Polen

 

Bulgarije stond gepland en het geld voor de reis was al overgemaakt totdat we de bewuste brief op 17 juli kregen met de mededeling dat de reis van 11 augustus geannuleerd werd. Er was voor die datum te weinig animo, maar de reis zou wel in september door gaan en of we gebruik wilden maken van die optie. Nou nee dus, want dan moet ik werken.

Dus zijn we weer op internet gaan zoeken welke reis we dan zouden kunnen maken. Omdat we al veel landen gezien hebben wordt het wel moeilijker, maar we hebben altijd toch nog een aantal reiswensen. We zijn uitgekomen op Polen; een busreis met de Pelikaan en dat is dezelfde organisatie waarmee we ook naar de Noordkaap zijn geweest.

Het lijkt wel of er een vloek op onze augustusvakantie rust, want 11 dagen voor vertrek ontvingen we naast onze vakantiegegevens ook de wijziging van de opstapplaats. Die was AC restaurant Leiderdorp en wij waren nu ingedeeld in de opstapplaats Rotterdam Metrostation Capelse Brug om 8 uur. En we kregen € 32,-- vergoeding voor het vervoer.

Maar stel je even de tocht voor: vanuit ons dorp naar Leiden, dan de trein, overstappen in Den Haag en bij aankomst in Rotterdam op zoek naar de juiste metro en dat allemaal met 2 koffers en een tas en rugzak.

Geen soepel en relaxed begin van een vakantie vonden wij. Dus bellen!!!

Andere optie was Amsterdam Amstelstation om 6:30 uur. Dus weer even de NS site geraadpleegd. En deze wil ik jullie echt niet onthouden:

Om 4:42 uur vanaf Leiden Centraal naar Schiphol en daar overstappen en dan kom je om 5:40 uur aan en dan wachten tot 6:30 uur en weer met dezelfde bepakking. Nee ook geen optie!

Weer gebeld en alle alternatieven gevraagd en toen zijn we uitgekomen op Breda Prinsenbeek als opstapplaats en dan hebben we vanaf Leiden Centraal een rechtstreekse verbinding. Oké wel 1 uur en 16 minuten, maar geen overstapgedoe.

Een stukje historie.

Rond 500 kwamen de eerste Germanen, daarna de Hunnen en die werden opgevolgd door de Avaren, de Abodriten, de Veleti, de Liutici, de Sorben en de Polanen. Uit deze laatste ontwikkelden zich de Polen.

Door de eeuwen waren er allerlei strijdjes en machtsspelletjes.

In 966 na Chr. bekeerde vorst Mieszko I zich tot het christendom en kreeg zijn bekering een politiek tintje: hij plaatste zich hiermee namelijk onder de bescherming van de paus maar was vooral gericht op Otto de Grote, keizer van het Heilig Roomse Rijk die het heidense Polen anders bij Duitsland zou hebben ingelijfd. Mieszko I verenigde verschillende stammen en zijn zoon, koning Boleslaw de Dappere werd de eerste koning. Het Poolse woord Pole betekent veld of vlakte.

In de 12e eeuw valt het land in vijf deelvorstendommen uiteen en nog later vindt er een verdere versnippering plaats.

In 1242 richtten de Mongolen een enorme verwoesting aan en ook het Duitse rijk wilde aan de touwtjes trekken.

Casimir de Grote (1333-1370) moderniseerde Polen; de economie trok aan, de universiteit van Kraków  werd opgericht en het land breidde verder uit met het Oekraïense vorstendom.

In 1572 werd Polen een gekozen monarchie, dus benoemde het parlement de nieuwe koning.

Allerlei machten blijven pogingen doen om de grenzen te verleggen of de macht te grijpen, zoals een Russische en een Zweedse invasie.

De Oekraïense Kozakken richtten in de 17e eeuw flinke verwoestingen aan en door al het oorlogsgeweld, de honger en epidemieën daalde de bevolkingspopulatie gigantisch (wel 20%).

Eind 17e begin 18e eeuw was Polen een vazalstaat van Rusland geworden.

Veel Poolse edelen gingen - na de ondergang van de Poolse onafhankelijkheid in 1795 - naar het revolutionaire Frankrijk en sloten zich bij een Pools Legioen aan om onder het opperbevel van Napoleon Bonaparte tegen de Oostenrijkers ten strijden te trekken. In die tijd werd een lied gedicht `Mazurek Dabrowskiego' = `Nog was Polen niet verloren' dat in 1923 het nationale volkslied van Polen werd.

Het duurde dus nog 120 jaar eer Polen onafhankelijk werd.

Tijdens het interbellum werd Maarschalk Jozef Pilsudski de eerste president van de republiek Polen. Rond 1920 stond het Rode leger weer in de aanslag om Polen binnen te trekken, maar werden verdreven.

Op 1 september 1939 vielen de Duitsers binnen en een paar weken later (17 september) de Sovjet-Unie. De Poolse regering week uit naar Engeland waar het een regering in ballingschap en een nieuw leger gevormd werden.

Toen Polen in 1945 bevrijd werd is het zich meer op het Westen gaan richten.

In 1956 kwam Gomulka aan de macht en daar genoot hij van (dictator). De bond Solidariteit werd opgericht onder leiding van Lech Walesa. Deze beweging kreeg de steun van de Rooms Katholieke kerk.

Nog een hoogstandje was de verkiezing van een Pool door het Vaticaan: Paus Johannes Paulus II. Hij nam duidelijk stelling in tegen het communisme.

De staat van beleg werd in 1983 opgeheven en werd er gewerkt aan liberalisering en hervorming.

In 1985 kwam Gorbatsjov in de Sovjet Unie aan de macht en ging het overleg aan met Jaruzelski (rondetafelbesprekingen met de oppositie). Daaruit kwam voort dat er vrije verkiezingen gehouden werden. In juli 1989 werd Jaruzelski tot president gekozen en later Walesa en in 2005 Lech Kaczyñski.

In 1998 trad Polen tot de Navo toe en op 1 mei 2004 tot de Europese Unie.

Polen is een van de grootste landen van ons continent. En heeft in het noorden en westen een gematigd zeeklimaat en een droog landklimaat in het zuiden en oosten.

Het Pools is een Slavische taal en waarschijnlijk kunnen - net als wij en de Duisters - de Bulgaren, de Tsjechen, de Russen en de Polen elkaar wel verstaan, want de oorsprong van de taal ligt heel dicht bij elkaar.

Het alfabet heeft 32 letters in Latijn schrift met een aantal diakritische tekens (= een teken dat boven, onder of door de letter gezet wordt om verschillende aspecten van de uitspraak aan te geven). Ook hebben ze 7 naamvallen (arme kinderen die het allemaal moeten leren). Maar het Pools kent daarentegen geen lidwoorden en de klemtoon valt bijna altijd op de voorlaatste lettergreep. Niet dat het dan voor ons wel makkelijk uit te spreken is. Maar het is een weetje

goedendag	dzién dobry		1	jeden
goedenavond	dobry wieczór		2	dwa
tot ziens	do widzenia		3	trzy
ja	tak		4	cztery
nee	nie		8	osiem

Rijdend door Duitsland

 

 

 

 

Polen is een van de grootste landen van ons continent. En heeft in het noorden en westen een gematigd zeeklimaat en een droog landklimaat in het zuiden en oosten.

Het Pools is een Slavische taal en waarschijnlijk kunnen - net als wij en de Duisters - de Bulgaren, de Tsjechen, de Russen en de Polen elkaar wel verstaan, want de oorsprong van de taal ligt heel dicht bij elkaar.

Het alfabet heeft 32 letters in Latijn schrift met een aantal diakritische tekens (= een teken dat boven, onder of door de letter gezet wordt om verschillende aspecten van de uitspraak aan te geven). Ook hebben ze 7 naamvallen (arme kinderen die het allemaal moeten leren). Maar het Pools kent daarentegen geen lidwoorden en de klemtoon valt bijna altijd op de voorlaatste lettergreep. Niet dat het dan voor ons wel makkelijk uit te spreken is. Maar het is een weetje.

