Samos
Marianne en Henk Donkers, Frans en ik hebben weer flink ‘gewerkt’ met als resultaat een gratis vakantie en hoe dat mogelijk is leg ik later uit, maar eerst iets over het eiland Samos:
Het is een Grieks eiland met een oppervlakte van zo’n 496 km² en een kustlengte van 150 km. Het ligt vlak voor de kust van Klein Azië in de Egeïsche Zee.
Ik heb het niet gecontroleerd, maar er zouden ongeveer 34.000 mensen wonen met een piek van 8300 in de hoofdstad Vathy en gevolgd door Karlóvassi met 5800 inwoners.
De godsdienst is overwegend Grieks-orthodox.
Belangrijkste bron voor de economie is de wijnteelt en de olijventeelt en daarna het toerisme.
Het is een bergachtig eiland en gelukkig is er een grote vlakte tussen de steden Pithagório en Iréo waar het vliegtuig kan landen.
Hoezo een gratis vakantie?
Met ‘werken’ bedoel ik onze kaartdagen en maandelijkse stortingen op de speciale kaartrekening. De ongeplande contacten – de momenten dat we elkaar toevallig zagen en waar dus ook een prijskaartje aan hing - zijn nu gereduceerd tot bijna nul, vanwege de verhuizing van Marianne en Henk. Maar zeg nooit nooit!
Op deze manier lukt het ons toch om elke 2 jaar van een gratis vakantie te genieten.
Dit is onze 4de gezamenlijke vakantie. De eerste was naar Madeira, daarna volgde La Palma en Zakyntos.
Sinds de verhuizing – waardoor Marianne en Henk nu meer dan 100 km bij ons vandaan wonen - hebben we kaartdagen ingesteld. Voor de verhuizing woonden zij op zo’n 25 km afstand en dan gingen we ’s avonds naar elkaar toe en kwamen we diep in de nacht of liever gezegd vroeg in de ochtend weer thuis. In de zomer kon het gebeuren dat we met licht naar hen toegingen en ook weer met licht, maar dan van de volgende dag, weer naar huis reden.
Het kaartspel is rikken en tijdens het kaarten kletsen, eten en drinken we en genieten we optimaal van dit alles. En op vakantie zetten we deze gewoonte voort.
Frans heeft altijd de taak om een leuke locatie te vinden met 2 huisjes dicht bij elkaar en bij elk huisje een auto. Op deze manier is ieder in de gelegenheid om te gaan en staan waar men wil, maar als we dezelfde hebben voor de dag dan gaan we samen.
We doen samen boodschappen, want Frans is de kassier en we eten meestal samen aan het eind van de dag. Soms beginnen we al voor de bbq aan een kaartronde en gaan daarmee na het eten door. Deze keer is het kaarten niet gratis, zodat we weer meer geld hebben voor de volgende vakantie.
De wekker ging om 3:10 uur af en meteen uit bed en het programma afwerken, zodat we om 3:35 uur in de auto zaten. Eerst naar Easypark2fly en daar onze auto gezet en vervolgens met 6 mensen in een busje richting Schiphol. Daar stonden Marianne en Henk al op ons te wachten en kon ik meteen alle paperassen geven die zij nodig hadden. En wat is het toch weer lekker als je de koffers ingeleverd hebt en je alleen op de handbagage hoeft te letten.
Frans en ik kwamen zo door de controle, maar dat gold niet voor Marianne en Henk. Schoenen uit, rugzak openmaken en controleren…
Toen nog even koffie gedronken en de tijd vloog en daarna wij.
Het was een 737-800 van Transavia en ik vermoed een nieuw toestel. De gehele vlucht wat liggen doezelen, want slapen lukt niet.
