Slowakije

 

Onze eerste keuze was Kroatië, maar die reis ging op het tijdstip dat wij wilden niet door. Dus volgde er een zoektocht naar een alternatief en toen kwamen we bij Slowakije uit. 

Jarenlang hebben we het land in een adem genoemd met Tsjechië, maar daarvan heeft het zich in januari 1993 los gemaakt.

De hoofdstad is Bratislava.
Het is een republiek en de taal is Slowaaks.
De euro is hier het betaalmiddel, dus dat is makkelijk. Alleen in Tsjechië, waaraan we ook een bezoek brengen, is een andere munteenheid.
Meer dan de helft is Room-katholiek.

Nummerbord 





En zoals altijd waren we ook nu weer benieuwd naar de cultuur en natuur van dit - voor ons - nieuwe land; het 49ste land wat wij bezoeken.

De dag begon om 5:30 uur toen de wekker af liep. Geroutineerd of was het op de automatische piloot deden we wat er gedaan moest worden en toen ging Frans de koffers in de auto zetten. Hij was nog maar net binnen of ik hoorde het alarm van de auto af gaan. Frans weer terug, maar dat kreng bleef loeien. Uiteindelijk vond Frans de oorzaak: het binnenlampje bleef aan en veroorzaakte een onophoudelijke verwarring voor het alarmsysteem. Lampje uitgedaan en auto kwam tot rust.
Naar Marc gereden zodat hij onze auto mee kon nemen en niet in Lisse zou blijven staan.

De bus stond al klaar en toen op weg naar Hoofddorp. Daar van bus gewisseld en toen ik in die bus stapte werd ik overvallen door een grote grijze golf aan mensen.  Op weg naar Beek (bij Arnhem) stapten er nog mensen in Utrecht in. In Beek was de koffiestop en een verzamelplaats van alle OAD-bussen voor diverse bestemmingen. 
Om 10 uur zaten we met de juiste mensen in de goede bus. De populatie is divers en idem de leeftijden. 
Lunchstop en later de koffiestop in Duitsland.

Brunnenhof in Weibersbrunn: prachtige tuin en in het hotel-restaurant veel klokken en heilige beelden.
 



















En daarna reden we het laatste stuk naar de eerste overnachting in hotel Achat te Kulmbach Duitsland. Een heel goed hotel.

De nieuwe dag startte om 6:30 uur en om 8 uur waren we weer onderweg, nu naar Tsjechië en we stopten in Karlovy Vary, wat beroemd is vanwege het kuuroord.  Een prachtige omgeving en iedereen kan aan de kraantjes in de gebouwen (kolonáda) het bronwater pakken. De temperatuur kan oplopen tot 72 graden Celsius.  En hieronder zie je dat het echt omhoog spuit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
Rechtss zie je een spuiter en links een rij zuilen met onderaan een kraantje om het water te tappen.

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

jong en oud vullen hun kannetje met drinktuit aan de tap van de bron

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

en wat bij ons een sloot of gracht is, is hier een dampend water zoals linksonder te zien is

 






















Tot slot een heerlijk lunch buffet in hotel Pupp (onder)


Een apart vogeltje een soort anti roodborstje, want niet de borst maar de staartveren zijn rood



Na de lunch zijn we door Praag gereden en omdat we daar al eens zijn geweest was het heel herkenbaar.
De volgende pauze was net buiten Praag waar een soort van Hummercentrum was met ook een riddervesting was.









































Daarna volgde het laatste stuk naar ons hotel  Alessandria inHradec Kralove Tsjechië en vanuit onze kamer op de 8ste verdieping keken we uit op de oude stad.





















Nog steeds in Tsjechië hebben we een prachtige stad bezocht: Olomouce. Het Hoge plein met prachtige gebouwen wordt niet alleen zo genoemd, maar het is ook concreet zo want het ligt 2 meter hoger dan de rest. En dat kwam goed uit toen in 1997 alles onder water stond, maar het Hoge Plein bleef droog.
De Drievuldigheidszuil ziet er behoorlijk zwart uit en dan steekt die goudkleurige versiering nog meer af. De zuil is 35 m. hoog. Een kleine kapel zit in de zuil, die beging 18de eeuw is gebouwd.











  

 

                                                                                  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Links en rechts doorkijkje vanuit de kapel en midden een speciaal soort uurwerk.

De 2 fontein en zijn: de Hercules- en de Cezarfontein.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het gebouw dat in Renaissance stijl gebouwd is bevat een plakkaat van Radetsky; een zeer beroemd en invloedrijk persoon.