En dan krijg je natuurlijk weer de omrekentruc voor het geld:

1 euro = 3,21 Poolse Zloty's en 1 Zloty = € 0,31, dus wordt de rekentruc de Poolse Zloty's door 3 delen om dichtbij het eurobedrag te komen. (Door de l van Zloty - en ook bij andere woorden - hoort eigenlijk een streepje te staan, maar dat kent mijn programma van de website niet, dus bedenk zelf het streepje erbij).

Ofschoon Polen een hygiënisch land is wordt het drinken van kraanwater toch veelal afgeraden. En ook de kwaliteit van het sanitair en de wegen is vaak minder dan wij gewend zijn.

En nu onze ervaringen. Dit keer dus geen Schiphol, geen problemen met het online inchecken, niet ruim 2 uur van tevoren aanwezig zijn.

Om kwart voor 6 werd ik door onweer en zware regen gewekt. Ben nog tot 6:15 uur blijven liggen. Mascha was er al om 6:50 uur en om 7:20 uur stonden we op het station.  Kaartjes kopen was nu een makkie, want dat had ik een paar weken geleden ook gedaan toen Mascha en ik samen met Kylie en Ryan met de trein naar het Spoorwegmuseum in Utrecht zijn geweest. Frans was toen met Arno en de oudste (klein)zonen een midweekje op vakantie en ik ben lekker met Naomi en Dani uit eten geweest op maandag en de volgende dag dus het treinendagje. Superleuk voor iedereen.

De trein was op tijd, maar vanwege veiligheidsredenen reed hij het eerste deel erg langzaam. Het blijkt een kastje aan boord van de trein te zijn dat er voor zorgt dat de trein niet harder mag dan 40 km tot het moment dat het teken gegeven wordt dat het in orde is. Dit om ongelukken te voorkomen doordat er bijvoorbeeld mensen op de rails lopen om welke reden dan ook.

Door dit alles hadden we 10 minuten vertraging opgelopen, waar we wel weer iets van hadden ingelopen en zodoende waren we toch op tijd bij de opstapplaats Breda Prinsenbeek.

De bus stond al klaar en was al aardig gevuld. Helaas had een taxichauffeur mensen bij het verkeerde station afgeleverd en dus moesten we op hen wachten.

Daarna reden we eerst tot onder Eindhoven om te wisselen van chauffeur.

Dirk - de chauffeur - is een ruime twintiger met een vragende blik die meestal snel gevolgd wordt door een vriendelijke lach; de mimiek van ? tot O ja! Ook kijkt hij een katje of drie à vier uit de boom bij het antwoorden; hij wil eerst ongeveer weten welk vlees hij in zijn kuip/bus heeft.

Vervolgens nog mensen in Stein en Bocholt opgehaald en toen we voor de eerste keer een plas-eetstop hadden was het al tegen half een.

Daarna op weg naar ons hotel in Meerane; een plaatsje dicht bij de grens in de deelstaat Saksen.

De groep bestaat uit 32 toeristen en Dirk de chauffeur. En zoals Dirk al bij de kennismaking zei: `Gaat helemaal goed komen'. We zitten dan ook riant want in plaats van de comfort class hebben we een royal class bus. De rugleuning kan in verschillende standen gezet worden en idem bij de benen.De beenruimte is ook ruimer.

Opvallend is dat niemand rookt! Dus echt geen van de 33 mensen.

Dirk houdt van structuur en dat komt ook terug in het rouleersysteem. Het is de bedoeling dat je elke dag 2 plaatsen opschuift in de bus en dit met de klok mee. Het doel is dat niet altijd dezelfde mensen voor in de bus zitten. Dat vind ik prima, maar morgen ga ik toch echt zijn structuur omver werpen en aan de linkerkant in de bus zitten. Ik heb de hele dag naar rechts gekeken en nu zijn de linkernekspieren aan de beurt.

Het hotel is prima. Goede kamer, super bediening en lekker eten.

de mobiele grens voor de documenten

De volgende dag op weg naar onze echte vakantiebestemming: Polen.

De eerste plaats is Wroclaw, heet in het Duits Breslau, en ligt aan de Oder. Tot 1945 lag Bres  lau op Duits grondgebied en was de hoofdstad van de provincie Silezië. Nadat WOII afgelopen was onderging Breslau - wat  de grootste stad ten oosten van Berlijn was, een complete gedaanteverwisseling. Breslau werd Wroclaw en lag daarmee in het westen van Polen. De overgebleven Duitse bevolking werd verdreven naar het Duitse grondgebied door de Sovjetmilitairen. En dat ging vaak gepaard met het nodige geweld en verkrachtingen van Duitse vrouwen en meisjes. Enkel de Duitse functionarissen van belangrijke bedrijven zoals water- en energievoorzieningen en openbaar vervoer werden gespaard om de stad draaiende te houden.

De gebouwen die in de oorlog verwoest waren zijn grotendeels weer gerestaureerd of opnieuw gebouwd.

                                                                                                                                                           

Wroclaw en de Oder

Enkele belangrijke gebouwen:

• het raadhuis op het marktpleinde
• patriciërshuizen
• gotische kerken
• de kathedraal van Johannes de Doper (Jan Chrzciciel)
• de kerk van het Heilige Kruis
• de universiteit
•  de beurs- en evenementenhal (Hala Ludowa), is op de Werelderfgoedlijst geplaatst

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En zoals het gaat met een rondreis: de bus in en reis vervolgen naar Krakau

We verlieten 16:15 uur Wroclaw en de planning was om rond 20 uur in het hotel aan te komen, maar helaas waren ze op verschillende plekken op de tolweg bezig met wegwerkzaamheden en dus file op file. Kwart voor negen kwamen we aan en toen snel de koffers op de kamer en handjes wassen (opdracht van Dirk … ja pa) en om 21 uur dineren. Prachtige kamer waar we 3 nachten blijven.

 

                                                                                                                                                                                                                                    Om 9 uur begroette onze gids ons en vertelde haar naam. Helaas kan ik het niet vertellen hoe ze heet, want ondanks mij academische opleiding kan ik die naam niet onthouden (en ik niet alleen hoor).

Ze spreekt Nederlands op een zeer komische manier. Ze heeft het over: `Op die bladertjes die joeilie gebben gekregen staat mijn chi-es-em noemer. In die periot koenden… Dit is de oeniversitait van Landgebouw…enz.'

Joods gedenkteken

 

Krakau heeft 87 kerken, 56 kloosters en 600 terrasjes/restaurantjes.

Verder 800.000 inwoners, 1,25 miljoen toeristen en 100 geregistreerde Joden.

Het was een feestdag want hier wordt 15 augustus - Maria ten hemel opneming - nog flink gevierd; allerlei processies en andere kerkelijke festiviteiten. Overal zie je mensen lopen met een bosje bloemen van de winkel of uit eigen tuin en dat wordt allemaal naar de kerk gebracht.

Kazimierz is de oude Joodse wijk. Het gedenkteken is geplaatst om de overledenen van de geruimde graven te herdenken. De Duitsers hadden deze begraafplaats vernield, omdat ze de stenen nodig hadden voor de weg naar het concentratiekamp aan te leggen. Heel bizar. Want ook in Krakau was er een kamp, maar aan het eind van de oorlog hebben de Duitsers ervoor gezorgd dat er weinig tot niks meer terug te vinden was. De barakken en andere gebouwen hadden ze platgebrand.

We hebben de Remu synagoge bezocht; prachtig. Op de binnenplaats hadden ook hier de Duitsers de graven geruimd, maar het aangrenzende deel hadden zij niet ontdekt. Op deze begraafplaats stonden veel bomen en de sarcofagen waren bedekt door bladeren. Hierdoor werden ze niet gezien.

Hier werden ook niet bruikbare thorarollen begraven.

Elke ochtend bidden de vrouwen en danken God voor het feit dat ze vrouw zijn. Daarentegen bidden de mannen elke ochtend en danken god dat ze geen vrouw zijn. Mannen en vrouwen bidden apart, want zo stelde men vast: mannen en vrouwen hebben ieder specifieke taken. De vrouw zorgt voor het huishouden en de kinderen. Het koken moet bijvoorbeeld kosjer gebeuren.

