Schotland

Met de boot van IJmuiden naar Newcastle.

 

 

 

De hut was klein en de uitspraak `hutje mutje' heb ik nu begrepen. Er was een stapelbedje en een wastafeltje en dan een mini stukje loopruimte. 

 

We hadden ook voor het diner geboekt en wij zaten in de eerste ploeg en konden om 18 uur aan tafel en om 18:15 uur vertrok de boot. Na het eten nog heerlijk tot 22 uur op het dek gezeten en daarna alvast wat cultuur opgedaan in de Engelse pub met een heerlijke Guinness.

Omdat het onze eerste grote boottocht hadden we niet gelet op waar de hutten zich bevonden en dus bleken we pal boven de motoren te liggen. Alles trilde. Na een tijd raak je gewend aan het geluid: broem, broem, tril, tril en doezelde ik in om vervolgens rond 1:30 uur weer wakker te schrikken. De boot veranderde van koers en de motoren moesten harder werken. Maar ook kwam er een wijzing in de cadans en geluid; broem, tril, broem, tril..

Maar nadat ik aan die verandering gewend was deed ik mijn oogjes weer dicht en liet ik mijn dromen meebewegen op de golven.

We kwamen om 10 uur Nederlandse tijd in Newcastle aan en daarna begon ons avontuur van links rijden!

We hadden op het stuur van de auto een plakker met `LINKS RIJDEN', zodat we alert bleven want na een nachtje slapen stap je gewoontegetrouw in je auto en rijd je weg…maar dan toch liever aan de juiste kant.

Het eerste probleem waren de gekke rotondes: Ja en daar rijd je dan… hoe, wat, waar, welke afslag, waar naar toe????

Na deze puzzel opgelost te hebben konden we onze weg vervolgen en meteen ook volop genieten van hetprachtige landschap.

 

In de loop van de middag kwamen we in Jedburgh aan en op weg naar ons hotel kwamen we midden in een straat festival terecht. Daar stond een gestreste politiekip druk te gebaren met een zeer onvriendelijk gezicht en door het lawaai verstonden we niet wat hij allemaal aan het verkondigen was.

 Aangekomen bij het hotel bleek onze gastvrouw nog in de krullers te zitten en dat bevreemdde ons wel, maar later zou blijken dat het toch niet zo raar was…

Na een bad genomen te hebben gingen we het dorp in en mengden ons in het feestgepeupel. Ons kent ons en dus wist men meteen dat wij daar niet woonden. De mensen bleken erg belangstellend - of zou het nieuwsgierigheid geweest zijn - en spraken ons diverse keren aan. Nou zou dat niet zo erg geweest zijn als het gewoon Engels was, maar wij moesten erg wennen aan de andere klanken en het vreemd uitspreken van woorden.

Om een uur of 22 gingen we slapen en we verbaasden ons over het feit dat er nog zo veel kinderen op straat liepen.

Na een goede nachtrust met enkel wat feestmuziek op de achtergrond, stonden we om 8:30 uur - volgens afspraak - in ontbijtkamer, maar alles was verlaten. Wij zijn toen maar lekker in het zonnetje buiten gaan zitten. Gisteren verontschuldigde Jenny - de gastvrouw - zich voor de krullers omdat ze te laat was. We waren benieuwd welk excuus ze nu zou hebben…

Deze situatie deed ook een beroep op onze fantasie en speelden we Cluedo: Hostess Jenny was  killed, with … a knife, a rope, or … and was founded in the kitchen or the hall or.. the assassin probable was …and the Yard …

Mrs. Jenny kwam beneden en vond ons wachtend; ze was er niet blij mee. Het was een mooi  plot, maar de werkelijkheid was totaal anders. Wij hadden namelijk in Newcastle onze horloges 1 uur doorgezet in plaats van 1 uur terug! Dus kwamen we gewoon 2 uur te vroeg!

Mrs. Jenny had toch tijd nodig om begrip op te brengen voor onze vergissing en dat straalde uit in haar bediening die erg krachtig was: `pleurt' de borden op tafel, komt zuchtend de orange juice brengen enzovoort. E nige theatrale inslag was haar niet vreemd. Gelukkig liep ze op sokken want anders was ze wellicht ook nog aan het stampen gegaan.

Op weg naar ons geboekt huisje deden we een schattig dorpje aan: Melrose met een mooie abdij en park.

















We zagen een zeer opvallend verkeersbord: de overstekende kinderen zijn omgezet in en bejaard koppel. En de meneer Senior heeft een stok en sleept mevrouw met zich mee. Zou de bevolking hier zo snel verouderen???

 

 

 

 

 

 

 

 

de paden op, de lanen af.....

 

 

 

In Humbie moesten we de sleutel van de cottage ophalen bij de keyholder mr. Hardie. De man loopt mank nadat hij in december door zijn eigen vrouw per ongeluk aangereden was; zij had hem met de auto tegen de muur gedrukt. Maar ik neem aan dat het per ongeluk is gebeurd, want hij is nog steeds met haar getrouwd.