Onder: De oudste en nog steeds in gebruik zijnde apotheek op de hoek en met de parasols is het café Gustaf Mahler. Gustaf Mahler heeft in de buurt gewoond van dit restaurant waar wij koffie gedronken hebben met een apart soort gebak.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                                          

                                        

Onderweg uitgebreid geluncht en toen volgde er nog een benenstrekstop; een bergachtig plaatje met rivier.

Nog een paar weetjes:
Scholen sluiten van 1 juli t/m 31 augustus hun deuren. Het maakt niets uit op welke dag die data vallen.

In veel fabrieken en bedrijven beginnen de mensen al om 6 uur met het werk, maar ook kantoren starten vaak al om 7 uur en de scholen om 7:30 uur.

In Slowakije eet men tussen de middag altijd warm, dus krijgen kinderen - van klein tot groot - een warme maaltijd op school. Maar ook werknemers krijgen vaak bonnen die grotendeels betaald worden door de werkgevers om een warme maaltijd te kopen in een restaurant dat bij de fabriek hoort of gewoon een dichtbij zijnde lokatie.
Het warme eten is hier zelfs per wet geregeld.

De nummerborden zijn persoonsgebonden en blijven dus bij de persoon en gaan niet mee met de auto naar een nieuwe koper.

Men rijdt hier met menig engeltje op de schouder, want er worden bochten genomen met de gedachte dat er niemand aan zal komen op dat moment en dat kan dus een behoorlijk foute inschatting zijn.  


Hotel Atrium in Novy Smokovec Slowakije.  Novy Smokovec maakt samen met nog een paar dorpachtige gebiedjes onderdeel uit van Stary Smokovec en ligt in de Hoge Tatra; een gebergte.

Linksonder: Vanaf ons balkon zien we de bergen en we zitten zelf al op een behoorlijke hoogte. En op de rechterfoto is de file te zien waar we even in hebben gestaan; wegwerkzaamheden.





















De rit ging naar Levoca; een prachtig stadje met huizen uit vorige eeuwen. Het was eerst een handelsstad.

 

                                                                                                               Relaxt werken; voetjes op een stoeltje, boekje in de hand.





















foto boven: huis behoorde aan een zeer gefortuneerd persoon; die veel grote huizen en kastelen bezat. Hij heeft het opgeknapt. Nu is het in gebruik als archief.

Links het standbeeld van Loduvít Stúr. Deze man was een leraar en hij heeft veel voor Levoca. En dat hij belangrijk was bleek uit het feit dat hij vroeger op een geldbiljet van 5000 kronen stond. Hoe meer het biljet waard was des te hoger was de persoon die erop afgebeeld was.


















boven: niet levenloos, maar laveloos

De Jacobskerk is bijna de grootste kerk van Slowakije.
Een halve eeuw is er niets aan de kerk gedaan, maar met de val van het communisme (rond 1989) is men zowel binnen als buiten aan het renoveren geslagen. Een prachtig stukje werk. En hoewel de werkzaamheden aardig aan hun eind zijn is de kans groot dat men dan weer opnieuw kan beginnen. Het altaar is het hoogste altaar in vergelijking met andere altaren.






































De kooi boven was voor vrouwen die overspel gepleegd hadden. Ik ben benieuwd waar al die kooien van die overspelige mannen zich bevinden...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gedenkteken voor de gevallenen van 1945 rechtsboven.

Rechtsonder: was vroeger een gevangenis.
Nu moeten mensen die geen werk hebben zich hier regelmatig melden. Kan wel 3 x per week zijn en elke keer krijgen ze een stempel. Men mag 2 x weigeren als ze werk aangeboden krijgen, maar als ze dat de 3de keer ook doen dan vervalt de uitkering. Als mensen langer dan 3 maande zonder werk zijn dan krijgen ze werk toebedeeld; het werk wat ze krijgen is in dienst van de gemeenschap bijv straatveger, plantsoenen op knappen.  

 

En zoals boven te zien is moeten er ook nog panden opgeknapt worden. Het postkantoor ziet er in elk geval weer tiptop uit.

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna naar het Slowaaks Paradijs gegaan; een nationaal park. 

 

 

 

 

 

Ooievaars lopen in het weiland

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ons dorp

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Je ziet hier op de wateren geen boten zoals bij ons. De reden is dat de rivieren en andere wateren te ondiep zijn of dat er niet gevaren kan worden omdat met niveau verschillen in de stroom heeft aangebracht. Die kleine watervalletjes zijn gekoppeld aan een generator waardoor de kracht van het vallende water wordt omgezet in energie/stroom.