Remu synagoge links en de eerste synagoge

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

rechts: locatie waar ook een deel van Schindler's List is opgenomen

Onze gids vertelde dat de Polen een heel andere mening zijn toegedaan ten aanzien van de `reddingsacties van Joden' door Oskar Schindler. Hij had een of andere rang in het Duitse leger en hij bezat een emaillewaren fabriek. Toen de oorlog zijn stempel op de Joodse gemeenschap drukte en zij als mens niet meer voor de machthebbers meetelden, nam Schindler Joodse mensen in dienst. Hij hoefden hen niet te betalen! En de Joodse mensen kregen een sprankje hoop om uit het getto en uit handen van de kampen te blijven, want de fabriek stond buitenrand van Krakau.

Tegen het eind van de oorlog wilde hij voorkomen dat zijn doortrapte actie zich tegen hem zou keren en besloot toen om zijn Joodse werknemers te helpen vluchten. Ja dat is een heel andere kant van het verhaal.

De gids vertelde ook over een Poolse vrouw - Irena Sendler - die 2500 kinderen gered heeft.  Irena was verpleegster/maatschappelijk werker en werkte als hoofd van de kinderafdeling van de Poolse verzetsbeweging Zegota. Zij smokkelde de kinderen uit de getto op allerlei manieren mee. Soms in manden, ambulances, lijkzakken of gereedschapskoffers enz. ze bracht de kinderen met valse identiteitspapieren onder bij katholieke familie, in kloosters en weeshuizen. Ze schreef hun echte namen op papiertjes en die stopten ze in potten en begroef die in de tuin van de buren. Op die manier konden de kinderen na de oorlog hun ouders terugvinden. Helaas zijn er veel ouders in Treblinka omgekomen.

Irena ging - met een speciale toestemming vanwege haar verpleegster zijn - elke dag naar het getto, zogenaamd om besmettelijke ziekten te bestrijden. Hartverscheurende taferelen hebben zich daar afgespeeld wanneer het kind gescheiden werd van de ouders. En dan moest Irena nog langs de bewakers.

Oktober 1943 pakten de nazi's Irena op en brachten haar over naar de beruchte Pawiak gevangenis. Ondank de zware martelingen, breken van armen en benen, bleef Irena zwijgen. Net voordat haar executie plaats zou vinden werd ze door de Zegota  omgekochte Gestapo bevrijd. Ze nam een andere naam aan en ging verder met haar verzetswerk. Na de oorlog vertelde ze dat ze zich geen heldin voelde; ze deed wat er gedaan moest worden. Irena heeft eens zo veel mensen gered als Oskar Schindler.

Irena stierf op 16 augustus 2008 op 98 jarige leeftijd aan een longontsteking.

In deze wijk nog wat gebouwen bezichtigd en vervolgens met de bus naar de oude stad gereden bij de Wisla.

Krakau is een stad die ontstaan is rond de natuurlijke heuvel (228 meter hoog) de Wawel en deze ligt aan de voet van de Wisla (rivier). Wij hebben de heuvel ook beklommen, was niet zo hoog maar de temperatuur wel. Het werd ruim 33º C en dat na een hevige nachtelijke regenbui zorgde voor een klamme hete atmosfeer.

De gebouwen zijn grotendeels gerestaureerd met donaties van de bevolking. Belangrijke sponsoren die minimaal $1000, behoorlijk veel geld in het begin voor 1921. Het goud van de gouden koepel is geschonken door de koningin.

          

    

 

 

 

 

 

 

                           Kasteel en kathedraal op de Wawel

 

 

 

 

de namen van de gulle gevers

 

 

 

 

 

Mariakathedraal

Krakau wordt ook wel het `Florence van Polen' genoemd, omdat het één van de mooiste cultuursteden van Europa is.

Een stad die bekend is met een aantal tradities/verhalen. Ik zal er een paar beschrijven:

Op de heuvel bevindt zich een burcht en een kathedraal. In de Middeleeuwen - zo gaat het verhaal - was er onderaan de heuvel een drakengrot en de  daarin wonende draak werd elke dag gevoerd met schapen en varkens. De koning (Krak) beloofde dat degene die de draak versloeg met zijn dochter zou mogen trouwen. Een slimme schoenmaker slachtte een schaap, haalde de ingewanden eruit, vulde het kadaver met zwavel en naaide het schaap weer dicht. Natuurlijk at de draak het schaap en vloog in brand. Hij sprong in de Wilsa en dronk zoveel dat het beest openbarstte met alle gevolgen van dien. Daarom is er alleen nog de grot met daarvoor een beeld van een draak. Of de schoenmaker met de prinses getrouwd is….

Wij kennen dit verhaal van Mickey Mouse als kleermaker en de reus die hij moest vangen. Oké andere rolverdeling, maar dezelfde inhoud.

                                                                   

 

 

 

 

 

 

 

 

regenpijp

 

 

 

Nog een mooi verhaal wat overgegaan is in een gebruik is de Hejnal:

Vanaf de hoogste toren van de Kosciól Mariacki speelt elk uur een trompetblazer een melodie die plotseling afgebroken wordt. Het verhaal gaat dat een torenwachter in 1257 vanaf de noordelijke toren van de kerk de Tartaren aan zag komen. En begon zo hard mogelijk op zijn trompet te spelen om zijn stadsgenoten te waarschuwen. Toen hij door een pijl geraakt werd hield het trompetgeschal meteen op. De hele stad werd door de Tartaren verwoest en deze hejnal wordt sinds die tijd elk uur gespeeld. De Poolse radio speelt sinds 1927 dagelijks om 12 uur deze melodie.

                    

Krakau heeft al duizend jaar een bisdom en van 1964 tot 1978  was Karol Wojtyla, de latere Johannes Paulus II, de aartsbisschop.

Bij de zilveren engelen liggen net zo veel stenen als jaren dat Wojtyla paus is geweest. De Polen zijn een erg gelovig volkje en toen Wojtyla op sterven lag kwamen veel inwoners samen  bij het bisschoppelijk paleis en zelfs de jongeren maakten van hun mobiel gebruik en sms-ten elkaar om te informeren dat ze daar aan het bidden waren.
Het bisschoppelijk paleis en boven de poort hangt de foto  van de paus en op die plek was zijn kamer







       

 

De Grote Markt (Rynek Glówny) is samen met de Kleine Markt (Rynek Maly) het hart van de stad. Het is een kolossaal plein van ongeveer tweehonderd bij tweehonderd meter, wat al in de 13de eeuw is ontworpen. Het is het grootste en mooiste plein, zegt men.

De Mariakerk (Kosciól Mariackí) staat aan de rand van het plein. Op het plein staan gebouwen met verschillende bouwstijlen: de Raadhuistoren, de Lakenhal en de Kerk van Sint Adalbert. Vlakbij het plein ligt de Sint Annakerk; een prachtige barokkerk.

Krakau is ook voor de Joden een heel belangrijke stad geweest. Tijdens de dertigjarige oorlog vluchtten zij hier naar toe, maar in 1943 werd het getto vernietigd. Van de 85.000 joden die in Krakau woonden zijn er 70.000 die de Holocaust niet hebben overleefd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Binnenplaats van een van de universiteiten en de Raadhuistoren

Vroeger waren 3 gebouwen belangrijk bij zo'n groot plein: het gemeentehuis voor de bestuurders, het grote gebouw voor de handelaren en de kerk voor de gelovigen.

De vroegere Lakenhal zit nu vol met winkeltjes

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                                                                                       
En toen was het tijd voor de lunch en een heerlijk koel biertje. Naast ons terras was een man en vrouw in volledige klederdracht te spelen op een accordeon en een bas. Even later vroegen ze waar wij vandaan kwamen en bij het horen van Holland werd het repertoire meteen aangepast met: Tulpen uit Amsterdam.















tulpen uit Amsterdam.... 

     

Mariakerk  enne..... in een rijtuigje in een rijtuigje .. met koepel = de Adelbertkerk




















Mariakerk

Dominicaanse Basiliek van de Heilige Drie-eenheid

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                               

                                                  

Om 17 uur zou de bus vertrekken en toen we richting bus liepen begon het te onweren en net toen we in de bus zaten goot het uit de hemel. Dirk zei dat hij het met `boven' op een akkoordje had gegooid, zodat iedereen op tijd terug zou zijn. Welke verbinding met boven zou Dirk hebben: Bluetooth, Wifi of GPRS?

