Mexico

En daarna gingen we ook nog naar Guatemala, Honduras en Belize

De historie van Mexico met zijn gigantische eeuwenoude bouwwerken van de Maya cultuur en de natuur maakte mij dermate nieuwsgierig dat we de grote plas zijn overgevlogen.
De keuze voor deze reis viel op Fox, omdat zij garant stonden voor definitief vertrek op de afgesproken datum. We hebben al een paar maal op het laatste moment een andere reis moeten boeken, omdat de geplande reis niet door ging en dat is toch lastig en niet in de laatste plaats voor mijn agenda. Mexico is 48 x zo groot als Nederland.

Historie:
De Olmeken zwierven al 1000 jaar voor Christus in Mexico rond. En na deze cultuur kwam een van de hoogst ontwikkelde beschavingen uit de geschiedenis namelijk: de Maya's. Kort daarna gevolgd door de Zapotheken, de Tolteken en de Azteken. In 1519 kwam Hernan Cortés ongeluk en verderf zaaien. De stammen werden grotendeels uitgeroeid en alleen de Maya's konden het langst stand houden. Mexico werd een kolonie van Spanje.
De kolonie werd door Europese Spanjaarden bestuurd = Peninsulares. Door vermenging van kolonisten, Afrikanen en Indianen ontstonden er nieuwe rassen, zoals creolen, mestiezen en mulatten.
In de 18de eeuw waren er opstanden om onder het Spaanse juk vandaan te komen, maar dat lukte pas in1821 toen Mexico een onafhankelijke staat werd. Een dictatortje hier, een socialistje daar en dit alles soms gelardeerd met zo nu en dan een liberaal economisch sausje.
Maar al die politieke wijzingen hebben de kloof tussen arm en rijk niet kunnen dichten.
Mexico is een Fedrale republiek (bij een republiek ligt de macht bij 1 of meerdere personen en in een federatie bij delen - bijv. kantons - die elk een eigen rechtsordening hebben) met een uitvoerende, een wetgevende en een juridische macht. Het congres, de volksvertegenwoordiging bestaat uit een senaat en een kamer van afgevaardigden. De volksvertegenwoordiging wordt deels direct en deels getrapt verkozen (= het volk kiest een vertegenwoordiging en deze kiest op zijn beurt vertegenwoordigers). Na het uitdienen van de termijn kan men niet herkozen worden voor dezelfde functie. Er is een stemplicht, maar er volgt geen straf als men niet stemt en vanaf 18 jaar heeft men stemrecht.
Er wordt overwegend Spaans gesproken en het overgrote deel van de bevolking is Christen.
Munteenheid = de Mexicaanse peso (MXN):1 MXN = € 0,05.
Zoals in veel Latijns-Amerikaanse landen is de criminaliteit een groot probleem en dan met name de doorvoer van drugs, de corruptie en het geweld.
De elektriciteit heeft een voltage van 110 en een wereldstekker is noodzakelijk.

Arno en Dani brachten ons naar Schiphol; heel gezellig. Alles verliep prima en rond 11:30 uur zaten we in het vliegtuig en iets later vertrokken we. We hadden onze tickets ge-upgraded en zaten lekker ruim. Zelfs nog ruimer als de meeste mensen in de comfort class, omdat we net achter de 6 stoelen van de bemanning zaten. Voor lange vluchten houden ze een aantal stoelen vrij die met een doek worden afgeschermd zodat de stewards en stewardessen beurtelings een tukje kunnen doen. We vlogen wat om, over Canada en zo omlaag, omdat er anders te veel tegenwind zou zijn en de vlucht dan langer zou duren. We zagen ijsvlaktes boven Canada, sneeuw boven Noord Amerika en prachtige wolkenformaties boven Mexico. De vlucht verliep uitstekend en na zo'n 11 uur en 30 minuten vliegen kwamen we aan in Cancun. En dit is precies zoals ik het elke dag zou willen, want Nederlandse tijd was het 23:05 uur, maar plaatselijke tijd 16:05 uur. Heerlijk 7 uur erbij!
We hadden dus een reis geboekt en geen vakantie, want bij een vakantie is het take-it-easy maar bij een
reis is het aanpoten: vroeg uit de veren, zo veel mogelijk bezienswaardigheden in 1 dag stoppen en lange dagen.