De nieuwe dag begon weer vroeg en met stralend weer.
Onze eerste stop was op een hoogte van ongeveer 1100 meter. Op die hoogte zie je geen loofbomen meer, maar enkel naaldbomen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een flink stuk naar het westen gereden kwamen we uit bij Zuberec. Hier was een openluchtmuseum met allerlei huizen van verschillende mensen van arm tot rijk. De huizen zijn van de mensen zelf gekocht en afgebroken om ze weer in dit openluchtmuseum op te bouwen. Het zijn dus echte bestaande huizen.
Het is een voorbeeld van mooie houten volks architectuur en het is een van de mooiste musea van Slowakije.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                                                                                                                                                

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    Stro tussen de planken als isolatie/opvulling



















De lunch, men eet hier 2 keer warm. Verder richting Poolse grens gereden en in een mooi stuk natuurgebied nog een wandeling gemaakt.







































prachtige vlinders heb  je hier en ook zo veel

















In Svaty  Kritz hebben we een bezoek gebracht aan de grootste houten 'Artikular-kerk'  van Slowakije. Van de 28 tot 38 van dit soort kerkjes zijn er nu nog 5 over. Het is een Evangelisch Lutherse kerk en in 1693 gebouwd in Valutka. In 1974 is de kerk naar de huidige plek verplaatst en in 1982 ingewijd. 
De naam Ártikular-kerk' komt van de tijd van de Habsburgers, die niet tolerant waren voor de protestanten en hen niet toe stonden om een kerk te bouwen. Dat mochten alleen de katholieken. Maar onder druk van de bevolking en vooral ook de Turken mocht men in 1681 toch een kerk bouwen, MAAR onder voorwaarde van een groot aantal artikelen (artikular).
Een paar artikelen/voorwaarden waren:
- geen gebruik van ijzer of steen
- aan het eind of buiten het dorp
- geen torens of klokken
- de ingang niet aan de straatzijde
- en het moest binnen 1 jaar gebouwd worden
De kerk is gebouwd in de vorm van een Grieks kruis; de kerk is 72 m lang. Veel schilderwerk, 2 balkons, een mooi orgel. Vroeger kon er zo'n 6000 man in, natuurlijk wel veel staanplaatsen.
Later is het wel toegestaan om een toren te bouwen en een klok erin te hangen. De kerk staat nu ook buiten het dorp, van de weg af en buiten het zichtsveld en dat had ook te maken met de filosofie van de communistische tijd; je mag wel bouwen maar niet te zichtbaar.







































 






Dag 6 van deze vakantie begon met een bezoek aan een museum in het oosten van Slowakije. Hier zag je de klederdrachten van vroeger, maar die gedeeltelijk nu ook nog op bepaalde dagen wordt gedragen.

 

 

 

 

 

Kleurrijke kleding en voor elke gelegenheid een aparte samenstelling, bijv voor huwelijk, overlijden enz.
De poppen hieronder zijn uitgedost om te laten zien hoe de personen - bruidspaar en nabije familie en getuigen - er dan uit zien.



















                                                                           De laars boven heeft zelfs een soort van hoefijzertjes...

En na toewijzing van cijfers door de chauffeur  moesten 7 personen binnen blijven en de rest mocht buiten in het zonnetje met uitzicht op de bergen wachten op wat er komen zou gaan. En ja hoor een verkleedpartij, maar nu nog met een soort van ceremonie. Een bruidspaar trad in het huwelijk met de aanwezigheid van beide ouders en getuigen en natuurlijk meneer pastoor.
Een olijke vertoning en Frans was de vader van de bruid. Lekker warm aangekleed met een schapen wollen broek en een wollen trui en nog wat kledingstukken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Na dit bezoek reden we verder naar het oosten, dichtbij de Poolse grens, naar de streek Spisska Magura. Hier stapten we op een vlot. Een dergelijk vlot bestaat uit 5 zelfstandige kleine bootjes die met een touw aan de voor - en achterkant aan elkaar geregen waren. Voorop lagen dennentakken ter versiering.We voeren op de Dunajet rivier naar Spisska Stara Ves. Aan de linkerkant van de rivier ligt Polen en rechts Slowakije.
De rivier is 40 cm diep tot maximaal 6 meter. Het hoogste peil is 6.63 cm geweest. We voeren ruim anderhalf uur over een afstand van ongeveer 10 km. Rechtuit op de kaart is deze afstand 3 km en door de vele bochten om bergen heen wordt het dus 10 km, maar de bus rijdt 30 km om naar het punt te gaan waar wij aan kwamen.
Het was een heerlijke tocht.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

de vlotteniers.... ja want gondeliers kan natuurlijk niet

 

