hun duels uitvochten.
De kerk van de heilige Michael bezocht. Een aardig detail vond ik de doopruimte met hekken waaraan bloemen gehangen werden na de doop.
Na Krk weer de bus in en gingen we op weg naar Vrbnik en ik zou zeggen doe je best om het in een keer goed uit te spreken.
Net zoals Krk ligt ook Vrbnik in een heuvelachtig gebied; bergje op en bergje af.
Een grappig bord dat de voetgangersroute aan geeft; moeder en kind. Misschien komt er, als dit bord kapot is, een vader met een kinderwagen als bewijs van emancipatie.
Ook hier grote vestingmuren om de piraten en rebellen buiten te houden en speelde het gewone leven zich binnen deze muren af.
Een natuurlijke bolder [waar je de boot aan vast legt]; handig gevonden.
Op een terrasje werden opnames gemaakt voor een reclamespot of zo. De 2 mannen rechtsachter moesten in elk geval telkens wat drinken; niet echt een straf lijkt mij. En het vinden van figuranten was ook geen probleem.
Via allerlei straatjes en steegjes kwamen we bij het kleinste straatje ter wereld, maar of dat echt zo is wordt meteen al betwijfeld, maar smal is het wel. Om er zonder schaafplekken door te gaan is het verstandig om je armen dicht tegen je aan te drukken of de wandelgang van een krab aan te nemen.
Hier wordt de was nog vaak buiten gedroogd en hangen de volle waslijnen net buiten de ramen. Bij ons zie je dat steeds minder, omdat wij vaker de beschikking hebben over een wasdroger.
De trappen aan de rand van het water die schuin boven het water hangen waren voor het kijken of de tonijn er aan kwam. De persoon die op de uitkijk op die trap/ladder stond gaf een signaal als hij een schooltje aan zag komen en dan werden de netten in gereed gebracht en kon men de tonijn vangen.
Op de terugweg nog een aantal foto's vanuit de bus gemaakt. Gigantische brug naar KRK.
Vanaf het balkon kunnen we op zee kijken en daar zagen we een soort van sta-roei-bootjes. Lastig als je je balans niet goed kan houden.
En een visser die een net achter de boot aan sleept.
Opatija ligt in de provincie Istrië en heeft door de gunstige ligging en heerlijk klimaat. De bergen van het Ucka massief beschermen de stad namelijk tegen de koude winden. Al in de negentiende eeuw [1889] staat het bekend als kuuroord.
Er staan veel tropische planten en de stad heeft maar liefst een promenade van zo’n 11 kilometer lang.
De gebouwen zien er kleurrijk uit en de stijl is klassiek en barok.
Op de laatste dag in Kroatië stond een uitstapje naar Rijeka [spreek uit Ri-jeka] op het programma. De chauffeur bracht ons daar naar toe en haalde ons op.
Rijeka [betekent rivier] is de derde stad van Kroatië en ligt aan de Adriatische kust en een belangrijke havenstad.
We konden onze tijd zelf indelen en hebben wat rondgelopen; de prachtige bouwwerken bewonderd en gefotografeerd. Toen het begon te miezeren zijn we wat gaan drinken. We hadden daarbij een warme wafel met chocolade en aardbeien en banaan. Ik heb 1/3 op en de rest teruggegeven, want wat was dat machtig. En toen het nog harder begon te regenen koelde het snel af en hebben we een heerlijke borrel genomen.
De meneer heeft een fruitig oorlelletje.
Deze deur in de kerk doet toch meer aan een bar denken door het neon OPEN bord.
Originele wijwaterbak
Wafel met chocoladesaus en fruit. Heel erg machtig en ik heb meer dan de helft laten staan.
Iedereen was al voor de afgesproken tijd weer bij de bus en toen de rit terug naar het hotel. Vandaag de koffer inpakken en morgen vertrek naar Duitsland via Slovenië en Oostenrijk.
Om 7:45 uur zaten we in de bus en het was al sinds de vorige dag 13 uur aan het regenen en wat we toen nog niet wisten... Dat bleef het bijna de hele dag ook doen.
We mooie foto's vanuit de bus kunnen nemen van de laaghangende wolken en de regen.
De eerste stop was in Slovenië en de tweede in Oostenrijk, waar we natuurlijk de goulashsoep hebben gegeten als lunch. De derde stop was in Duitsland.
Er wordt weer een nieuwe tunnel gebouwd.
Je ziet in Duitsland regelmatig weilanden vol staan met zonpanelen om energie op te wekken en hun land dus op die manier laten renderen.
We hebben veel oponthoud gehad door werk aan de weg. Als er bij ons aan de weg gewerkt wordt, dan gaat dat over relatief kleine delen van de weg. Maar in Duitsland pakt men meteen een 20 km om aan te werken met als gevolg dat er ellenlange files ontstaan.
Om 19:15 uur kwamen we in Denkdorf aan en alle complimenten aan ons chauffeur, want hij heeft het flink lastig gehad met die grote hoosbuien en al dat invoegend verkeer door de wegversmallingen.
De volgende dag de laatste etappe. Weer om 6:45 uur ontbijten en om 7:45 uur vertrek. We hopen tussen 16:30 uur en 17 uur in Asten bij Eindhoven te zijn. Daar krijgen we een broodmaaltijd en dan is het weer verspreiden naar de bussen die ons naar de ophaalplekken brengen.
Een auto die op de weg en in het water zich kan voortbewegen, maar nu lui op een aanhanger staat.
Een schattig kunstwerkje.
We kwamen iets na 17 uur in Asten aan en na de broodmaaltijd vertrokken we tegen 18 uur en stapten om 20:30 uur in Leiden uit. Daar haalde Naomi ons weer op en bracht ons naar huis.
Dank aan onze uitmuntende chauffeur Hans en onze medereizigers, samen hebben we er een mooie reis van gemaakt met de nadruk op genieten.