Het was nog even zoeken welk autoverhuurbedrijf we moesten hebben, want dat stond niet op de vouchers en ook bleek dat we geen routebeschrijving hadden. We hoorden van andere mensen die ook bij ‘Eliza was here’ hadden geboekt dat we die van hun site hadden moeten halen. Was toch handig geweest als ze dat even naar ons gecommuniceerd hadden, zoals de politici dat zo mooi kunnen verwoorden. Het boekje over Samos met een kaartje hadden we opgeborgen, want we mochten maar 5 kg aan handbagage meenemen en ja met al mijn apparatuur (fototoestel, ipad, laptop en daar alle snoertjes en adapters voor) kom je – verdeeld over 2 handbagages al snel aan elk 5 kg. Dus is heet boekje in een van de koffers gegaan, maar welke???
Ach en als je ziet wat die mensen bij expeditie Robinson moeten doen, dan is het vinden van de locatie op een eiland toch een zacht eitje? Het bleek een medium eitje te worden, want de ANWB zou zich hier nog wel goed kunnen uitleven met de bewegwijzering. Maar toch redelijk snel arriveerden we bij Petra Mare Village in Kerveli.
Eerst ook maar eens foto’s van de auto gemaakt, want die zat behoorlijk vol krassen en deuken. En later begrepen we dat dit ook niet gek is, want de straatjes zijn erg smal in de dorpjes en er staan dan ook nog auto’s geparkeerd en men rijdt in verhouding tot de weg best hard.
Als je zelf wil kijken naar de mogelijkheden voor een vakantie op Samos dan is Petra Mare Village een echte aanrader.
Op de luchthaven hadden we al hele donkere wolken waargenomen, maar die waren gedurende de rit enorm toegenomen met als resultaat een heftig onweer met zware regen. Een kast met fris- en bier waaide om, de glazen deur helemaal kapot en de blikjes rolden eruit.
Omdat we veel te vroeg op onze bestemming waren, konden we nog niet in onze huisjes. Maar we mochten onze koffers in het huisje zetten. Eerst maar eens boodschappen gaan doen en gaan lunchen aan zee: Posidónio. Een heerlijke Griekse salade me tjaziki en brood.
Een vrouw was met een draad en een ding met 2 haken op octopusjes aan het vissen.
En een kat kwam gezellig met mijn sjaal spelen.
Onze huisjes zijn prachtig, ons huisje heeft een iets grotere huiskamer en dus wordt ons huis de samen eet- en kaartplek. En het uitzicht is werkelijk fenomenaal.
Wij zitten op een berg en kijken uit op de Egeïsche Zee en bergen.
Het eerste huisje – groen – is van Marianne en Henk en het tweede huis – geel – is van ons.
Na ons geïnstalleerd en gedoucht te hebben, zijn we een wijntje gaan drinken en toen barstte het onweer voor de tweede keer los en dat leverde een prachtig schouwstuk op. Opvallend was dat de bliksem horizontaal zijn weg nam en niet richting aarde en het regende er niet bij.
We hadden ons bakplaatje meegenomen en met z’n allen heerlijk gegeten; 2 soorten vis, ui, paprika, aardappeltjes en daarbij een salade van paprika, komkommer, ui en sla natuurlijk met een dressing.
En aan deze lange dag – vanaf 3:10 uur – kwam om 23:30 uur een eind en gingen we met de oogjes toe.
NOG EEN FILMPJE VAN HET ONWEER
Dit weer moet hier toch wel apart zijn, want anders zou men de drankkast toch beter verankeren?
Gedurende de nacht onweerde en regende het weer, maar we hebben heerlijk tot 9:30 uur uitgeslapen.
De temperatuur is heerlijk en de zon laat zich zo nu en dan flink gelden. Maar gelukkig spelen de
wolken ook een rol en is het goed uit te houden.
Egeïsche zee
Uit de Griekse mythologie komt het verhaal over Egeus. Egeus had samen met zijn vader vleugels van veren en was gemaakt. En zo jong en onbezonnen als hij was vloog hij – ondanks de waarschuwingen van zijn vader - steeds hoger en hoger. Daardoor kwam hij dichter bij de zon en smolt de was. Gevolg was dat de vleugels uit elkaar vielen en Egeus naar beneden viel in zee en daardoor is de naam Egeïsche Zee ontstaan.
En op de foto lijkt Egeus er nog te liggen.
