La Palma

 

Na vele potjes kaarten (rikken) met Marianne en Henk en op regelmatige basis extra dokken in de kaartpot hadden we de buit binnen en hadden in de tussentijd al een gezamenlijke vakantie geboekt.

Onze vorige locatie was Madeira en nu viel La Palma in de prijzen. De reden was de leuke huisjes bij elkaar en elk een auto.

Maar eerst even wat informatie over dit eilandje.

La Palma is een van de Canarische eilanden en ook een vulkaaneiland. Hoewel het eiland zo'n 3 miljoen jaar geleden door vulkaankrachten is ontstaan, is het toch nog een van de meest actieve eilanden op vulkaangebied. In de vorige eeuw zijn er 2 uitbarstingen geweest, te weten in 1949 en 1971.

De Engelsman Simon Day en de Amerikaan Steven Ward  hebben in het wetenschappelijke tijdschriftGeophysical Research Letters een artikel geschreven. In dit artikel laten ze weten dat La Palma op de vulkanische bergketen Cumbre Vieja ligt en dat er bij een volgende uitbarsting een enorme aardverschuiving zou kunnen plaats vinden waar bij niet alleen een deel van het eiland in zee kan verdwijnen, maar ook een megatsunami veroorzaken kan. Deze tsunami kan wel 90 meter hoog zijn en zich via de Atlantische Oceaan richting Oostkust van de Verenigde Staten verplaatsen en daarbij alle steden aan de Amerikaanse oostkust verwoesten. Een toekomstig mogelijk heftige plek dus.

La Palma is het meest noordwestelijke eiland van die groep en ligt als een grote bult in de Atlantische Oceaan naast Afrika.

Het heeft een oppervlakte van zo'n 730 km², grofweg 42 bij 24 km.

Het valt onder de Spaanse provincie Santa Cruz de Tenerife en heeft Santa Cruz de la Palma als hoofdstad.

La Palma wordt ook wel La Isla Bonita of La Isla Verde genoemd. Het noorden wordt gekenmerkt door de vele barranco's (ravijnen) en kloven en lijkt op een uit de kluiten gewassen botanische tuin.

Het zuiden is meer jong vulkanisch landschap met pijnboombossen en gezellige dorpjes. En een deel gaat op aan de diepe krater de Caldera de Taburiente.

Onze huisjes liggen aan de westkant van het eiland en dat is tevens de grootste gemeente: Los Llanos de Aridane.

En deze vakantie komt me erg goed uit, want 23 september ben ik geopereerd aan mijn hand. Een zogenaamde sardellaplastiek om mij van de pijn van de artrose af te helpen. Hierbij wordt het onderste botje in het duimgewricht verwijderd en daarvoor in de plaats is een opgerold stukje pees, wat uit mijn arm is gehaald, geplaatst. Tot slot weer netjes gehecht en verbonden.  Dit alles is onder plaatselijke verdoving gedaan en na 1 nachtje verplicht logeren mocht ik dus naar huis. En een weekje later heerlijk op vakantie. Voor het kaarten heb ik een speciaal hulpmiddel meegenomen om mijn kaarten in te zetten.

Het was zover. We hadden om 12 uur op de plek afgesproken waar we onze auto's zouden parkeren.  Marianne en Henk waren net gearriveerd en al snel - met de nadruk op snel, want die jongen reed zo hard - werden we met een busje naar Schiphol gebracht.

Ik had de boardingpassen thuis al uitgeprint en dus zou het een makkie worden. Nou niet dus! Een los lopende medewerker in KLM-pakje vroeg of we al boardingpassen hadden en dat konden we bevestigen en meteen zag mijn arm.

KLM-pakje: Is dit gips?'
Ik: 'Nee hoor, gewoon drukverband.'

KLM-pakje: Oh, dan kunnen we dat eraf halen?'

Ik: Echt niet! Dan loopt het resultaat van de operatie gevaar.'
KLM-pakje: 'Heeft u dan een medische verklaring?'
Ik: 'Nee.'
Wij keken al rond of we Frans Bauer zagen of hem zouden horen zeggen: 'Haha, jjjje zzzzit in Bananennnnnsplit'. 