                                       

                                                                          Aangekomen in het hotel merkte ik dat de onderbroeken en sokken die we gisteren gewassen hadden nog net zo nat waren. Niet handig want ik wilde nog een wasje doen. Toen ontdekten we onder de wastafel een verwarmingsapparaatje en dat met een aangezet. Helaas werkte die op een tijdschakelaar en dus sloeg hij na een aantal minuten weer af. Dus dat schiet niet op!  De hoogte van ijzeren prullenbakken waarop de onderbroeken en sokken lagen was prima. Maar waar laat je een lange broek en een bloes? En dan zie je het creatieve brein van Frans weer opborrelen. Even later was het verwarmingssysteem verandert in standje continu door gebruik te maken van een tandenstoker. En differentieerde hij de hoogte van de was door het rek waarop de koffer ligt achter de prullen bakken op te stellen. zo konden de kleine kledingstukken op de prullenbakken drogen en de langebroek en bloes op het koffer-rek. Na een paar uur hadden we weer droge kleren. Wat kan het leven toch eenvoudig zijn.

 

 

Dichtbij het plaatsje Wielìczka ligt een van de oudste zoutmijnen met dezelfde naam. In 1044 werd er al zout gewonnen en het gangenstelsel is 300 meter lang en gaan tot  327 meter diep. 

Uit de zoutrotsen zijn diverse standbeelden uitgehouwen. Zij stellen historische of mythische figuren voor. Al 6 eeuwen geleden waren de mijnen een toeristische trekpleister. Beroemde bezoekers die ooit de mijn bezocht hebben zijn: Nicolaus Copernicus, Johann Wolfgang von Goethe, Robert Baden-Powell en natuurlijk de Poolse Paus.

Naast de 3½ km lange route langs de standbeelden is er ook nog een ondergronds meer, een kapel en allerlei oude werktuigen.

Tijdens WOII gebruikten de Duitsers de zoutmijn als opslagplaats. Na een grote overstroming is in 1992 de zoutproductie stopgezet.

Heel apart om zoutkunst te zien.

  

 

 

  

             

 

 

                                                                                                                                                                          

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Om in de mijn te komen moesten we vele kleine trappen af en al met al hebben we honderden treden naar beneden gelopen en het was de moeite waard.

Na de eerste serie trappen zaten we op 65 meter onder de grond. De volgende etappe bracht ons (nou wij onszelf eigenlijk) naar 110 meter. En na nog wat treetjes overwonnen te hebben zaten we op 135 meter onder de grond.

Het is zeer indrukwekkend en prachtig om te zien. Stalagnieten en stalagtieten van zout, sculpturen die zo nauwkeurig weergegeven zijn en zo goed behouden gebleven.  Aan de kapel is 70 jaar gewerkt en de 4 mannen die dat gedaan hebben worden via gedenkplaten geëerd.

Tot ons grote geluk konden we met de lift weer omhoog. We zaten wel als sardientjes in een blikje, maar al die treden hoefden we niet te lopen. De lift werd als het ware gelanceerd en in no time waren we boven.

Op een paar mensen na heeft iedereen alle treetjes gehad/gelopen. Knap als je weet dat daar een paar tachtigjarigen bij waren.

Facultatief was een bezoek aan het voormalige straf- en concentratiekamp Auschwitz, maar dat hoefde voor ons niet. Wij hebben Kamp Westerbork twee maal bezocht en de harde werkelijkheid waarvan wij natuurlijk wel op de hoogte waren, maar nu concreet in beeld gebracht zagen, greep ons erg aan. Die angst in die grote donkere kinderoogjes…

Het grootste deel van de groep ging naar Auschwitz, twee gingen terug naar het hotel en 6 mensen - waaronder wij - werden in Krakau afgezet. Dat was een meevaller, want anders hadden we eerst naar het hotel gemoeten en dan weer een taxi nemen en dat zou alleen maar tijdverlies zijn.

En heerlijk in onze groep van 2 zijn we uitgebreid gaan lunchen. Het kwam goed uit want het begon te regenen en even later viel het met bakken uit de Poolse hemel.

De temperatuur was ook gelukkig tot normalere waarden gedaald.

Tijdens onze lunch kwam een groep Duitsers aan de tafel naast ons te zitten. En zoals ik vaker doe: observeren en analyseren.

De samenstelling van deze groep kan ik slechts beperkt doorgronden. De tafelindeling - met de klok mee - was als volgt: een vader (pa), een meisje van ongeveer 12 jaar (pubertje ),  moeder (ma) van tegen of net voorbij de 50 was, een jongen (ventje)  die ik veel jonger had ingeschat (16 of zo), een meisje van om en nabij de 20 (katje) en  een jonge man (jongeling) van eind twintig.

Pubertje kreeg  net zoals de rest een menukaart en begon natuurlijk te reageren, logisch want je bent immers puber. Katje - aan de overkant van de tafel - had beter gekeken en dat wilde ze weten ook, dus op een minder vriendelijke toon legde ze uit dat ze goed moest kijken omdat de derde regel in het Duits stond. Dat klopte want wij hadden dat ook gezien: de eerste Pools, de tweede Engels en de derde Duits.

Pubertje slikte en keek vervolgens heel diep in de menukaart. Pa zat de eerste tijd met zijn mond open, doen honden ook wel om af te koelen, maar bij hem was het meer een gewoonte of gewoon vergeten om die klep te sluiten.

Jongeling was erg rustig en gelet op de geschatte leeftijden dacht ik dat jongeling bij katje hoorde, maar die illusie was al snel voorbij. Ventje werd geaaid en gekust door katje. Ventje maakte foto's met zijn mobiel van katje en zij deed haar best om net te doen of ze het niet merkte maar wel op haar mooist en liefst op de foto te komen.

Pubertje had het moeilijk met de menukeuze en dat is logisch voor die leeftijd; ze lusten nog niet alles wat door anderen dan hun moeder is klaargemaakt of wat ze kennen van McDonalds. Katje reageerde (of reageerde zich af misschien ) op het gedrag van pubertje. Pubertje werd niet veel gehoord. Diverse keren duwde ze tegen de arm van moeder om te vragen wat het menu wat ze uitgezocht had zou bevatten, maar ma hoorde  en voelde haar niet. Ze keek toevallig naar mij en ik glimlachte haar bemoedigend toe. Weer duwen en trekken en ja hoor ma reageerde en niet alleen ma. Ook pa en katje gingen haar overtuigen dat zij dàt niet zou lusten. Ventje en jongeling namen hun eigen menu door.

Dit alles had al heel wat tijd gekost en dan te weten dat ze nog niet eens een duidelijke keuze hadden gemaakt. Hoe het verder afgelopen is weet ik niet, want wij hadden onze lunch ruim op en gingen weer op pad.

Huwelijk in de Petrus en Pauluskerk

 

 

stap-stap-voet-voet.....vele pootjes

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

een blik op de weg of liever gezegd op het landschap

Op weg naar Lublin hebben we een bezoek gebracht aan Nowy Sacz; een stad gelegen in het 3-stromengebied van de bergrivieren Dunajec, Poprad en Kamienica.

In het stadje Nowy Sacz was de kerkdienst bezig en je mond valt open als je ziet hoeveel mensen naar de kerk gaan. Bij ons krijgen ze de kerken niet vol en worden het opslagplaatsen of gaan ze tegen de vlakte. Hier zit het stampvol en tot buiten aan toe. Wat een verschil: bij ons wil iedereen voor het zingen de kerk uit en hier komen ze soms nog niet in de kerk en zingen buiten…

 

en zelfs na de kerkdienst blijven mensen zitten

 

Deze zondag werd gevierd met een (jaarlijkse ?) braderieachtige markt. Folkloristische zang- en muziekgroep en allerlei kraampjes met kunstnijverheidspullen en de eet- en drinkkraampjes.

We hadden maar een uurtje en dat vloog voorbij, dus weer de bus in en gaan met de Pelikaan. Wij hebben trouwens sinds dag twee Vip-plaatsen in de bus. De achterbank kan niet gebruikt worden want door dat er minder mensen in de bus hoefden is de beenruimte groter geworden en dat gaat dan ten koste van de ruimte richting achterbank. Maar ook de stoelen links en rechts voor de achterbank en soms ook de stoelen daarvoor bleven leeg. Wij hebben dus een soort van patent op die 4 stoelen en kunnen zeer relaxed onze spullen in de twee andere stoelen zetten en zelf ook heel rustig onderuitzakken in onze stoelen. Wij hoeven niet uit te tellen waar we die dag moeten gaan zitten en hebben alle gemakken.