Opvallend zijn de vele eisen die Mexico stelt: 2 formulieren moeten worden ingevuld voor dat je het vliegtuig verlaat en ook moet er gedesinfecteerd worden, dus lopen de stewardessen braaf met een spuitbus door de gangpaden te sprayen. Via rijen met een controle naar nog eens rijen en dan kom je bij het bewuste hokje met een meneer of mevrouw met een stempel, die naar 1 formulier kijkt, stempelt op het formulier en in je paspoort en dan mag je weer verder. In de bagageruimte loopt iemand met een getrainde hond, want er mag niets binnen komen van brood, fruit, vlees of melkprodukten. Als je de koffers bemachtigd hebt dan ga je door de douane en die pakt het andere papiertje van je af en dan moet je op een knop drukken! En als je mag drukken wil dat zeggen dat je gewoon door mag lopen en dat je koffers en tassen niet geopend hoeven te worden.
Even verder kwam iemand van de luchthaven naar ons toe om ons te begeleiden naar de Fox reisleidster en gids: Jolanda. Nadat iedereen er was, gingen we de busjes in om een half uurtje te rijden naar ons eerste hotel. Tijdens deze rit kregen we al een indruk van een tropische regenbui, maar aangekomen bij het hotel was het echt serieus. Na het verdelen van de kamers volgde de informatie, snel even douchen en daarna gingen we eerst geld pinnen (ik want de pas van Frans weigert) en daarna eten. Heerlijke taco's gegeten om 2:30 uur Nederlandse tijd. Ik geniet van de levendigheid en vrolijkheid van deze mensen.
Cancun is een echte strandvakantieplaats, dus de mensen druppelen tot laat in de nacht de hotels binnen. Om 1 uur - plaatselijke tijd - deed iemand een poging om onze deurknop te overtuigen dat hij met dat hotelkaartje open zou gaan, maar die persoon moest het opgeven en even later hoorde ik rommelen in de kamer naast ons; toch nog de juiste deur gevonden dus!
Hoeden, hoedjes in alle kleuren

Chichén Itzá is de grootste en meest bezochte Mayastad met de indrukwekkende Kukulcán Piramide, die geen piramide is! Het is namelijk een tempel. Op deze plaats was al een tempel en om de goden nog meer te vereren werd de huidige tempel over de andere tempel gebouwd. Het wordt ook wel El Castillo genoemd. De bouw is niet willekeurig tot stand gekomen, maar elk onderdeel maakt deel uit van een soort kalender en religie.

Het balspeelveld is het grootste van alle Mayatempels. De bal was van verschillend materiaal en afmeting. Het spel werd gespeeld met de heup, been, schouder, knie, maar niet met de voeten. De Goden keken vanaf de hoge muren en iets lager mochten de Priesters het spel volgen. Het balspel was een ceremonie en liep altijd af dat de verliezer of de winnaar werd onthoofd. Je zou zeggen dat de verliezer dan onthoofd zou worden, maar als de winnaar onthoofd werd was dat een eer en hij had er belang bij want hij hoefde - na zijn dood - niet de 9 staties af van het Dodenrijk en kwam gelijk in het Hemelse Rijk; dit kende 13 verschillende Rijken.

voetbalveld en rechts de ring waardoor heen de bal moest

voetbalspelers staan hierop afgebeeld

doodshoofden en rechts werden de offers 'slachtoffers' gelegd

En profiel -> voor zijn paspoort?

Op 21 maart en rond 21 of 22 september staat de zon zodanig dat er een spel tussen zon en schaduw ontstaat.
Op deze poster is te zien hoe het een en ander er dan uit komt te zien.

plant groeit in deel van de boom

de neusjes van Chaac

De God van de regen is Chaac in Yucatán en zeker in droge streken werd hij vaak afgebeeld. Hij is te herkennen aan de lange neus; meer een soort slurf en hij werd vaak op hoeken van de tempels geplaatst.

originele huisjes en het dak werd op een heel speciale manier in elkaar gezet

prachtige gele vlinder

Er zijn vele - ruim 3000 - cenotes in Mexico met soms wel een doorsnee van 60 meter. Cenotes zijn boven- of ondergrondse poelen van Yucatán. Deze poelen zijn gevormd doordat de kloven met water werden opgevuld. Maar in dit gebied zijn geen bovengrondse rivieren. Het water sijpelt door de poreuze grond en vloeit dan via ondergrondse rivieren naar de zee. In de tijd van de tempel van Kukulcán werden de cenotes gebruikt om mensenoffers te brengen; ze werden gewoon naar beneden gegooid.