Maar nee, er werd nog iemand bijgehaald en er werd overleg gepleegd met een controle centrum.  Ik mocht door, maar kon nog meer vragen verwachten bij de verdere procedures.

Arno belde net toen we de koffers hadden afgegeven en hij kwam naar ons toe en heeft ons door de security geleid. Ook heeft hij nog contact gehad met de afdeling orthopedie van het ziekenhuis om alsnog een verklaring te laten opstellen voor de terugweg.  Maar dat was niet mogelijk vanwege de privacy. Ach op de terugweg zeg ik dat het verband is; dat scheelt dan onnodige vragen.

Na al dit gedoe zijn we even gaan eten en daarna was het al boardingtime.

De piloot van Transavia vertelde dat de vlucht 4 uur en 20 minuten zou duren, maar voor mijn gevoel was het langer. In dit toestel waren wel tv schermpjes, maar er hing er een te dichtbij waardoor je het niet kon zien en de andere hing zover dat je het ook niet kon zien. Dus de tijd maar wat doezelend doorgebracht tot we de landing gingen inzetten.

Aangekomen voelden we meteen de warmte toen we richting buiten gingen om het autoverhuurbedrijf te zoeken, maar dat konden we niet vinden.  Zoeken, zoeken, zoeken... Toen bleek dat we ons eerst hadden moeten melden bij de juf van Evenementsreizen! Het zou handig zijn als men dat ook vooraf had aangegeven. Wij zijn zo gewend om alles zelf te doen...

Zij gaf een enveloppe met informatie en ook de richting waar we het auto bedrijf konden vinden. Maar dat was ook nog even zoeken, want ze zijn hier enorm aan het ver- en nieuw bouwen.

Met klotsende oksels eindelijk in de auto gestapt en een uurtje rijden naar Todoque (dorpje bij Los Llanos), want we zitten aan de westkant,  naar onze locatie. De beheerder stond ons al  op te wachten. We hebben leuke huisjes en op een geweldige locatie. Wij kijken uit op zee. De westkant is qua weer vaak beter dan de oostkant.

Onder de bungalow van Marianne en Henk en de witte bungalow is onze residentie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Even de troep binnen gezet en toen zijn we uit eten gegaan. De beheerder heeft ons bij een eetgelegenheid afgezet. Heerlijk en super gezellig gegeten. Op de heenweg was het al donker en daardoor was het even zoeken hoe we weer precies gegaan waren, maar het is ons weer gelukt.

Kerkje vlakbij.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vooraan loopt de zoekbrigade en Frans en ik vormen de achterhoede.

Heerlijk geslapen en toen de huisjes bij licht bekeken. Rondom ons huisje is terras. Uit zicht op zee en een stralende zon. Volgens het sms-je van Mascha was het weer in Nederland: koud, nat en bewolkt.

Wat een prachtige omgeving en er groeit  en bloeit hier zoveel.  Er  worden hier veel bananen gekweekt . Ze worden afgeschermd  met  een soort gaasnetten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Er zijn hier 2 soorten salamanders: met strepen en zonder met blauwe kaken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Frans ging even de ontbijtservice regelen: verse broodjes met beleg, sapje enz.  Ontbijt op het terras in de zon; heerlijk.

En een tijdje later wisten we door de enthousiaste uitroepen dat ook Marianne en Henk wakker waren en het ontbijt gevonden hadden.

Na het ontbijt zijn we samen naar  Los Llanos de Aridane gereden om de grotere boodschappen te doen voor vandaag en morgen.
Leuke inpandige markt.

                                               

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De man rechts ging zichzelf even wegen op de bascule.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het is een kleurrijke en levendige markt, waar vooral de plaatselijke bevolking hun inkopen doen. Na al dat boodschappen doen zijn we ieder naar onze bungalow gegaan om een siësta te houden.