Ik heb het geld wél maar de nummerborden niet gefotografeerd, want in Nederland rijden er intussen al zo veel Polen rond dat iedereen nu kan weten hoe dat nummerbord eruitziet.

Nog een paar sanitaire en benenstrekken stops gehad. Soms zijn de wc's aardig schoon en is de lucht goed te doen, maar soms kan je het aantal mensen dat de wc die dag bezocht hebben bijna ruiken. Als zo'n deur dan open gaat moet je even met jezelf de discussie aan gaan hoe hoog de nood is, want als je nog kan wachten dan is het recept: UITSTELLEN!

In de meeste gevallen is de verdeling met vrouwen en mannen toiletten erg ongelijk, want de mannen hebben meestal een of meerdere urinoirs om te plassen en een wc voor het zwaardere werk. De vrouwen moeten het allemaal op één wc doen en daar komt nog bij dat vrouwen het woord PLASSEN maar hoeven te horen of ze moeten al. Begrijpelijk omdat wij niet zomaar tegen een boompje kunnen staan plassen.

Bij de laatste stop had Dirk gezegd dat we rond 19:30 uur in het hotel zouden arriveren, maar om 18:30 uur zag ik al reclameborden met adressen in Lublin en dat betekent dat die plaats niet zo ver meer verwijderd is. En dat bleek ook zo te zijn. Maar Dirk kreeg ongewild toch nog bijna gelijk, want hij moest die lange slee van een bus door een heel nauw straatje rijden en daarvoor moest hij een draai maken en dan ook nog tussen 2 paaltjes van de slagboom door manoeuvreren. De Poolse man van het hotel zag het allemaal niet zo zwaar in en seinde naar Dirk dat hij achteraan de bus ruimte genoeg had en door zijn arm snel heen en weer te bewegen beduidde uit: Rij maar even snel achter uit!

Een knap staaltje stuurmanskunst en rust heeft Dirk laten zien. Hij heeft zich niet gek laten maken door de Poolse meneer en vooral zelf gekeken wat zijn bus kon.

Al met al was het dus kwart over zeven en voor de kleine 2  liften  stond een rij mensen met koffers. Dus zijn we maar met de trap gegaan en die Zoutmijn expeditie voelde ik nog in mijn bovenbenen en kuiten.

Tijdens het parkeerevenement vroeg iemand of de muziek harder moest. In eerste instantie zei ik dat het me niet uitmaakte, maar toen zei ze dat ze graag mee zingt en daarop heb ik gezegd dat ik de muziek dan liever hetzelfde houd want we moeten nog een week samen in de bus zitten.

Snel douchen en om 19:45 uur aan tafel. En nu waren wij aan de beurt om samen met onze ` kapitein' aan tafel te zitten. Al pratende kwam het op beroepen en leeftijden. Dirk is 28 jaar en doet dit werk al 7 jaar. Dat weten we dus ook weer.

Verder nog over de muziek in de bus gehad en dat ik bij de muzieksoort regelmatig dacht: die muziek is voor die mensen, en weer andere muziek voor …. Want de variëteit is divers; van Roy Orbison tot Zangeres zonder Naam en alles wat er tussen kan. Gelukkig staat de muziek niet zo hard en kan ik bepaalde liedjes voor mijn oortjes buitensluiten. En ik vroeg me af of Dirk ook naar al die muziek moest luisteren. Nee dus, de bofkont. Hij kan zelf selecteren of hij de muzikale range van liedjes wel of niet wil horen.

Dirk wilde ook weten hoe wij hem dan vonden. Nou nou Dirk dat is wel een erg snelle evaluatie. Laten we nog even wachten dus met die evaluatie.

Lublin ligt in het oosten van Polen en wordt ook wel de vergeten stad uit de middeleeuwen genoemd. Al in 1317 verkreeg het stadsrechten. In de oude stad (Stare Miasto) zijn Gotische, Renaissance en Barokke bouwwerken te bewonderen uit de diverse stijlperioden.

Lublin heeft meerdere universiteiten: de Marie Curie-Sklodowska Universiteit en de Katholieke Universiteit Lublin.

Het terrein van het voormalige concentratie- en vernietigingskamp Majdanek bevindt zich binnen de stadsgrenzen.

Maar eerst even de dagelijkse beslommeringen doornemen. We hebben het onder andere over het  naar beneden krijgen van al die koffers in 2 kleine liften. Omhoog is het ook gelukt en naar beneden dus ook, maar het duurt natuurlijk wat langer.

Sleutel van kamer inleveren en dan kan het roulatiefestijn weer beginnen.  We zijn nu bij dag 6 beland en dan beginnen er kreukels te ontstaan in de beleefde interactie naar elkaar toe.

Vandaag had 33 een stoel geconfisqueerd en verkondigde aan iedereen die richting die plaats kwam dat zij gisteren ziek werd van boven de wielen van de bus te zitten en dus die plaats nu innam. Maar trouwe volgelingen van het roulatiesysteem kwamen daardoor in de problemen. En dat zou allemaal nog wel redelijk soepel hebben kunnen verlopen als 33 niet een paar keer de opties van andere stoelen had geadviseerd. Ons damentje maakt de volgende charmant verpakte venijnige opmerking en daarbij tegelijkertijd een ander aan stotend: `Ik geloof dat we er een reisleidster bij hebben'.

Even later kwam de gids en vertelde in het Duits dat we meteen weer de bus uit gingen en een wandeling door Lublin gingen maken. Dus de strijd zal een ander moment wellicht vervolgd worden en dat zal ik dan niemand onthouden.

In de tijd dat wij de rondleiding kregen had Dirk nog een probleempje weg te werken, hoorden we later. De bus moest weer uit de parking en dat zou een makkie geweest zijn ware het niet dat een of andere zool van een Pool zijn auto had geparkeerd op een plaats waar je niet mocht stoppen!

Ja en dan komen de uniformen in actie. Eerst iemand van het hotel, dan nog eens samen met Dirk kijken of die Pool goed of fout geparkeerd stond en het fout staan werd bevestigd. Toen de policja gebeld en dus weer een uniform erbij en nog wel een met pet! Ja Pool zat fout, Dirk moest eruit, dus takelwagen werd gebeld. Ja bellen gaat snel, maar ze zijn minder snel ter plaatse. Duurde meer dan een uur. Ja en net toen de takel goed en wel bezig was, verscheen de bewuste eigenaar. De politie ging meteen in conclaaf met de man en hij moest eerst de kosten voor de takelwagen betalen. Daarna volgde natuurlijk ook nog een bon voor het fout parkeren en ik geloof dat de man ook nog met de politie mee mocht; wellicht voor een oogtest?

Grand Hotel

 

Wij liepen dus in Lublin braaf achter de gids aan en hij vertelde en vertelde. Leuk hoor maar ik zou heel goed hebben kunnen leven met een korte samenvatting. Maar ja die man moet ook zijn zloty's kunnen verdienen hè. Ik wijk dan mees tal af en schiet de plaatjes en Frans luistert naar de gids en brieft mij later bij.

 











gedenktekens

 

 

 

 

 

 

de eerste heerser na de onafhankelijkheid

De eerste statie was bij een gedenkteken met een fontein. Daarna een gedenkteken van WO-I. Gevolgd door een roodstenen gedenkteken met bloemen was voor de onbekende soldaat en dan zat Jozef Pilsudski stoer op zijn paard omringd door duiven. Hij was de eerste heerser na de onafhankelijkheid. Het woord `heerser' heeft voor mij een negatieve klank en dan is het een leuke anticlimax om hem zo lief een duif in zijn armen vast te zien houden. Weet die duif veel!

De Krakaupoort is 7 meter hoog en 3 meter dik. Het was een soort bescherming tegen onder andere de tartaren.

Aan de ene kant van de poort  is er een afbeelding van Maria te zien en aan de andere kant van Anthonius van Padua.

In de tijd dat de Russen het hier voor het zeggen hadden hebben ze die afbeeldingen verwijderd. Godzijdank zijn de afbeelding in de Russische periode niet vervangen door afbeeldingen van Stalin of Lenin.