Daarna hebben we met de groep uitgebreid geluncht. Er was een optreden van dansers en danseressen.

Tot slot reden we naar het koloniale Mérida; een heel gezellige stad. We hebben een bezoekje gebracht aan de man die o.a. hangmatten maakt en daar zagen we iets heel opmerkelijks: een levend versierde tor die blijft zitten als je hem op je trui zet. Hij laat wel een vlek achter; een plasje misschien.

Ook het regeringsgebouw bezocht waar schilderwerken van de kunstenaar Fernando Pacheco hangen. Hij heeft via de schilderskunst de geschiedenis van Yucatán en in het bijzonder het scheppingsverhaal van de Maya's in beeld gebracht.

En nog even in de kathedraal geweest die aan het centrale plein is opgebouwd met de stenen die van een Mayatempel die op dezelfde plek stond. Er was een mis gaande, dus beperkte foto's genomen.
Een aparte verering of wellicht een verzoek tot herinnering waren de gekleurde linten bij het beeld.

De groep ging samen uit eten, maar wij kozen ervoor om zelf ergens te gaan eten en drinken. De zaterdagavond is supergezellig in deze stad. Sommige straten worden gewoon vol gezet met tafeltjes en stoeltjes en zo kan je heerlijk buiten eten.
Kinderen lopen hier ook nog gewoon om 22 uur op straat.
Het lijkt ook of de mensen hier allemaal te heet zijn gewassen; de vrouwen zijn meestal korter dan ik en de mannen niet veel langer.

De stammen van de bomen worden vaak wit gekalkt om te voorkomen dat insecten ze beschadigen

De Mayacultuur was heel ingenieus en goed uitgedacht. Bepaalde tijdstippen van het jaar waren erg belangrijk, bijvoorbeeld rondom 21 maart en de stand van de zon die op dat moment een reactie vormt waardoor er licht op een bepaalde belangrijke plek (bijv. altaar) valt.
Maar ze hadden ook heel veel eigenaardigheden. Zo werd er eerst gedacht dat - bij het vinden van die oude schedels - het handelde om een ander soort mens vanwege de rechte vorm van het hoofd. Maar wat bleek: de hoofdjes van baby's werden maandenlang voorzien van 2 plankjes (1 aan de voorkant en 1 aan de achterkant) waardoor die vorm ontstond.
Ook was scheel zien een schoonheidsideaal bij vrouwen en om dat te verwezenlijken kregen kleine meisjes een ketting met een fel steentje eraan dat tussen de ogen hing. Ja en dan ging het kind natuurlijk scheel kijken.
Ook in dit land - en dat geldt ook voor de andere landen die we bezoeken- mag het wc-papier niet in de wc gegooid worden, maar in de mand die ernaast staat. Het is weer even wennen, maar ach dat gaat snel. En als je gepoept hebt is het zaak dat je het papiertje dus netjes naar binnen vouwt; no problem.

De nieuwe dag begon vroeg om 5:30 uur. Koffers weer inpakken, ontbijten en om 7:15 uur de bus in.
Ons eerste doel waren de ruïnes van Uxmal. Gigantisch groot complex en voor 90% in tact gebleven. Grote en zeer hoge trappen om te bestijgen en de warmte zinderde al rond.

deze prachtige vogel vloog over; een soort gier

balspelveldje

Bij de Golf van Mexico geluncht. Pelikanen zie je hier veel. Via tropisch laagland kwamen we rond 19:15 uur aan in ons hotel in Palenque.

dode hoefkrab

pelikanen

Jolanda, onze reisleidster en gids is erg goed. Ze kan veel vertellen zonder dat het chaotisch of saai wordt. En wat ik erg goed vind is haar ad rem zijn op een leuke en spontane manier. Ze laat niet over zich heen lopen en heeft de mensen snel door.

Dag 4 begon rond 6 uur met het bekende ritueel van aankleden, inpakken, koffers buiten de deur zetten, ontbijten, troep bij elkaar rapen die je nog moet meenemen en de bus in.
We zijn de spectaculaire tempels in de jungle van Pelanque gaan bezichtigen. Werkelijk prachtig. De zon stond al vroeg zijn opwachting te maken en dat in de jungle geeft je een warm en klam gevoel.
Na de rondleiding zijn we door de jungle naar de bus gelopen, maar dat vergde heel wat energie omdat er vele trappen waren met treden van verschillende hoogte en afmetingen. Bovendien moet je uitkijken omdat het vochtig is, dat je niet een echt slippertje maakt. Onderweg een waterval gezien.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                             Dit zijn Indianen die uit de bergen komen en een week of zo blijven om hun eigen gemaakte handel te verkopen en na die tijd worden ze door andere dorpsgenoten afgewisseld.

