Parijs

 

Eind jaren 80 hadden we een korte vakantie per trein naar Parijs gepland.  Met de bus naar Leiden en van daaruit met de trein naar Den Haag Centraal en toen begon het wachten… Iedereen kent wel de onduidelijke berichten die hard uit de speakers komen en dus niet te verstaan zijn. En dit samen met het wegdraaien van de melding hoe laat de trein zou vertrekken, deed ons denken aan het programma van Ralph Inbar: bananensplit.  Wij kijken maar geen Ralph te bekennen. Dus maar informatie ingewonnen en toen bleek dat vanaf Brussel door medewerkers van de treinen gestaakt werd. We konden dus nog wel mee rijden naar Brussel, maar of we dan verder zouden komen en weer terug zouden kunnen keren was een niet te beantwoorden vraag. Balen dus! We hebben onze kaartjes weer ingeleverd en zijn thuis de auto op gaan halen en hebben vakantie in eigen land gehouden. In 1992 had ik Frans voor zijn verjaardag geld gegeven om naar het casino te gaan. Ik heb een paar van die fruitautomaten bezocht, maar mijn geluk ligt toch niet op gokniveau en dus heb ik mijn geld aan Frans gegeven. Bij hem ging het lekker aan de grote tafel. Zijn inzetten kwamen verdubbeld of verdriedubbeld terug. En toen zijn zakken wat begonnen uit te puilen van de fiches is hij ze gaan inwisselen en van dat geld zijn we naar Parijs gegaan!

De treinreis lukte dit keer wel en aangekomen op Gare du Nord hoefden we maar een grote straat over te steken en waren we bij ons hotel: Terminus.

Voorjaar in Parijs is prachtig, maar ik denk dat elk seizoen wel mooi is in deze romantische stad.

Montmartre is de hoogste heuvel van Parijs, gelegen in het 18e arrondissement. Deze heuvel is zo'n 130 meter hoog. Montmartre is voor toeristen een van de bekendste plekken van Parijs. Boven op Montmartre is er een mooi uitzicht op de stad. De wijk Montmartre trekt al heel lang veel kunstenaars en vooral schilders. Op het Place du Tertre, bovenop de heuvel, worden de speciaal voor het toerisme gemaakte schilderijen verkocht.

Op de heuvel van Montmartre staat de grote witte basiliek Sacré Coeur. De Sacré Coeur is werkelijk schitterend wit, maar eer je eenmaal boven bent… al die trappen op sacre….  Wat een uitzicht!

Het is een basiliek in Romaans-Byzantijse stijl met een koepel van 83 m. en met en campanile (dat is een vierkante klokkentoren) van 84 m.

Prachtig wit enne...rechts:  een getrapte stad?

 

In Parijs zijn en geen bezoek aan Euro Disney, nee dat kan niet. Bovendien heb ik zo'n leuk beroep dat het zou kunnen vakken onder een update van een onderdeel van mijn Vakgebied; wat kinderen leuk vinden.

 

 

En wat is het toch heerlijk om weer een kind/klein te kunnen zijn. Oké, we moeten het afdwingen door in een te grote stoel te gaan zitten, maar het voelt toch weer even lekker…

 

 

 
Mijn favoriet was de Big Thunder Mountain  (onder)  met zo'n treinachtig bakje met  achtbaaneffect rondom de berg roetsjen.

 

De Arc de Triompf -> De eerste steen werd in 1806 gelegd maar het monument was pas in 1836 gereed. De vier grote reliëfs van de façade symboliseren de Uittocht van de vrijwilligers in 1792, ook bekend onder de naam 'Marseillaise'. De Triomf van 1810 vind je links; aan de andere kant zie je een scène uit de Opstand van 1814 en links de Vrede van 1815.

rechts: afbeelding aan de zijkant van de Arc

 

De Eiffeltoren, hiervan geen foto, want dat plaatje staat in ieders geheugen wel gegrift, dus google maar even in de hersenzoekmachine.