 

Rechts: hospitalchurch & raadhuis/hospital

Voor deze poort is nog een belangrijk en mooi gebouw te zien: de hospital church en hospital. Vroeger was het dus een ziekenhuis en opvang van allerlei behoeftige mensen met ernaast een kerk. Eind 16deeeuw brandde het complex af en begin 17de eeuw is het weer opgebouwd en deed het hospitaldeel dienst als raadhuis.

Je ziet hier nonnen in allerlei kleuren habijten; grijs, bruin, zwart en de leeftijden lopen ook van jong tot zwaar belegen. Onvoorstelbaar voor ons Nederlanders.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

een rijk en zeer gekleurd interieur Onder: zoekplaatje: wie ziet de geestelijke in actie?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Door het poortje bij de kathedraal gingen we de oude stad binnen.

De muren zijn later extra verdikt en de mooie schilderingen waren weg. Nu Polen zo hard aan het werk is om hun steden in eren te herstellen komen de schilderingen weer naar voren en wordt er stapsgewijs gerestaureerd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

het Goudstraatje  ook een manier om tv te ontvangen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het `Goudstraatje' is zo genoemd omdat er een goudsmid woonde. Die man was al op leeftijd toen hij een veel jongere vrouw huwde. De goudsmid was voor zijn werk vaak van huis en die vrouw had energie genoeg. De ene minnaar werd afgewisseld door de andere en als ze haar man aan zag komen was de wisseling van man doordat haar man aan de ene kant de woning binnen kwam en de minnaar aan de andere kant de woning verliet.

Schuin tegenover de goudsmid is een museum opgericht voor Jòzefa Czechowicza. Deze Jòzefa was een zeer begaafd schrijver. Zijn leven eindigde plots op 35 jarige leeftijd toen hij naar de barbier ging en dat gebouw gebombardeerd werd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                              hier woonde die oude goudsmid die een groen blaadje dacht te hebben...

een museum voor de omgekomen schrijver

onder: restanten van de kerk van een Litouwse prins

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lublin Castle was eerst een gevangenis voor met name politieke opstandelingen. Op beide torens staat een bijl en dat is een soort van pictogram om te weten dat het een gevangenis betreft. Nu is het een museum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

stukje oude muur met schilderingen

 

En toen hadden we vrij tot 15 uur en dus eerst een stuk gelopen en een terrasje gepikt. De tijd vliegt en we moesten onze salade op het tweede terrasje deels onaangeroerd achter laten; het was tijd om naar de bus te gaan.

De instapprocedure verliep rustig.

en nog snel een kapelletje

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aankomst in Warschau in het Metropolhotel. Een groot complex, maar met mooie kamers. Na het avondeten zijn we even de stad gaan bekijken met al de lichtjes.

Dirk heeft morgen een ADV-dag en dan komt er een Poolse bus met een Poolse chauffeur en een Nederlands sprekende Poolse gids om ons kennis te laten maken met Warschau.

De kamer is prima en er is zelfs een bad; wel wat erg hoog zo'n 65 cm. Een polstok hoog springen om in en uit het bad te komen. Maar hoe zou 1.54 dat doen. We filosofeerden al over om haar op een drijvend badmatje te leggen met opblaasbare armbandjes…

De was gedaan en op het balkon een paar was lijntjes gespannen. We hebben altijd touw, koord en knijpers bij ons en we gebruiken het regelmatig.

Het is weer behoorlijk warm; tegen of over de 30 graden.

Ja en dan Warschau (Warszawa). Het is niet alleen de hoofdstad, maar ook na Katowice de grootste stad van Polen gelegen in het historische landsdeel Mazovië en aan de Wisla.

Ofschoon Warschau niet tot de oudste steden behoort is het wel een oude stad; rond 1241 werd er al melding van gemaakt. De naam Warschau zou volgens een leuke legende ontstaan doordat de twee geliefde, visser Wars en meisje Sawa, de stad zouden hebben gesticht.

Een andere legende heeft het over twee broers.

De geschiedenis heeft een zware wissel getrokken op de stad; een paar eeuwen geleden hielden de Russen de stad bezet en tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de stad grotendeels vernield en de overgebleven inwoners moesten weg.

Na de oorlog is het oude centrum in de oude stijl herbouwd en/of hersteld.

Deze restauratie wordt ook wel het `Wonder van Warschau' genoemd.

Het oude marktplein, Rynek Starego Miasta, is het hart van de stad en omgeven door kleurig getinte huizen die tussen 1949 en 1963 nauwkeurig zijn herbouwd.

Enkele topics:

Het Koninklijk Paleis bevindt zich aan het Slotplein.

Vanaf hier begint de zogenaamde Koninklijke Route langs de belangrijke boulevards en allemaal uitkomend op de voormalige buitenverblijven van de koning.

Je komt dan ook langs het oudste stadspark van Warschau: Lazienki park.

Na WOII is er ten westen van de oude binnenstad een nieuwe stad opgetrokken, compleet met moderne gebouwen, brede straten en trambanen.

Hierin staat het Paleis van Cultuur en Wetenschap; een grootst stalinistisch bouwwerk. Het was ook een `cadeautje' van Stalin aan de stad.

Marie Curie is op 7 november in1867 in Warschau geboren. Zij was een heel bekende natuur- en scheikundige.

Vandaag had niet alleen Dirk een vrije dag, maar ook zijn bus. Om 9 uur stapten we in een Poolse bus met een Poolse chauffeur en een Poolse gids die heel goed Nederlands sprak. Natuurlijk is het altijd even wennen aan de manier waarop ze de woorden uitspreekt en ook de taalkundige combinaties kunnen verrassend zijn.

Zo zei ze bijvoorbeeld: `Door de oorlog is er nog een klein deel over'. En dan moet `door ` ondanks zijn. En `die gebouwen, werrkende vrrouwen, commoenischtische, .. kilometer lank, roe-iens (ruïnes) van die oorlog, vergunnink, hiets (gids).

 

 

 

 

afbeelding van Konarski en rechts een stadsbus

Eerst het Lazienski-park bezocht met verschillende mooie gebouwen, zoals de Watertoren, oranjerie (met origineel 18de eeuw interieur en verlichting door middel van kaarslicht), het Witte huis, het kasteel.

De Polen zeggen dat ze blij zijn dat het kasteel in de brand is gestoken en niet door dynamiet vernietigd was. De Duitsers hadden namelijk geen tijd om het kasteel op die manier te vernietigen, vanwege de oprukkende legers van de Russen. Ze hebben het daarom in de brand gestoken. Door die actie van de Duitsers is het marmer enz. bewaard gebleven en brandde vooral de houten onderdelen op.

De unieke aanwezigheid van een badkamer is daardoor ook in tact gebleven.

Een aantal gebouwen waaronder ook het kasteel is ontworpen door een Nederlandse architect: Tielman van Gameren.Hij deed dit in opdracht van Koning Stanislaw II Augustus Poniatowski (1732-1798). Deze koning geldt als de verpersoonlijking van de Poolse Verlichting. Hij zette zich in voor een modern bestuurd en economisch florerend Polen dat zich richtte op kunst, wetenschappen en onderwijs.

 

 

 

boven: kleuter zet de achtervolging in

links het beeld ter ere van Chopin

onder: de watertoren

de orangerie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij de vijver staat een enorm bronzen beeld van een manspersoon zittend onder een boom. Kunstliefhebbers van Chopin hebben dit ter nagedachtenis laten maken.

Chopin was niet alleen een begaafd musicus, maar tekende en sportte ook niet onverdienstelijk. Hij ging op jonge leeftijd naar Parijs en overleed op 39 jarige leeftijd aan tbc. In vergelijking met andere kunstenaars was Chopin totaal niet armlastig, maar eerder aan de rijke kant.

