Toscane
Toscane stond al jaren op ons to-do-lijstje, maar telkens kwam er een andere reis of een ander land tussen die we voorrang gaven.
Maar vandaag was het zover en bracht Mascha ons eerst naar Schiphol en daar waren weer veranderingen/vernieuwingen bij de controle. Eerst alles uit je zakken halen en geen riem of jas aan [die gaan met de handbagage en de laptop en ipad en mobiel] in een plastic bak op de band. Eerst moest je door een soort poortje lopen en als het licht groen was dan was het oké, maar nu moet je in een soort van cabine staan met je voeten op de geschilderde afbeeldingen van voetstappen, je handen naast je hoofd omhoog en dan mag je door lopen en word je ook nog eens gefouilleerd. Check, check dubbel check!
De vlucht met Transavia naar Pisa verliep prima en onder weg de eerste foto’s genomen. Eerst nog de Nederlandse bodem en verder zie je de bergen.
Het water wat je ziet is wel heel apart, want er waren twee kleuren en ik weet niet of dat een goed of slecht teken was m.b.t. vervuiling.
Klik op deze link voor het filmpje van de landing op Pisa Airport
Aangekomen op de luchthaven van Pisa werden we opgewacht door Leo; onze reisbe(ge)leider. Hij zat op dezelfde vlucht.
Toen alle 14 personen er waren werden we met de bus naar ons hotel gebracht. Het was een klein uurtje rijden naar Marina di Massa, waar ons hotel staat.
Koffers op de kamer gezet en toen meteen op stap gegaan om het vakantiegevoel extra te onderstrepen door op een heerlijk terrasje een koel biertje te gaan drinken.
Om 19 uur even een praatje van Leo over hoe de komende excursie dagen er ongeveer uit komen te zien en om 19:30 uur het diner.
Rond 1 uur gaan slapen, veel te laat natuurlijk als je weet dat je om 6:30 uur op moet staan.
De nieuwe dag begon dus al vroeg en de temperatuur is meteen aangenaam en dat houdt meteen de belofte van een warme tot hete dag in.
Onderweg kwamen door het geboortedorp en –huis van Andrea Bocelli. Een stukje verderop heeft hij voor zijn ouders een huis laten bouwen. Zelf heeft hij ook verschillende huizen in Italië.
Italianen ondersteunen of geven extra kracht aan wat ze zeggen door flink te gebaren. Ze doen dit echter ook tijdens het rijden en dan met losse handjes is niet echt handig.
Er zijn hier ook andere betekenissen voor bepaalde gebaren. Als je vraagt of een kind het eten lekker vindt, dan zwaai je met je hand naast je hoofd. Maar als je dat hier bij een kind doet, dan deinst het achteruit, want dat betekent dat er wat zwaait en het kind dus op zijn kop krijgt.
Ook het handgebaar van 4 bier voor de houtzagerij bij ons (pink en wijsvinger omhoog en de middel- en ringvinger gebogen) staat hier gelijk aan de duivel en dan trekt men het nog even door naar de moeder, dus de moeder van die persoon is de duivel. En kom hier niet aan de moeders!
Onze eerste stop was Volterra.
Dit Etruskisch stadje ligt op een hoog plateau wat voor prachtige panorama’s zorgt. Prachtige oude gebouwen en het mooie is dat ze nog in gebruik zijn, zoals het gemeentehuis. Men heeft hier de keuze gemaakt om niet alles te netjes te restaureren en op die manier te onderhouden om het echte karakter van de oudheid, want de gebouwen zijn echt oud, te behouden. Dus zie je plantjes in de muren, maar wel zijn er ijzeren punten op de gebouwen geplaatst om te voorkomen dat duiven alles onder poepen.
De Basilica Cattedrale werd door paus Callisto II op 20 mei 1120 ingezegend.
Familie de Medici is een belangrijke familie geweest. Eerst was deze familie beroemd en rijk geworden door de productie van medicamenten (de ronde bollen verwijzen naar de pillen van de familie: linksonder) en later werden het bankiers.
In vroeger dagen bouwden men op een plein 3 gebouwen: een doopkapel (deze was meestal 8 hoekig), een kerk en een klokkentoren.
Rechts een raam van albast.
Teatro Romano uit de eerste eeuw voor Christus.
Dit motachtig diertje valt bijna niet op.
Heerlijk in de tuin van het restaurant geluncht. De panorama’s waren bijzonder. En ook de huishond; een relaxt beestje zoals je kunt zien.
Het restaurant gebruikt eigen gekweekte producten en er zit ook een wijnmakerij bij. Nu was men druk bezig met het reinigen van de machines want binnenkort komt de nieuwe voorraad druiven die men dan weer gaat verwerken tot allerlei soorten wijnen.
Een hele oude wijnpers.