Parijzenaars begroeten elk nieuw monumentaal werk in hun stad altijd met een mengeling van afgrijzen, kritiek en ontsteltenis die een paar jaar duurt, waarna het een dierbaar nationaal symbool wordt -de Eiffeltoren (Tour Eiffel) is daarvan een perfect voorbeeld.In 1887 werd Gustave Eiffels ontwerp voor een gietijzeren monument gekozen om de wereldtentoonstelling van 1889 op te luisteren. Eiffel paste dezelfde techniek toe die hij ook voor bruggen in Frankrijk en daarbuiten had gebruikt: alle 15.000 ijzeren delen werden vooraf gegoten en op volgorde genummerd; de meeste van de 2,5 miljoen klinknagels zaten al op hun plaats voordat de bouw begon. Zijn uitgekiende plannen en technologische duivelskunstenarij zorgden ervoor dat 300 ijzerwerkers, 26 maanden lang 7 dagen per week zwoegend (en zonder ook maar één fataal ongeluk) dit hoogste gebouw ter wereld precies 7 dagen voor de opening van de tentoonstelling voltooiden. De Eiffeltoren was, behalve de hoogste, ook de vernieuwendste constructie ter wereld; een duidelijke boodschap dat Frankrijk en de Franse ingenieurs de pretentie hadden de wereld de 20e eeuw binnen te leiden. Niet iedereen was geestdriftig. Men noemde het `de holle kaars' en `een walgelijke zuil van bouten en ijzerplaten'. Guy de Maupassant vond het gezicht erop zo erg dat hij in het restaurant Jules Verne op de tweede verdieping at, `de enige plek in de stad waar hij het ding niet hoefde te zien'. De toren zou eigenlijk twintig jaar na de wereldtentoonstelling worden gesloopt, maar werd onverwacht gered door de uitvinding van de draadloze radio: zijn hoogte maakte hem namelijk tot de best mogelijke antenne.

De toren biedt een magnifiek uitzicht: op een heldere dag tot meer dan 70 km. De toegangsprijzen hangen af van hoe hoog u wenst te gaan en of u de trap of de lift wilt nemen: trappenlopen kan tot de tweede verdieping.

Place de la Concorde werd in 1757 door de hofarchitect Jacques-Ange Gabriel aangelegd als achtergrond voor een ruiterstandbeeld van Lodewijk XV. In tegenstelling tot de andere koninklijke pleinen (bijvoorbeeld de Place des Victoires en de Place Dauphine) die met bebouwing omsloten waren, bebouwde Gabriel slechts één zijde waardoor het uitzicht   vanaf het Tuilerieën-paleis over de Champs-Élysées tot aan het Rond-Point behouden bleef. Zijn van twee zuilenrijen voorziene gebouwen -nu het Crillon-hotel en het ministerie van Marine (waar Marie-Antoinette ooit een geheim appartement had)- weerspiegelen de gevels van de Nationale Assemblée op de andere rivieroever. Het beeld van Lodewijk werd in de Revolutie omver getrokken en de Place Louis-XV werd omgedoopt tot Place de la Révolution. Tijdens de Terreur werden hier meer dan 1200 personen geguillotineerd, onder wie Lodewijk XVI, Robespierre en Marie-Antoinette.

Na nog wat naamsveranderingen werd het plein in 1795 Place de la Concorde genoemd. Lodewijk-Filips zette standbeelden en fonteinen neer die de beroemde steden van Frankrijk vertegenwoordigen en plaatste een centraal monument op het plein -een 3300 jaar oude obelisk. Deze zuil uit de tempel van Luxor werd in 1829 aan Frankrijk geschonken door de Egyptische onderkoning Mohammed Ali. Zo'n 200.000 Parijzenaars juichten toen ingenieur Le Bras en zijn 120 man sterke ploeg de obelisk in 1836 overeind zetten. Hun wapenfeit is opgetekend in de voet van de obelisk,trouwens ook de beste plek om te genieten van het uitzicht op de piramide van het Louvre en de Champs-Élysées, die zich in westelijke richting uitstrekt naar La Défense.

De Cathedrale Orthodoxe St. Alexandre Nevsky is heel bijzonder hoe daar een dienst gehouden wordt. Drie kaarsen zijn kruislinks aan/over elkaar gebonden en daar wordt op bepaalde momenten tijdens de dienst continu mee gezegend. Het kaarsvet ligt dan ook ruim bezaaid over de vloerkleden.

Voor de mis/dienst zaten we in het voorportaal en toen Frans met zijn benen over elkaar ging zitten omdat er weinig ruimte was, kreeg hij te horen dat dit niet mocht. Het toonde van weinig tot geen eerbied. Of het nu te maken had met het gekruist zitten of het kruis van de broek???

De tuinen van Versailles. De eerste tuinen waren ontworpen door Boyceau en Menours tijdens Lodewijk XIII' s koningsschap.Andre le Notre had tussen 1661 en 1668 de tuinen van Versailles vorm gegeven. Hij laat zich daarbij inspireren door Italiaanse voorbeelden, m.n. door de Vaticaanse tuinen van het Belvedere, vormgegeven door Bramante. Hij beschikte over veel arbeiders en water en maakte daar dankbaar gebruik van voor het aanleggen van de vele grootse waterpartijen.Eveneens breidt hij de tuinen verder uit. Andre Le Notre werd opgevolgd door vele andere tuinarchitecten, waaronder Jules Hardouin -Mansart. Deze voert zowel enkele ideeën uit van zijn beroemde voorganger uit, als wijzigingen aan in diens al gerealiseerde projecten. De ontwikkeling van de tuin onder Mansart kenmerken zich door een strenger gebruik van geometrische vormen en patronen. De bekendste tuinarchitect van Versaille is echter Le Notre. Zijn ontwerpen werden in geheel Europa nagevolgd.