Rechts: het Witte Huis    en onder: de voetjes van onze gids

 

















Paleis en zonnewijzer

 

Theater                                                                       paleisje

 

Kwiatkowski

Een paar wetenswaardigheden:

•  een bekend Nederlands voetballer .. Don Leo genoemd, de Polen dragen Leo Beenhakker op handen
• het paleis op het slotplein is ook door Tielman van Gameren ontworpen
• gemiddeld maandloon is € 800,-- en het minimumloon is € 350,--
• de gezondheidszorgmoet nog een flinke impuls krijgen, want hier is het klassensysteem nog van toepassing. Mensen moeten hun eigen medicatie betalen en als ze sneller in een ziekenhuis geholpen  willen worden dan moeten ze daar schrikbarende bedragen voor investeren
• in 2012 komt de Europacup in Warschau en dan zijn we van harte welkom 

ghettomonument en : Umschlagplatz

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

monument voor de verlorenen en vermoorden van het oosten

 

 

 

 

 

 

Stare Miastro

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

koninklijk paleis

We zijn al jaren gewend aan ieder zijn eigen dekbed en eigen matras, maar nu sliepen we in een bed van 1.40 m. met een dekbed van dezelfde breedte. Het dekbed hebben we eruit gehaald en de hoes was dus net zo groot als het bed. Geen overhangend stukje te vinden, maar ach daar stond of lag ik - toen ik ging slapen - nog niet bij stil. We hadden eerst nog de keuze moeten maken of we de balkondeur open zouden laten, omdat het zo warm was op de kamer met het gevolg dat al het verkeerslawaai linea recta onze kamer binnen drong of de deur dicht en een saunagevoel ontwikkelen. Wij kozen voor het lawaai. In eerste instantie was de verdeling van de hoes in alle eerlijkheid tot stand gekomen, maar meteen nadat Frans in slaap gevallen was draaide hij zijn schouder lekker ruim in de hoes. Ik had nog een klein deeltje van de hoes over en kon onze blote voeten zien liggen. De hoes was vierkant en dus aan beide kanten redelijk kort. Ik weer in de aanval om een stuk te bemachtigen en mijn acties werden steeds vinniger, maar telkens als ik tevreden wilde gaan slapen was het ineens: Weg hoes! Dus mijn rechten op mijn deel opgeëist en even later weer foetsie hoes. Toen mijn kaftan gepakt en die over me heen gelegd, je moet wat.

De nacht werd dag en die begon weer met een zon op volle sterkte en al snel liep iedereen met klotsende oksels.Zoals uit de informatie van hierboven al zal blijken is er heel erg veel te zien in Warschau en in het centrum zelf is de bus vertrokken en liep de gids met ons door de stad. Ze had hele charmante schoentjes aan, maar de plakbandjes aan de achterkant wezen uit dat ze niet helemaal lekker zaten.

Rond half 1 verliet de gids Jola ons en mochten we onze tijd zelf indelen. Frans en ik zijn eerst een gezellig terrasje gaan zoeken om te eten en te drinken.

 Rynek starego maista

             

           

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

sprong van het ene naar het andere muurtje!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                              

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

monument: de onbekende soldaat

 

 

 

 

 

 

 

 

en nu het gebouw bij daglicht

 

 

 

 

 

 

 

 

Aad en Corry van de jeu de boules van Frans zijn donderdag j.l. naar Polen vertrokken en hadden een rondreis van 8 dagen geboekt. We wisten dat ze ook Warchau aan zouden doen, maar niet precies de daginvulling. Ik had al tegen Frans gezegd dat Warschau de best mogelijke optie zou zijn en als we ze tegen kwamen we een biertje (en Corry een wijntje) zouden gaan drinken. In het centrum lette ik goed op Nederlandstalige mensen, maar geen Aad en Corry. Tegen het eind van de middag liepen we richting ons hotel en wilde ik nog wat kopen bij C&A, want met dit hete weer ging mijn voorraad erg snel op. Ik loop rond en ineens zie ik Aad staan, lachuuuu. In heel Polen kom je uitgerekend in de C&A elkaar tegen. Gezellig een biertje gedronken en daarna moesten zij weer naar de opstapplaats van de bus.

                                                                                                                                       Dirk kan een trucje met zijn oren en met zijn neusvleugels, dus iedereen die dit leest en Dirk toevallig op een reis tegen komt: laat hem maar een voorstelling geven.

Zoals al eerder aangegeven hebben wij de VIP-plaatsen achter in de bus en rouleren niet. Frans heeft al snel nadat we die plaatsen bezet hadden een  `handeltje'  opgezet.  Lia vroeg of ze haar tas op een van de lege stoelen mocht zetten en Frans vond het goed, maar dat zou haar wel wat gaan kosten. Hij dacht even na over de prijs en kwam uit op een biertje. Lia ging akkoord. Frans regelt dus dat de tas aangegeven wordt of weggezet elke keer als we met de bus gaan. En vanavond was het de tijd en gelegenheid om zijn vloeibare loon te innen. Lia kocht een heerlijk biertje en is dus gegarandeerd van haar bagagekluis tot aan het eind van de reis. Dirk kreeg door dat er gehandeld werd en mengde zich in het gesprek en ging meteen met zijn functie te wapperen. Het was zijn bus, dus hij was de hoofdbaas, hij gedoogde onze handel mits hij natuurlijk ook een vloeibare tegenprestatie zou krijgen inde vorm van bier. Oké! We hebben trouwens heerlijk zitten lachen en Dirk heeft niet alleen humor maar ook fantasie. We kregen vis tijdens het diner en ofschoon hij lekker was, had ik het snel bekeken. Zijn gratenpakketje was bijna nog helemaal in takt en dus moest ik elke hap met mijn tong volledig analyseren op die venijnige naaldjes. Dus zei ik ook dat ik geen zin had om in een Pools ziekenhuis uit te gaan leggen dat er een graat in mijn keel zit en ja toen gingen we dus voordoen hoe we dat zouden doen. Uitbeelden van een vis, hengeltje, wijzen in mond en benauwd hoofd en gingen we over tot het raden van het woord door KLINKT ALS… LETTER ERAF… JUIST….Dus mocht ik een graat in mijn keel krijgen maakt het niet uit in welk land ik ben, ik kan het nu zonder woorden duidelijk maken.

Afscheid van het mooie en warme Warschau en op weg naar onze nieuwe locatie. Ons damentje begon nog eens over het rouleersysteem en of ze wel op die stoel kon gaan zitten, omdat ze nu niet meer wist of het wel of niet de juiste plek was en ze niet op iemand anders plaats wilde gaan zitten. Of dit nu een vorm van rechtzetten van haar vinnige opmerking van eerder was of dat ze nog een medestander voor haar probeerde te winnen?

Bij de eerste stop is 1.54 gevallen en had haar scheenbeen goed bezeerd. Ook haar arm bloedde wat als gevolg van de niet zachtzinnige aanraking van de gouden armband tegen haar huid tijdens de val. En ook had ze een bult op haar hoofd.Het scheenbeen werd verzorgd en om de bult niet groter te laten worden hebben we haar een blikje fris uit de buskoelkast gegeven om er tegenaan te houden. De tweede stop was bij en wegrestaurant en daar hebben we even wat gegeten.

 Marienburg

Gdansk ligt meer in noordelijke richting en op de route er naar toe hebben we een bezoek gebracht aan kasteel Mariënburg of het Malborkkasteel. Het is een van de grootste middeleeuwse burchten van Europa. Veel wanden waren toen versierd met fresco's; er zijn nog kleine delen van die originele fresco's over. Dit slot was al in 1309 het hoofdkwartier van de Kruisridderstaat van de Duitse Orde. Tijdens de Dertienjarige Oorlog (1453-1466) veroverden de Polen Mariënburg en de Duitse Orde verplaatste toen haar hoofdkwartier naar Koningsbergen. Vervolgens ging de stad naar de Pruisen in 1772 en pas sinds 1945 is Malbork Pools. Natuurlijk werd ook dit slot in WOII zwaar beschadigd en weer gerestaureerd.

In het kasteel is een wapen- en sieradenmuseum.  Voor de sieraden werd barnsteen gebruikt, waar Gdansk beroemd om is.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Links:  een man die ik beter zou kunnen betitelen als een boomvrucht die begint met ei... want hij had weigerde om nog een munst te slaan, terwijl een aantal mensen een of meer munten wilden kopen. Nee hij sloeg maar 1 keer per groep. Topp unt van luiheid of voerde hij wellicht zijn eigen oorlogje???