Frans en ik moesten vandaag tanken en geld halen, want de verhuurder had gezegd dat de tank 3/8 leeg was, maar de tank was zelfs niet 3/8 vol. Dus reden we al heel snel op reserve.
De externe muis van mijn laptop doet het niet meer en ik wilde een andere kopen, maar dat valt niet mee. We zijn naar Pithagório gereden, maar het winkeltje was dicht. Morgen maar eens een uitstapje maken naar Vathy/Samosstad.
Pithagório is een stadje wat vernoemd is naar de Griekse wijsgeer Pythágoras. Het is een gezellig havenstadje en als je dan weet dat hier ooit het antieke Samos lag met een 25.000 inwoners en ontelbaar veel slaven, dan is dat toch moeilijk voor te stellen.
Het krioelt van de visjes in de haven, maar één vis was toch wel bijzonder; een soort van potloodvis. En dan was er nog spin die mijn pad kruiste.
Aan de haven zagen we een jong stel dat met zakken vol boodschappen en in en klein bootje zette om vervolgens naar de grote boot te varen; geen geldgebrek. En nog geen half uurtje later stonden bij de kassa van – jaah ook hier– de Lidl en was er een jong stel dat boodschappen op de band zette en telkens de kassa in de gaten hield, omdat ze maar een bepaald budget voor de boodschappen hadden en de laatste 5 artikelen dus niet konden kopen en die gingen weer terug. In een half uur tijd, 2 jonge stellen en een wereld van verschil.
De avond weer culinair en met kaarten doorgebracht.
Vathy is de oude naam voor de stad Samos, maar zonder echte stad allures. De kustpromenade is toeristisch met allerlei winkeltjes, maar richting het oude deel lopen de kleine straatjes kris kras door elkaar.
Wij hadden onze auto geparkeerd en ik neem altijd een foto van de straatnaam, maar daar moest ik eerst een stuk voor lopen want niet elke straat is voorzien van een bordje. En ook staat het in het Grieks dus is een foto toch altijd handig, want onze uitspraak zal wel niet goed zijn.
Mijn eerste doel was natuurlijk een zaak die computerartikelen verkocht. En na hier en daar de weg ernaar toe gevraagd te hebben, kwamen we bij de winkel. Meteen maar 2 muizen gekocht want dat is altijd handig.
Je ziet hier ook veel vogelkooitjes met zangvogels aan de huizen hangen.
Op weg naar het Archeologisch Museum kwamen we eerst bij de Spyridon kerk en het Raadhuis.
Het Archeologisch Museum is op 2 locaties tegenover elkaar; oud en nieuw deel. Het belangrijkste object is de monumentale koúros van Samos; een beeld van een naakte jongeling helemaal vervaardigd uit marmer en dat zo’n 700 v. Chr. vervaardigd was. De torso – want het hoofd ontbrak - werd in 1980 bij Heraion door archeologen ontdekt.
Het plan was om in het nieuwe deel kleinere beelden ten toon te stellen, maar toen deze koúros gevonden werd zijn de plannen gewijzigd. Maar omdat het beeld zo enorm was moest de vloer een anderhalve meter verlaagd worden en om het gewicht van het beeld te kunnen dragen is er toen een betonnen fundament gegoten. In 1984 werd het hoofd gevonden en toen was er een nieuw probleem, want de torso besloeg de totale hoogte. De oplossing was om het dak aan te passen en dus is het dak in dat gedeelte iets hoger gemaakt.
Het was fijn dat je gewoon mocht fotograferen in het museum en natuurlijk zonder flits. Maar dat is sowieso handig want de meeste voorwerpen staan in vitrinekasten. Dit is wel lastiger fotograferen vanwege de weerkaatsing op het glas, maar zo veel mogelijk rekening hiermee gehouden en het resultaat valt me niet tegen.
Er zijn uit verschillende tijden gebruiksvoorwerpen tentoongesteld van hout, koper, marmer, brons en ivoor.
Na het cultuur snuiven zijn we heerlijk aan de promenade gaan lunchen.