Rond 17 uur kwamen weer gewassen en wel samen om onze kaartsessie te starten en daarbij samen te eten.
De kaartenstandaard werkte subliem.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En na het kaarten zijn we nog even buiten gaan zitten en rond middernacht ons bedje ingerold.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De zon liet zich al weer snel zien op deze nieuwe dag en  vroeg op de dag is dat heerlijk.  En de grappige kleine vogeltjes kwetteren opgewekt.. En ook de salamanders komen uit hun schuilplaatsen om zich te warmen in de zon.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rond het middaguur wordt het heet. Na een vers ontbijtje zijn wij naar Los Llanos de Aridane gereden. Marianne en Henk zouden gaan wandelen.
Los Llanos - zoals men het hier noemt - heeft ongeveer 18.000 inwoners en de eilandbewoners noemen dit stadje wel 'de geheime hoofdstad', omdat  het een druk economisch centrum heeft en  het toerisme in opkomst is.. Het is dan ook de op 1 na grootste stad. In dit dal (Aridanedal) worden naast bananen ook veel avocado's en sinaasappelen verbouwd.


Iglesia Nuestra Seňora de los Remedios -> deze kerk is oorspronkelijk van begin 16de eeuw, maar is in de daarop volgende eeuwen helemaal opnieuw gebouwd en ook de buitenkant heeft een upgrade ondergaan. De opstelling is heel apart: naast de normale rijen met banken links en rechts staan banken met de rug naar die rijen toe.  Er lopen hier ook 30+ nonnen rond.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rechts staat een ficusboom van zo'n 160 jaar oud; zo stoer, sterk en mooi.

Het verkopen van loten  op straat zie je ook veel. Een tafeltje, glazen bak en een kleedje  aanschaffen en je bent eigen baas!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kleurrijke huizen en men maakt ook veel gebruik van gestructureerde graffiti. Het beeld hieronder heeft ineens een stel levende armen.

 

Veel bomen en bankjes. Heel veel oudere mannen komen hier samen. Vrouwen zullen op die tijd wel in de keuken staan om het eten voor te bereiden, want de maaltijden zijn hier belangrijk en na de maaltijd is er tijd om uit te buiken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Prachtig beeld.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op de punt  van dit blad zit een libel .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En toen de middag vorderde was het tijd voor de BBQ.                         Dit is ons huisdier. Ik heb hem Japie genoemd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                                                                                                                                                  Vandaag stond een tripje naar Puerto Naos op ons programma; een plaatsje aan zee. Het was erg warm en dat is het lekkerder aan zee. Maar eerst natuurlijk rustig ontbijten en koffie drinken en onze tuindieren eten geven. Ze zijn gek op fruit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Grappige pootjes

Puerto Naos
Frans staat beneden bij de zee.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Boven in het blok een glazen huisje met een heilig beeldje.

         

 Van bovenaf gezien; de groene bananenbomen die hier en daar afgedekt zijn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Meloen vinden de beestjes ook heerlijk.

Een nieuwe dag en weer warm en zonnig.  De wolkenpartijen zijn prachtig, maar zijn er met name voor de sier omdat ze geen enkele invloed hebben op de zonnestralen.

 

Na een tijdje  van die zon genoten te hebben werd het me te heet. Lekker even afkoelen in de auto tijdens het ritje. Ons doel was Tazacorte. Dit stadje heeft een kleine 7000 inwoners en is historisch belangrijk. Op 29 september 1492 kwam Alonso Fernández de Lugo, die La Palma voor Spanje veroverde, aan land en zorgde voor de eerste nederzetting.
Tazacorte is het centrum van de bananenteelt. Maar door de invoer van goedkope bananen uit andere landen zorgt voor een crisis in deze handel. Het toerisme krijgt nu meer aandacht.
En zoals veelal op dit eiland zijn ook hier de huizen veelal kleurrijk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

prachtige tegels

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kleurrijke huizen                                                                              Bananen, bananen, bananen, ba......

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De Iglesia San Miguel Arcángel is gewijd aan de aartsengel Michaël en zijn naamdag is 29 september, de dag dat Alonso aan land kwam.  Het is een prachtig modern kerkje.