 

 

 

 

 

 

 

Een heus Mariabeeld in de rotsen

Rechts zie je goed e verhouding mens en berg! Zo nietig klein en zo reuze groot de bergen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 En aan het eind van de tocht worden de bootjes weer uit elkaar gehaald en over de weg vervoerd na het beginpunt. Een hele klus, maar het soort van punteren met het vlot kost veel kracht en energie. De mannen maken die tocht 2 tot maximaal 3 keer per dag. En dat is begrijpelijk als je weet dat ze telkens uit elkaar gehaald worden en dus aan het beginpunt weer in elkaar gezet moeten worden, maar ook omdat de rivier op bepaalde punten behoorlijk krachtig is.


Vanuit de bus gefotografeerd




















En toen was het weer tijd om uitgebreid en met live muziek te lunchen. Een prachtige locatie.

 

 

 

 

 

 

 

 

Kijk wat draait daar aan het spit???
En wie is die meneer die het vlees op zaterdag snijdt? En rechtsonder: meisje op mama's schoenen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Maar naast de live muziek had men nog een paar geintjes in petto. Eerst het zagen: 2 vrouwen tegen 2 mannen. En daarna geiten melken. Frans had echt gewonnen; waar zijn boeren roots al niet goed voor zijn. Er werd speciaal een munt geslagen voor de winnaar.



















                                                          de winnaars munt

Vandaag stond er vrij op het programma en zijn we enkel met de groep met de kabelbaan mee naar boven gegaan naar de Hrebienok; een berg van 1285 meter hoog. Bij aankomst zijn we ons eigen weg gegaan. Nou weg... meer een soms wat moeilijk te lopen pas; op en af, keien die de ene keer wel en de andere keer niet vast liggen, stukken die nat en dus glibberig waren. Maar we deden het rustig aan. Na de tocht heerlijk op en terras boven op de berg genoten van het uitzicht en een groot glas bier, want het  vocht moest echt aangevuld worden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mooi zo'n mooi en klein bloempje tussen de brandnetels. In 2004 heeft een zware storm in dit gebied huis gehouden en vele bomen zijn daarbij gesneuveld. De zomer erna ontstonden ook nog vele branden, waardoor er nu wel een goed zicht is maar je ziet ook vele dode en/of ontwortelde bomen.
Heel handig die wegwijzer paaltjes, maar een klein nadeeltje: het is in het Slowaaks en dus onleesbaar voor ons.


























Wat zou deze man allemaal mee sjouwen en met welk doel? Voor en achterzijde van de man.














































Wat een wortel en omgeklapt of het niks is... Ook onder zie je de kracht van de storm.

Boven een apart soort worm; helaas heft iemand op zijn achterwerk getrapt.


Panorama vanaf het terras.

 

 

 

 

 

 

Een staaltje van onbevlekte ontvangen of moderne non met man en 2 kinderen???         


 




















Rechtsonder een toegangskaartje voor de kabelbaan.  En weer met het kabeltje terug.























 Bardejov is een plaatsje dat al in de 13de eeuw is gesticht en als handelsstad bekend stond. De rivier de Dopla was hier debet aan.
Het ligt in het oosten van Slowakije en dicht bij de Poolse grens.

Grieks Orthodoxe kerk

 

rechtsboven is een klein orgel

Basilika Sv Egída

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Onder het vroegere Raadhuis; doet nu dienst als museum.





















Presov is al  voor 1000 gesticht en na een paar eeuwen ontdekten men de nabij gelegen zoutmijnen en dat zorgde voor opbloei van de handel en de stad.
Russisch Orthodoxe kerk











































































Grieks Katholieke kerk









































Straatbeeld 23 augustus 2010





















  EN DEZE ADELAAR IS SPECIAAL VOOR IRENE!!!!!



De middag tocht was verschoven naar de ochtend en dat was maar goed ook, want 's middags regende het.
Eerst een kort bezoek aan een klein museum: Tatranska Lomnica van het Nationale Park de Hoge Tatra. 





















En na het koffie-plasstopje naar Strbské Pleso waar we een wandeling rond het meer gemaakt hebben.

 

 

 

 

 

 

 

vissen met een roodachtig staartvinnetje.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

doordat de lucht hier zo goed is ontstaat er een speciaal soort mos op de bomen en het gevolg is dat de bomen op den duur het loodje leggen (rechts).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

een verzetsheld

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hakken als bergen...