San Gimignano lag in vroegere tijden op een belangrijk punt in de pelgrimsroute naar Rome, waardoor de welvaart in de stad steeg. Het inwonerstal was in die dagen het dubbele van nu, maar de pestepidemie van 1348 en de omlegging van de bedevaartsroute hadden een negatieve uitwerking.
Pas na WOII begon het stadje weer op te bloeien door het toerisme en de lokale wijnproductie.
Duomo Di San Gimignano heeft prachtige fresco’s, maar het altaar was maar matig.
Als je goed naar de hoeken van de overkapping van het terras kijkt, dan zie dat er een verstuiver zijn werk doet om het minder heet te laten voelen. Ik had dit nog nooit gezien.
Tot Slot nog wat mooie panorama's.
De dag startte om 7:15 uur d.m.v. de wekker en het zonnetje was al dominant aanwezig om de verwachte 28 graden te halen.
Lucca en Pisa worden vaak in 1 adem genoemd, net zoals meerdere steden in Italië, maar eeuwen geleden was er tussen die steden een stevige en ook heftige concurrentie.
Elke stad had zo zijn eigen belangrijke (lees rijke en machtige) familie. Voor Florence is dat De Medici. Maar deze familie overwon ook andere steden.
De poort bij binnenkomst van de stad.
Eerst de Duomo (= Dom) gewijd aan San Martino bekeken.
Als je over het plein richting kerk loopt zie je een fout bij de berekening van de constructie, want de eerste en tweede boog zijn gelijk maar de derde is aanmerkelijk kleiner.
De sacrofaag met het portret van Ilaria del Carretto. Dit was de tweede vrouw van Paolo Guinigi; signore en stadsheer van Lucca. Zij stierf op 8 december 1405 bij de geboorte van het tweede kind en uit liefde voor haar liet Guinigi een praalgraf maken. Het hondje bij haar voeten is een symbool van trouw die zelfs over de dood heen reikt.
Er hangt een groot schilderwerk van de beroemde schilder Tintoretto. Een opmerkelijk detail is de afbeelding van Judas, het lijkt een negroïde man. In de opvoering van Jesus Christ superstar werd Judas door een negroïde man gespeeld.
Volto Santo (Heilig gelaat) is een zwart geblakerde Jezus figuur aan het kruis. Het zwart is door de werking van vocht ontstaan. Hij hangt in het ronde bouwwerkje.
Giuseppe Garibaldi (4 juli 1807 – 2 juni 1882) was een zeer belangrijke man voor Italië, want hij maakte met het Risorgimento een eind aan de versnippering door de machtige families – zoals de Medici - van Italiaanse steden. Zijn beeld siert het plein.
Flinterdunne koekjes worden hier gemaakt.
San Michele kerk heeft een prachtige buitenkant. De zuiltjes zijn verschillend en wat gekleurd.
Giacomo Puccini werd in het hoekhuis achter hem geboren. Hij zit er met een wat hoogachtige mimiek bij. en nog een leuk doorkijkje.
De derde kerk die we bezocht hebben in Lucca was de basiliek San Frediano uit de twaalfde eeuw
Wie dit beeld mag voorstellen is een klein raadsel, maar ik houd het erop dat men een beeld op de kop getikt heeft en het tegen de muur bevestigd heeft om de mankementen aan de muur wat de verzachten. Het beeld is ook wat vreemd, want ze lijkt haar middelvinger op te steken en zwanger te zijn.
Hier ligt de heilige Zita; gemummificeerd en al opgebaard. Zita was een dienstbode en stal van haar bazin om het aan de arme mensen te geven. Toen haar bazin er achter kwam en haar wilde straffen verscheen een engel en toen kwam alles goed... Zita werd de patroonheilige van de dienstbodes.
De hoofdingang van de kerk is een mooi Byzantijns mozaïek.
Piazza Anfiteatro is een ovaal plein met de gebouwen erom gebouwd.
Grappige combinatie van oude roestkleurige trekbellen en de modernere drukbellen.
Heerlijk samen geluncht in een binnentuintje van een restaurant. Grote grapefruits groeien boven ons hoofd en gelukkig nog niet rijp.
Selfies kunnen nu op grotre afstand genomen worden, want er zijn verlengstukken waar je de mobiel op kan bevestigen.
En toen was Pisa aan de beurt en natuurlijk vooral om die scheve toren. En scheef is hij.
Ook hier weer de 3 verschillende gebouwen: eerst werd de kathedraal gebouwd, daarna de doopkapel en klokkentoren.
Het bezichtigen van de kerk was niet mogelijk, omdat er al te veel mensen in de kerk waren en dus hebben we een heerlijk terrasje in de schaduw opgezocht nadat ik mijn foto’s had geschoten. En dat was heerlijk, want met 28 graden is het ook verstandig om niet te veel in de zon te lopen en voldoende te drinken. Een heerlijk biertje ging er dus wel in.