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

VOGEL VLIEGT VOORBIJ

Vandaag stond er eerst een optionele boottocht op het programma, welke gevolgd zou worden door een rondrit over het schiereiland Hel. Omdat we niet wisten wat voor boot het zou zijn - want om de hele tijd binnen te zitten is niks, want dan kan je geen foto's nemen - en omdat we het weer niet echt optimaal was, gingen wij en nog een paar niet mee. Heerlijk langer kunnen slapen en pas om 8:30 uur opgestaan, op het gemakje ontbeten en toen achter  mijn flybook om mijn verslag te schrijven en op internet te mailen, informatie opzoeken enz .  Frans ging een stukje wandelen. Latere nog samen even gewandeld en heerlijk op een terrasje gegeten. Om 15:30 uur kwam de bus ons ophalen en toen bleek dat het om een boottochtje van ongeveer 20 minuten ging. Verder hadden ze vanaf 13 uur in de bus gezeten.

Wat hadden wij het weer goed bekeken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

pontonbrug                                                               en dan een grote bus over deze bewegende brug

 

 

 

 

Wij dus weer ingestapt en op weg naar Gdansk voor een rondleiding door de stad.Er zijn weer 2 afvalligen van het rouleersysteem, want zij blijven lekker op de stoelen voor ons zitten.

Gdansk heeft wisselende `bazen' gehad:

•  eind 1700 hoorde Danzig bij de Pruisen
• 1807 veroverde Napoleon Danzig en maakte er een vrije staat van
• 1815 werd de stad weer toegewezen aan de Pruisen
• na WO-I werd de stad in 1918 toegewezen aan de Polen, maar vanwege de vele Duitsers die bezwaar maakten is het een vrije staat geworden
• 1 september 1938 begon voor Polen de tweede Wereldoorlog met de bezetting door de Duitsers
• in 1945 kwam Danzig weer bij Polen. De Duitsers die er toen nog woonden moesten terug naar Duitsland en er kwamen nieuwe Danzigers.

Eeuwen geleden was Gdansk - het vroegere Danzig - een vissersdorp, maar rond 997 was er al sprake van een stad en later ook bekend als een van de Hanzesteden.

Het is een belangrijke havenstad en de bakermat van de vrije vakbond Solidariteit.

Op de Lenin scheepswerven riep Lech Walesa de arbeiders op om het werk neer te leggen uit protest tegen de communisten.












































 1 stuurt en alle 4 trappen; en de rare fiets gaat echt vooruit



































de Gouden Toren                            de grote Torengevangenis

 

 

 

 wapendepot

         

                                                                             

Mariakerk (Kosciol Mariacki) is een van de topics. Er kunnen 25.000 mensen in!

De gotische pilaren bieden steun aan het gewelfde dak. De kerk heeft 31 zijkapellen en 300 grafstenen. Op het middaguur komen de beeldjes van de 12 apostelen te voorschijn en zij worden gevolgd door de duivel. Het is de grootste bakstenen kerk van Europa. Tijdens WO-II is 50% platgegooid.

De ombouw van het enorme uurwerk is 500 jaar oud. Het is een complete kalender.

Boven op staat een afbeelding van Adam en Eva met de boom van goed en kwaad met een slang erin. Die slang heeft een vrouwenhoofd (zeker een foutje van de maker!).

Het enorme altaarstuk beeldt de kroning door 2 engelen van Maria uit in aanwezigheid van God de Vader en God de Zoon. Dit stuk is 3 meter hoog en dat lijkt een klein stuk in deze enorme kerk.

Zaterdags is bruiloftdag, maar als je daar wil trouwen moet je wel een jaar vooraf reserveren.

Aan de kerk is 159 jaar aan gebouwd en de start hier van in 1343.

Ook hier weer een koninklijke weg met aan het einde nu de vroegere gevangenis Przedbramie. Nu is het een museum en kun je de manieren van martelen bekijken.

De Gouden Poort is enkel voor de versiering en heeft dus nooit een verdedigende functie gehad. Deze toren is door Abraham van den Block ontworpen.

Ook het voormalige raadhuis is nu museum. En ondanks dat het tijdens WOII grotendeels verwoest werd, is veel van het interieur nog origineel doordat de meeste huisraad op tijd in veiligheid gebracht was.

Het wapenarsenaal is ontworpen en gebouwd door Anton van Obberghen inde periode tussen 1602 en 1609.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 bureau van Lech Walesa

 Om 6:15 uur op en een andere kofferindeling gemaakt. Nu blijft er 1 koffer in de bus staan en in de andere zitten onze spullen die we nog nodig hebben. Lekker makkelijk. Om 7:30 uur de bus in en toen bleek dat het voor in de bus steeds rustiger wordt - de eerste 2 banken waren zelfs leeg - en achterin de bus steeds voller.

Poznan ligt aan de rivier de Warta. Ook deze stad is een belangrijk handels- en industriegebied en staat bekend om haar jaarbeurzen en universiteit. Nog een belangrijk feit is dat het een internationale luchthaven heeft.

Al in de 10de eeuw werd er hier een kathedraal gebouwd en hier werden de eerste vorsten begraven.

Poznan was de stad waarin in 1956 de eerste protesten plaats vonden tegen het communistische regime in Polen.

Basiliek van St. Peter en St. Paul, het Raadhuis, het nationaal museum en het kasteel zijn bezienswaardigheden.

 

links: om de balkons is een gaas gespannen omdat de balkons afbrokkelen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Don Leo in de reclame

Er zijn nog weinig grote wegen en aan de wegen die er zijn wordt ook nog veel gewerkt. Gevolg is dat we erg lang over deden om Poznan te bereiken. We hadden daar helaas maar 1½ uur de tijd om rond te kijken. Daarna moesten we namelijk nog een 100 km. rijden naar Myszæcin. Het is een hotel-restaurant aan de weg en wordt vooral voor de doorreis gebruikt.

Wij zitten dus nog steeds sinds de tweede dag op de achterste stoelen. Het hobbelt wel wat meer dan in het midden, maar wij kunnen er goed tegen. Ik knap regelmatig een of meer uiltjes en ook het lezen heb ik onder de knie gekregen; gewoon een kwestie van meebewegen op de cadans van de bus.

Het is dan weer tijd om Polen te verlaten en we overnachten dan in de omgeving van het Duitse Bad Salzuflen. Die plaats is beter bekend als de stad van het `Witte Goud' vanwege de zoutwinning.

Vanochtend om 8 uur vertrokken en onderweg werd het weer steeds slechter. Op het nieuws hadden we ook al gezien dat het weer in Polen vandaag een omslag zou maken en daar viel waarschijnlijk Duitsland ook onder.

Een korte (¼ uur) en een lange stop (¾ uur) gemaakt bij wegrestaurants en toen kwamen we al om 15:30 uur in Bad Salzuflen aan. We hebben een super kamer; een grote kamer met een slaap- en zit gedeelte, dan nog een aparte zit gedeelte en badkamer. Helaas geen internetaansluiting.

 

 

een heerlijk diner en het gezellig geklets en gelachen.

Voor ons doen vroeg naar bed (al voor middernacht) en uitgeslapen tot 8:30 uur.

Laatste deel van de terugreis. Om 10:15 uur vertrokken. De bus stond even verder geparkeerd, want de straatjes zijn erg smal.

Na een tijd rijden een eet-drink-plas pauze en de volgorde was voor iedereen anders. Daarna begon het beurtelings droppen van mensen. Eerste stop was Bocholt en dat was tevens onze stop. En toen we weg wilden rijden had de bus ineens geen zin meer. Dirk dook meteen de motorkap in en liet vervolgens de bus wat lopen (we stonden net op een klein heuveltje) en ja hoor de peekaatjes  deden hun werk weer.

Iets over 16:30 uur kwamen we bij het verzamelpunt Stein aan en daar moesten we Dirk en de bus verlaten. Wij stapten met nog een aantal over in de andere bus. Die inmiddels gearriveerd was en Dirk zijn bus werd weer opgevuld met mensen die de richting uit gingen van Wychen enz.

Bij Eindhoven nog een chauffeurswissel en toen Tilburg en vervolgens ons uitstappunt Breda-Prinsenbeek. Helaas net 10 minuten te laat en dus moesten we tot 19:25 uur wachten op de trein naar Leiden waar we om 20:45 uur waren en toen haalde Arno ons weer op en bracht ons thuis.