           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Puerto Tazacorte

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En heel verrassend kwamen we - voor ons - wel heel bekende mensen tegen.... hahahaha...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De avond valt en de prachtige wolkenpartijen spelen met de zon verstoppertje.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In de loop van de middag een uitstapje gemaakt richting bergen. Heerlijk koel natuurlijk. en prachtige vergezichten.
We hebben in de Bodegón Tamanca geluncht. Het restaurant is in een rots uitgehakt.
Leuke en toepasselijke inrichting met houten vaten en basalten tafels.
En toen zagen we dat de wolken het dal begonnen te vullen en wij dus boven de wolken kwamen te zitten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De wolken verdwenen weer en de zon brak opnieuw door.
Een potje rikken en daarna aan de bbq. De luchten zijn hier werkelijk uitzonderlijk mooi en ik kan het niet laten om foto's te nemen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En zoals elke dag begroette de zon ons en ontbijten op het terras met uitzicht op zee is heerlijk.

Vandaag nogmaals naar Tazacorte gegaan omdat ik leuke slippers wilde kopen en omdat het zo'n gezellige plaats is.  Onderweg er naar toe even een stop gemaakt om de bloei enz. van de bananenbomen op mijn Canon vast te leggen. Bij de bananen komt eerst een grote bloem en uit deze bloem komt een tros bananen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een beeld van een visser

De baai vanuit een ander gezichtspunt gezien.

En tijdens de lunch wilde deze kat graag op de foto.

In vroegere tijden hebben mensen ook in die grotten gewoond. Rechtsboven zie je de grotwoningen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De dag liep weer ten einde en dus tijd voor een potje rikken en samen eten.
De luchten blijven me fascineren.

     

 

De dag van vertrek is aangebroken. Maar omdat we pas om 18:40 uur gaan vliegen, hebben we dus een dag nog om wat in te vullen. Rond het middaguur vertrekken we en gaan naar El Paso.
El Paso ligt op weg naar Santa Cruz en de luchthaven. Het dorp was in de 18de en 19de eeuw belangrijk vanwege de zijde productie. Er werden moerbeibomen geplant die als voedsel dienden voor de zijderupsen, zodat er natuurzijde geproduceerd kon worden. Daarnaast werden vijgcactussen verbouwd die weer als voedsel dienden voor de cochenilleluis, welke nodig was voor de rode verfstof. Toen de synthetisch bereide industriële kleurstoffen eind 19de eeuw in opkomst waren, loonde de kweek van de cochenilleluis niet meer. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor de zijdeproductie. Nu is de zijdeproductie hier vooral gericht op het toerisme.
Er zijn veel mooie huizen in landelijk Canarische stijl te bewonderen.
Ja we zouden naar El Paso gaan, maar de beheerder van de casita's kwam langs en zei dat we konden blijven zo lang we wilden en dus kozen we voor een later vertrek om nog van de zon te kunnen genieten en pas om 15 uur te vertrekken.

Frans had de spin in de badkamer dood getrapt en meteen kwamen er tientallen kleine spinnetjes te voorschijn.
De volgende dag leek het net of er een wonder gebeurd was en dat de spin weer liep, maar het echte verhaal was dat er een aantal kleine miertjes het lijk van de spin als buit met z'n allen verplaatsten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Boven zie je nog 1 klein spinnetje weglopen en rechts zijn de miertjes aan het werk.

Het moment van vertrek was aangebroken en om 15 uur reden we richting luchthaven.Na het inchecken van de koffers en het hebben van de boardingpassen zijn we gaan eten. Daar moesten we het vliegtuig verlaten zodat het schoon gemaakt kon worden.  Rond 20 uur plaatselijke tijd en 21 uur Nederlandse tijd gingen we naar de startbaan en na een rustige vlucht kwamen we om 1:30 uur aan op Schiphol. Daar de taxibus gebeld die ons naar onze auto's bracht. Het was weer tijd om afscheid te nemen van onze vrienden, die we nu al 42 jaar kennen. Wat een rijkdom.

 

Marianne en Henk dank voor de gezellige week en over 2 jaar volgt een herhaling!