                                                                  leuk jochie die een spin voor ons gepakt had en rechts een eekhoorntje

Kist van een koningin, maar omdat haar lichaam met kwik behandeld was is het DNA niet meer goed te definiëren en weet men niet of zij familie was van degene die er naast lag.

een houten loopbrug; beetjewiebelig

Doorleefd; bijna perkamentachtig gezicht.

Toen volgde er een rit door de bergen in de moeilijkste categorie: heel slingerende bergweg met veel drempels. Dus de bus - en de mensen erin ook - werden van voor naar achter en van links naar rechts en nog eens omhoog en omlaag geschud. Gevolg was dat er een aantal mensen naar voren moesten met een plastic zakje...

Ik heb maar een dutje gedaan want ik lig elke avond toch laat in bed en moet vroeg uit de Mexicaanse veren.

Vanuit de bus gefotografeerd en de ruiten van de bus waren niet super schoon. Linksboven: jongen harkt de koffiebonen die op dak te drogen liggen hoogte

Aankomst in San Cristóbal de Las Casas en meteen even een bezoek aan een winkel waar amber in sieraden wordt gezet. Dit koloniale stadje ligt op ruim 2200 meter hoogte.

Aankomst in hotel rond 17:50 uur en toen snel douchen en om 18:45 uur weer op pad naar het museum annex hotel (op kleine schaal) en rest aurant van de vroegere antropoloog en journaliste dhr. en mw. Blom.
We gingen hier met taxi's naar toe en wij hadden een taxi met een vooruit vol scheuren en sterren. En de jonge chauffeur hield wel van een muziek en dat wilde hij met ons delen. Hij dekte zich tegen zijn rijstijl en conditie van de auto behoorlijk in met een kruisbeeldje en een hangertje van Maria op het dashboard. Helaas was hij een beetje te zeker en kreeg hij kamikaze-neigingen voor ons gevoel. Hij racete door de smalle straatjes met aan de rechterkant parkeerruimte (gekregen of ingenomen?). En een van die net geparkeerde chauffeur deed zijn deur open. Wij wachtten allemaal op de klap en ik zat voorin tegen de grond te remmen. Kiele-kiele ging het goed.

De nacht in San Cristóbal was erg koud en wij zijn nu aan hoge temperaturen gewend. Ik merkte dat ik al zoveel foto's had en zo veel informatie dat ik het risico niet wilde lopen dat ik alles niet op de juiste plaats (info en foto) op mijn site kreeg en dus tot 2:15 uur aan mijn site gewerkt na onze thuiskomst om de dagen in te halen.

De nieuwe dag begon regenachtig en aan het wolkendek te zien zou dit lang aanhouden. Op het programma stond eerst een bezoek aan Antonia en haar moeder en kinderen. Ze stellen hun huis open om te laten zien ze leven en hebben tevens een soort van buurtwinkel waar ze de handwerken van zichzelf en andere vrouwen van het dorp verkopen.

altaartje Antonia met de roze trui en nog een familielid samen aan het weven
Ze weven 2 uur aaneengesloten, want bij hun weefmethode moet je op je knieën zitten. Na die 2 uur doen ze weer wat anders en daarna gaan ze weer weven.

Dit is de moeder van Antonia en zij maakte de bekende kleine pannenkoekjes van maïs. Er werden 3 kleuren maïs gebruikt (wit, geel en een bruinzwart) en er werden eierschalen door gedaan. Er werd een bolletje deeg op een plastic ondergrondje gelegd en dat werd afgedekt met plastic en daarna werd het bolletje tot een pannenkoekje geplet. Vervolgens werden ze op de hete plaat gebakken. Men doet hier eierschalen in het deeg, omdat rond het 20ste levensjaar krijgen vrouwen hier een intolerantie voor melk wat genetisch bepaald is.
De verkeersborden zijn voorzien van gaten en dat heeft niks te maken - zoals in andere landen soms het geval is - met het schieten door de borden bij feesten. Hier heeft men vooraf al gaten in de borden gemaakt, omdat de borden eerst gepikt werden en als plaat gebruikt werd om op te bakken.