Desalniettemin zijn de tuinen een product van meerdere generaties tuinarchitecten.

Terwijl de tuinen uit de zeventiende eeuw hun stempel drukten op soortgelijke projecten in geheel Europa, was er eind de achttiende eeuw vooral sprake van navolging van de toen in de mode zijnde Engelse tuinen. Deze kenmerken zich door een natuurlijker uiterlijk. De symmetrie van het paleis is in de tuin terug te vinden. De helling waarop Versaille gebouwd is werd omgevormd tot meerdere terrassen. De terrassen dragen bij aan een geleidelijke overgang tussen architectuur en natuur. Loodrecht op de vleugels van het paleis zijn gespiegeld. Aan de voorzijde loopt deze over het midden van het cour de Marble en de daarvoor liggende pleinen. Deze beheerst zowel het paleis als het park. Op de foto zie je een deel van deze as die gemarkeerd wordt door o.a. de Latona fontein op de voorgrond , het Appollo bassin, en het grand Canal. Op het Grand Canal werden bootfeesten gehouden. Hiervoor was een schip aanwezig en er waren ook gondels. De tuinen vormden een passende achtergrond voor het openbare optreden van de koning. Er vonden o.a. grootse feesten en theatervoorstellingen plaats. In de tuin staan vele beelden opgesteld. Vele zijn afkomstig uit de regeringsperiode van Lodewijk XIV. Ze maken deel uit van de koninklijke propaganda waarin Lodewijk XIV werd gerelateerd aan Apollo. Vandaar ook zijn bijnaam de zonnekoning. Over een toekomstige zonnekoning heeft Vergilius al geschreven in zijn boek 'Bucolica'. Onder zijn bewind zou er een Gouden Tijdperk aanbreken. Men heeft dit aspect van dit boek uit de oudheid later wel geïnterpreteerd als een profetie op de komst van Christus. Hierbij komt dat Apollo de aanvoerder was van de muzen. Zij bevorderen de wetenschap en de kunsten. Dit alles verklaart waarom de mythe van de zonnekoning zo geschikt werd gevonden voor Lodewijk XIV . Le Notre is een van diegene die verantwoordelijk is voor het weergeven van dergelijke ideeën in het paleispark Le Notre weet een originele tuin te creëren die weer een voorbeeld functie heeft voor vele andere tuinen in Europa, o.a. het Loo.

 

Het Louvre is het grootste museum ter wereld. Dit museum is niet in één dag te bezichtigen, dus is het zinvol om van voren te bekijken wat u wilt zien. Alleen al de collectie Europese schilderkunst is immens. De collectie blinkt niet alleen in kwantiteit uit, maar ook in  kwaliteit. Het toont een bijzonder volledig overzicht van de schilderkunst tussen1400-1848 met vele befaamde meesterwerken. De schilderijen zijn per land gearrangeerd. Er zijn schilderijen van o.a. Jan van Eyck, Breughel, Jeroen Bosch, Rembrandt, Dürer, Giotto, Fra Angelico en Da Vinci.Van vrijwel alle beroemde Europese schilders tot en met 1848 zijn hier wel één of meerdere stukken te vinden. De afdeling Europese beeldhouwkunst dateert van 1100 tot en met 1848. Ook de afdelingen m.b.t. de oudheid zijn bijzonder interessant en van vele topstukken voorzien. Twee van de bekendste Griekse beelden zijn er bijvoorbeeld te zien, namelijk de Venus van Milo en de Nike van Samothrace. Een bekend Egyptisch beeld is de zittende schrijver. Natuurlijk is ook de Oosterse, Etruskische en Romeinse kunst goed vertegenwoordigd. De collectie is zo imposant dat we voor een meer gedetailleerd beeld verwijzen naar de website van het Louvre zelf. U kunt op deze site ook informatie vinden over exposities.

Het Louvre stamt uit 1190. Het is gebouwd in opdracht van koning Filips II August. Het gebouw diende toentertijd als fort, ter verdediging van Parijs tegen de vikingen. In de loop der eeuwen is er veel aan het gebouw verandert. Van het oorspronkelijke gotische gebouw is nog weinig te bespeuren. In opdracht van Frans I werden er al ingrijpende veranderingen uitgevoerd. De gotische burcht werd getransformeerd in een renaissance paleis. Ook de daarop volgde eeuwen hebben er vele verbouwingen plaatsgevonden.

We hebben natuurlijk ook de Notre Dame en andere topics gezien, maar er is nog zo veel te zien en dus deden we meteen de belofte dat we nog een keer terug keren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                      Au revoir