De cottage ziet er lief uit, maar door het stoken in de kachel lag er overal een zwarte waas over. We konden dus meteen soppen! Ook alle serviesgoed dat wij zouden gaan gebruiken afgewassen en de rest gewoon vies laten staan.

Toen ik in de tuin zat zag ik in mijn ooghoek iets huppelen en dacht ah zal wel een konijntje zijn. Nee, het  was een rat. Onderweg zagen we regelmatig van die platgereden beestjes met een bontjasje en ik denk dat het ook ratten geweest zijn.

Uitstapjes gemaakt naar Gifford, Haddington en de kustplaats North Berwick.

Ook een dagje in Edinburgh doorgebracht; een prachtige stad. Handig om een kaartje te kopen voor de toerbus, want er rijden diverse van deze bussen in de stad en je mag overal in en uit stappen.
Edinbrugh Castle

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lammermuirhills is een bergachtig gebied dat eigenlijk van de schapen is. De verhouding mens staat tot schaap is dan ook 1 staat tot 2. En de omgeving is groen met witte stippen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna Duns en op weg naar Oxton zagen we hoe een vrouw in een jeep haar 3 honden signalen gaf om een kudde schapen van de ene plaats naar de andere te laten gaan.

In een pub in Musselburgh hebben we een Guinness gedronken en daar zat een oude hond met zijn niet piepjonge baas. En waarschijnlijk trokken ze al jaren met elkaar op, want of het gewoonste zaak van de  wereld was, kreeg de hond zijn bier geserveerd in een stenen asbak en hij kreeg ook een zakje crisp. Crisp is hier chips en Chips is hier namelijk patat.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na een week was het inpakken en naar de volgende cottage. Van de Moorfoothills (Borders) naar een 3 sterren locatie; een prachtig weitje met boterbloemen en distels omgeven door bomen. En om het plaatje te vervolmaken speelden de vliegen een spel, zaten eekhoorntjes elkaar achterna en tjilpten de vogels er lustig op los. Een mooiere CD is niet te maken.

Letterlijk en figuurlijk een rustplaats. Op de begraafplaats van Balquihidder ligt Rob Roy begraven.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In Balquhidder aan een stromend riviertje met een watervalletje, stond ons schattige huisje. Het was helemaal schoon, ruim en alles was van hout.

Zeg maar Hi! tegen deze Highlander en het watertje stroomt achter ons huisje, heerlijk rustgevend kabbelend geluid.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En onder nog een paar hele mooie plaatjes genomen in Glencoe.

Ja en daar was de man in de kilt met een doedelzak nog wel. Maar hij speelde er niet op, stond gewoon mooi te zijn. En er stond maar weinig wind dus ik kan jullie het niet vertellen wat er onder de kilt allemaal schuil gaat!

 

Eerst even snuffelen, want deze man komt uit Holland en dat staat toch bekend om de hash enzo...moet het paardje hebben gedacht.

 

 

 

 

 

 

Killin, wat een kracht heeft het water

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In het Wildlife Centre in Comrie waren allerlei leuke beestjes te zien. We reden telkens een andere heen en terug, zodat we optimaal de omgeving konden bewonderen.

Een heuse Fishladder gezien in Pitlochry, zodat de zalm trapsgewijs zijn natuurlijke drang om op een bepaald tijdstip tegen de stroom in te zwemmen, kan volbrengen.

Verder een Lochje hier en een Lochje daar…. en schaapjes tellen...














Deze plaatjes komen uit de omgeving van Pitlochry.  Tummel bridge bij Loch Tummel

 

Op de terugweg naar huis hadden we geboekt voor een overnachting in een hotel in Lockerbie; bekend vanwege de vliegramp op 21 december 1988.

Een prachtig monument met heel veel namen van de slachtoffers dwingt respect af.

En dan vraag je je toch altijd weer af hoe een mens een vliegtuig opzettelijk kan laten ontploffen en zoveel mensen de dood in jagen…

In de hotelkamer stond het volgende te lezen:

Fire notice The fire warning is the continous sounding of a bell. If you discover a fire: Raise the alarm by operating the nearest fire alarm point. If you hear the fire warning: Leave your room immediately and proceed to the assembly point at the reception desk using the nearest exit route. Close the door of your room and any others you use. Do not shout or run - this tends to cause panic. Do not re-enter the building until instructed tot do so. In the event of an emergency after midnight other than fire, you can contact the Hotel Proprietor by dialing 7 on your roo telephone. Please study this notice carefully so that you knew what to do in an emergency.

Tot slot zijn we in Gretna Green geweest. Nee we hebben onze trouwbelofte niet herhaald, want hij was nog goed!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Schotland is werkelijk prachtig; het groene van de Borders en het ruige van de Highlands een speciale combinatie in een land.