Mensen versieren graag hun tanden en je ziet dan ook heel wat zilverwerk in de mond van deze vrouw; sterretjes enz.
Dit is Anita, zij ging mee naar de 2 dorpjes met Indianen. Zij woont haar hele leven al in het 2de dorpje. Zij heeft de traditionele kleding aan met een bloes van satijn die versierd is en een rok van wol dat op een speciale manier wordt vervaardigd. Als je goed kijkt zie je dat het een harig iets lijkt.

In het tweede dorpje San Juan Chamula wonen de Tzotzil Indianen. We gingen naar de persoon Mayordomo's - nu een vrouw maar het kan ook door een man gedaan worden - die een jaar lang de taak op zich neemt om alle rituelen die nodig zijn uit te voeren. Daarnaast moet die persoon zijn/haar huis open stellen voor iedereen die komt en is ook verantwoordelijk voor de feesten in het dorp. Het staat dus wel een behoorlijk kostenplaatje tegenover, maar het is een hele eer.
Soms komt er geld terug doordat die persoon een kaarsenwinkeltje heeft en kaarsen worden er dagelijks veelvuldig gebrand.
Ik heb geen foto's, omdat dit ten strengste verboden is. Men denkt dat je door foto's de ziel uit het lichaam gehaald kan worden of dat hierdoor de nare geesten aangetrokken worden.
Er zijn in dit dorpje mensen die erg agressief kunnen zijn. Een tourist wilde zijn batterij verwisselen van zijn camera en hij had geluk dat hij enkel het geheugenkaartje moest inleveren, want het zou heel goed mogelijk zijn geweest dat hij opgesloten zou worden en of een flink pak slaag zou krijgen. Dus ook geen foto's in de kerk.
De vrouw die de rituelen uitvoerde deed dit gewoon op de tijd die daarvoor staat en trok zich van ons niets aan. Er wordt hars gesmolten en kaarsen aangestoken. Onder het opzeggen van de woorden/gebeden wappert ze met die rook van de hars.
Op de grond liggen pijnboomnaalden en die moeten elke week vernieuwd worden. De bladeren van het plafond moeten elke maand, de bromelia elke 3 maanden vervangen worden.
Daarna de kerk bezocht en hun geloof is een mix van het katholieke en hun oude geloof. Ze drinken nu coca cola om te kunnen boeren om de slechte geesten te verdrijven en hard boeren schijnt daar bij te helpen en boeren lukt wel met cola. Overal liggen pijnboomnaalden op de grond.
Ook hier liggen pijnboomnaalden op de grond; aarden. Er zijn een soort van priesters die rituelen in de kerk uitvoeren als mensen komen omdat ze ziek zijn of niet kunnen slapen enz. Het werkt zowel bij somatische als psychische klachten beweert men.   Men moet een aantal attributen meenemen zoals de cola om te boeren, kaarsen en een kip. De kip wordt door de 'priester' over het lichaam van de patiënt gestreken en als het ritueel klaar is wordt de kip de kop omgedraaid. Op de grond worden wat naalden weggeveegd om kaarsjes neer te zetten en aan te steken. En dat is dan niet 1 kaarsje, maar vaak een stuk of 20 of meer.
We verlieten het dorp toen de wolken verder omlaag waren gekomen.

                                                                                                           Deze dag zouden we ook naar een waterval gaan, maar dat ging niet door vanwege de banditos. Het gebied daar is te gevaarlijk en wordt dus nog niet vrijgegeven voor toeristen.
Maar daarvoor in de plaats gingen we een boottocht maken in Canyon del Sumidero. Het hoogste punt is een km hoog en de kloof is 20 km lang.
We hebben eerst uitgebreid geluncht en daarna de verplichte zwemvesten aan en de boot in. We zaten voorin de sloep op een houten bank. Vier personen op een bank. En we voeren een klein stukje rustig en toen zette de kapitein er de snelheid in. Maar door de grote golven bonkten we natuurlijk telkens op de golven. Ik had beter een sport bh aangedaan... en die terugval op die houten bankjes deden een aanslag op het zitvlak. Alle kronen zitten weer helemaal vast, maar het was super.   Zodra de kapitein weer iets gezien had voer hij er naar toe en stopte de boot zodat we rustig konden fotograferen.
En dat was de moeite.

voor welke vliegmaatschappij zouden deze grote vogels reclame vliegen
gieren, reigers en andere vogels zie je hier en zouden zij ook last hebben van turbulentie???

goed geflost gebitje