Na het avondeten trad een folklore groep op. Wat goed dat zo veel jonge mensen de muziek en dans van vroeger wil uitvoeren en er ook nog van genieten.

En dit kleine meisje krijgt de smaak ook al te pakken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vandaag weer richting Tsjechië, maar de invulling van de dag verliep anders dan gepland. Maria, een vrouw van 86, klaagde de laatste dagen over benauwd zijn en Frans en ik zeiden al tegen elkaar dat ze het rustiger aan zou moeten doen en niet zo eigenwijs moest zijn om alles te willen doen. Wij zaten al op een berg en als je het benauwd hebt dan is het niet handig als je toch nog een stuk moet lopen naar een kabel trein en dan nog verder omhoog gaat en eigenlijk nog van plan bent om op de berg te gaan lopen. Gelukkig heeft ze genoegen genomen met een terras. Ze reist veel en gaat het liefst met een cruise. Dat is ook veel beter want daar is de loop ruimte beperkter, er zijn goede faciliteiten aan boord zoals artsen enz. en als ze niet aan wal wil dan is er altijd wel wat aan boord te doen. Maar deze reis was gewoon sowieso te zwaar voor haar. Vanmorgen zag ik haar niet aan tafel en iemand van de groep kwam ook al met die melding. Ze was de gang op gegaan en daar benauwd en blauw aanlopend gevonden. Ze werd met de ziekenauto naar Poprad vervoerd. Wij om half 9 de bus in en naar Poprad. De vrouw van de chauffeur was met haar meegegaan. We waren tegen half 10 bij het ziekenhuis. De chauffeur ging naar Maria en sprak met ons af dat we om half 11 weer bij de bus moesten zijn.. Wij zijn het stadje in gegaan en stonden precies op tijd weer bij de bus, maar geen chauffeur. Na 3 kwartier bij de bus in de schaduw gestaan te hebben, want het was weer aardig warm in de zon, zijn we met 4-en naar het ziekenhuis gelopen en toen we binnen kwamen zagen we hem staan. Hij keek verrast en zei dat hij nog niks wist en dat het nog wel ven kon duren. Ik heb hem aangesproken op het feit dat hij 31 mensen al 3 kwartier heeft laten wachten en dat noch hij of zijn vrouw even naar ons is gekomen om ons verder te informeren. Hij liep toen weg en zei dat hij de bus wel open kon gooien en dat heeft hij gedaan en vervolgens ging hij weer. Alles bij elkaar duurde het tot 12:45 uur eer we zonder Maria, want zij werd opgenomen, vertrokken. Wij denken dat ze aan het decompenseren was en dat wil zeggen dat het hart het niet allemaal meer trekt en er vocht achter de longen komt waardoor ze het steeds benauwder kreeg.
De lunch werd 14:45 uur en de geplande stop in Bethlehem ging natuurlijk niet door, want er moesten heel wat kilometers gereden worden in een korter tijdbestek. Nog een drink-en plas stop en toen kwamen we tegen half 8 aan in het hotel.

Poprad ligt in het noorden van Slowakije en aan de voet van het Tatragebergte. De plaats Poprad wordt voor het eerst in 1256 vermeld. Poprad ligt aan de gelijknamige rivier. Van 1412 tot 1770 werd Poprad - dat een onderdeel was van de 13 plaatsen in de Spiš-regio - door het koninkrijk Hongarije verpand aan het koninkrijk Polen. De Poolse invloeden konden niet achterwege blijven.
In 1871 werd een spoorlijn aangelegd en dat zorgde voor een toename van de industrialisering. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aliens in Poprad???

  aparte lampen in een hotel waar we hebben geluncht.

 

 

 

 

 

 

 

 

De voorlaatste dag en een lange busdag van Tsjechië naar Duitsland waar we bij Neurenberg de hotelovernachting hebben.

Onderweg een prachtig panorama van het stuwmeer van Slapy.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En de laatste dag breekt aan en dan is het weer een flinke afstand bussen en de planning is dat we rond 17 uur in Beek bij Arnhem zijn. Dan krijgen we daar een koffietafel en als alle bussen er zijn worden de mensen en bagage weer in de juiste bussen gezet en rijden we ons land naar onze opstapplaats.





SLOWAKIJE: EEN LAND IN OPKOMST WANT SPEELT NOG ONVOLDOENDE IN OP TOERISTEN UIT HET BUITENLAND (INFORMATIE MEESTAL ENKEL IN HET SLOWAAKS)