Wij nemen altijd een cadeautje voor de kleinkinderen mee van onze reizen en bepaalde landen valt dit niet mee. Gelukkig zijn we nu vrij snel geslaagd.
En toen op zoek naar onze auto, want we hadden zo veel gelopen en de straatjeslopen niet recht en dus wisten we totaal niet waar onze auto stond. Maar zoals men bij ‘Dit was het nieuws’ roept: ‘Dan hebben we altijd de foto’s nog!’
Samen eten en daarna kaarten. De stand wordt nauwkeurig bijgehouden en het is verbazend hoe inventief we zijn om geld te generen uit nieuwe regels en afspraken voor het startkapitaal voor de volgende vakantie.
Op het overzichtje staan bovenaan de namen en in de kolom helemaal rechts wordt bijgehouden wie aan de beurt is om de kaarten te delen.
De huizen zijn goed schoon en worden goed schoon gehouden, want op vrijdagmorgen kwam de cleaning lady met emmers en andere spullen naar ons toe.
Ook hier – zoals op meer eilanden het geval is – mag je geen wc papier in de wc gooien. Er is een pedaalemmertje om je papier in te doen. Wij gebruiken voor het poeppapier plastic zakjes, zodat je geen extra geuren hoeft op te snuiven als je je papiertje in de emmer gooit.
De huishoudelijke hulp had iets moois van haar werk gemaakt.
Na de lunch zijn Frans en ik eerst naar de zee gaan lopen en toen weer de andere kant op naar een kerkhof. Alles bij elkaar zo’n 9,5 km wat niet veel lijkt maar veel is doordat je bergje op en bergje af loopt.
Het is hier blijkbaar de gewoonte dat men een foto van de overledene - achter glas op - de grafzerk zet. En doordat het flink waaide hoorde je al die raampjes trillen.
Bij het kerkhof was een kerkje of kapel.
En wie we daar tegen kwamen: Marianne en Henk.
Het is verbazend wat er in dit rotsachtige landschap allemaal nog kan groeien en bloeien. En ook dat het blijft staan, want zoals de olijfboom aan de rand… ik vraag me af hoeveel stromen zal hij nog kunnen doorstaan.
Een soort van zebra reptiel loopt rechtsboven op de rots; het lijkt wel of hij zich aan de kleur van zijn omgeving aanpast.
Een kerkhof met een klein kerkje boven op een heuvel is prachtig, maar als het waait hoor je alle ruitjes op de zerken trillen.
FILMPJE VAN DE TRILLENDE RUITJES
Ik weet dat er schapenherders zijn, maar in dit geval was het een geitenherder. Met wat slissende geluiden looste hij de geiten over de weg naar een stuk land waar bomen stonden. De herder bepaalde waar de dieren konden eten en dat deed hij door wat bladeren van de boom of struik te trekken en die op de grond te gooien en dan kwamen de geiten vanzelf. Hij wisselde een paar keer van boom.
Tot slot nog een filmpje van een kat die elke dag even worst komt scoren.
Filmpje van de kat: MIAUWWWWWW
Frans werd door Marianne en Henk met een lekkere fles Ouzo bedankt voor de moeite die hij gedaan heeft om weer een top locatie te vinden.
En voor het eten eerst even gezellig samen een wijntje drinken. Het was wat kil en dus de open haard aangestoken.
Na het eten weer tot de volgende dag gekaart en toen allemaal ons bedje in.
De volgende dag was het weer heerlijk weer en dus een wandeling gemaakt. Eerst even ons terrein verkend en toen verder door. Tenslotte zijn we bij de taverne terecht gekomen en daar hebben we meteen maar geluncht.
Er zat een lief katje – sorry lease katje Jacky – en hij was zo aanhalig. Hij genoot van alle aandacht.
Op een bepaald moment vloog er een uit de kluiten gewassen vlinder in het glas van Frans en die kon eer zelf niet meer uit. Hem eruit gevist en eerst op mijn hand laten drogen. Hij was echt een beetje dronken en natuurlijk de schrik van het bijna verdrinken. Maar zijn avontuur kreeg een happy end.
De eigenares - en even later haar dochter Georgina ook - kwamen tijdens ons avondeten een speciaal gerecht brengen en wat mee eten. Ik weet niet meer hoe het heet, maar het wordt op een speciale dag klaar gemaakt bij of buiten de kerk. Daar wordt de hele nacht gekookt in een mega grote pan en de ingrediënten zijn vooral lamsvlees en tarwe en het lijkt wat op ragout.
Men hoopt met het aan de mensen uitdelen van dit gerecht op gezondheid.
Ook kregen we nog elk een cheese pie, die de andere dochter had gemaakt.
En voor elk stel een potje eigen gemaakte perzikjam.
Natuurlijk wat gesproken over van alles en nog wat. Wat vooral naar voren komt is dat de Grieken het vervelend vinden dat het land geld van andere landen nodig hebben. Zij willen zelf werken voor het geld, maar ja…
Na het eten weer gekaart tot een uurtje of 2 en toen het bedje weer ingerold tot de volgende dag.
Grappig bootje kwam langs.
De ochtend lekker rustig doorgebracht en na de lunch zijn we gaan wandelen. De eigenaar had ons verteld dat er zich een pad de berg op slingerde. Je kan dan via flink klim- en klauterwerk naar boven naar het pad proberen te komen, maar dat was een beetje vragen om moeilijkheden met die korte benen van mij. Dus zijn we via de weg gelopen en hebben op een bepaald moment daar een pas naar boven gevonden.
Prachtige vergezichten op de zee en het Turkse Kusadasi en een eilandje naast ons eiland. Vele kleuren groen en niet alleen de Donau is blauw!
Het was een flinke wandeling en wij hebben hem nog groter gemaakt, door op de terugweg een verkeerde weg te pakken en dus moesten weer een stuk terug omhoog om de juiste afslag te vinden.
Tijd voor een wijntje op het terras en nog even genieten van de aanbrekende avond met de mooie kleuren. Daarna de open haard aan, samen eten en kaarten.
Lekker uitgeslapen en de ochtend op ons terrasje doorgebracht en toen nog even naar Pythagorio. Wat gewinkeld en heerlijk op een terrasje gegeten. De man vist met de inhoud van een mosselschelp.
In die vierkante bak zitten allemaal vissen; soort natuurlijke (koel)kast.
In het net zaten 2 katten en die hadden 2 gaten in het net gemaakt. Dus moest de visser eerst het net gaan boeten.
Ook de daken zien er hier leuker uit, versierd met vogeltjes of andere tierelantijntjes.
En dan breekt de laatste dag op Samos aan en die realiteit is toch erg snel gekomen. Je begint aan 11 dagen vakantie en de eerste dagen lijkt het of je er al dagen bent, maar als je over de helft van de dagen gaat dan lijkt de tijd veel sneller te gaan.
Vandaag dus eerst uitgeslapen en op ons terras ontbeten. De cleaning lady kwam weer en wilde het bed ook weer verschonen. Nou dat vonden wij niet nodig, want we kunnen nog best 1 nachtje extra in het bed liggen.
De huisjes worden erg goed schoongehouden en de cleaning lady komt om de 2 dagen alles verschonen en schoonmaken.
Om 13:30 uur zijn we weer naar Posidónio gegaan, want dan is de cirkel toch weer rond. Bij aankomst waren we ook hier en nu als afsluiting weer.
We hebben een visschotel gegeten en het uitzicht op zee was prachtig.
Het verloop van de tijd en de vis.
De graat van deze vis was blauw-groen van kleur.
Na het eten weer naar onze bungalows en even wat opruimen en daarna kaarten tot het tijd is om de koffers te pakken.
En de tijd is zo snel gegaan en het is wederom ons allemaal zo goed bevallen dat we nu gaan kaart-sparen om de volgende keer 15 dagen te kunnen gaan.
Henk en Marianne bedankt voor jullie gezelligheid. Op naar de volgende vakantie.
Petra Mare Village was super! Georgina en familie Hartelijk dank.
Petra Mare Village ήταν σούπερ! Georgina και την οικογένειά σας ευχαριστώ.