Hier staan ze op een rij: eerst de doopkapel, dan de kerk en tenslotte de klokkentoren.
Firenze/Florence
Vanaf 1861 tot 1866 was Florence de hoofdstad van Italië
Vroeg uit de Toscaanse veren om eerst 5 kwartier met de bus naar het station in Prato te gaan. De treinrit duurde ongeveer 20 minuten en toen stonden we op het hele grote station van Florence.
Het is hier - zoals in veel landen - verplicht om een gids te nemen en Anja was onze gids. Zij is Nederlandse, maar woont al de helft van haar leven hier.
Basillica di S. Maria Novella; een gotisch renaissance kerk met Griekse en Romeinse elementen. Bouw 15de eeuw. Het front bestaat uit marmer en speksteen; marmer uit Carrara en speksteen uit Prato.
Invloedrijke en dus vaak rijke families, die geld verdienden door bijv. te bankieren (geld uitlenen en met rente terug te laten betalen) wat natuurlijk niet juist was volgens de kerk, gaven veel geld aan de kerk of lieten kerken bouwen. Op die manier werd ' het foutje' weer opgeheven.
De familie die deze kerk had laten bouwen had een signatuur van een soort van zeil en wind en daarmee werd door die familie bedoeld dat het hen goed ging (de wind in de zeilen hebben).
De familienaam werd voor de kerk aangepast, want de echte naam stond niet zo mooi op de kerk en dus werd het: Johannesoricellaris 1470.
De weerkaatsing van de glas-in-lood ramen op de pilaren ziet er grappig uit.
Obelisk voor Cosimo; rust op schildpadden en due dieren staan weer voor de familie De Medici.
Wijnloketten [rechtsboven].
Het lijken aparte brievenbussen in de muur, maar dat zijn ze niet. Boven het loket staat de volgende tekst:
LA CANTINA RESTA APERT ALLA VENDITA
DAL PRIMO NOVEMBRE A TUTTO APRILE
DALLE ORE 9 ANT ALLE ORE 2 POM E DALLE 5 ALLE ORE 8 POM
DAL PRIMO MAGGIO A TUTT ‘OTTOBRE
DALLE ORE 8 ANT ORE 3 POM E DALLE 6 ALLE ORE 9 POM
NEI GIORNI FESTIVI RESTA APERTA ALLE VENDITA A ORE 3 POMERIDIANE
Hier staat dus de verklaring van deze typische loketten: het is voor de verkoop van wijn bedoeld. De bewoners van die grote huizen hadden vaak ook dito wijngaarden en produceerden wijn, welke in de kelder van het huis werd opgeslagen. Op die manier had men het hele jaar de beschikking over wijn. En ja men was niet voor niets rijk geworden, daar zat een handelsgeest achter. Men had immers zo veel wijn en elk jaar nieuwe voorraad erbij, dus begon men de wijn via deze loketten te verkopen en werden de rijke heren nog rijker.
Drie straten in waaiervorm en in vroegere dagen had daarachter een Romeinse poort moeten zitten.
Kasteel van Ferragamo. Deze familie Ferragamo sponsort de loop die vandaag in de stad was en ook de grote terracotta vazen gevuld met bloemen.
Hoe woonden de rijke mensen?
Een huis van rijke burgers zag er ongeveer zo uit: Kubusvormig met 3 verdiepingen. Op de begane grond werden zaken gedaan. De eerste verdieping woonde men en daarboven was de keuken en de verblijven van de bedienden. Dat de keuken boven zat was handig, want als de keuken in de fik vloog dan sloeg dat over naar het dak en hoefde men het dak en bovenste deel alleen te vernieuwen.
In de kelder was een groot waterbassin en daar kon men water naar boven halen met een emmertje. En als men zich bijvoorbeeld gewassen had en het water weg wilde doen dan waren er een aantal luikjes met schachtjes waar men het water door naar beneden kon gooien en dat kwam dan op de straat terecht.
De huizen waren in klassieke stijl.
Het was bij wet verplicht om ijzeren hekken voor de ramen op de eerste verdieping te hebben.
Piazza della Repubblica (piazza = plein). Hier hadden de Romeinen een kolonie gevestigd, maar ze hadden dit wel op een strategische manier gedaan. Dus kijkend naar de vruchtbare grond, vervoersopties bijv. over het water enz. In het midden het forum Romanum; het centrale plein. Een bloeiende stad en in de 19de eeuw gerenoveerd.
Florence komt van flor en met nog wat wijzigingen is men uitgekomen op Firenze.
De straten zijn recht aangelegd van noord naar zuid en van oost naar west. 
Keramiek van 19de eeuw en hekwerk. 
Gebouw van de wolgilde (schaap op de pui). Wolindustrie was heel belangrijk.
Straatkunst
Drukke straat richting de beroemde brug: Ponte Vecchio.
Winkeltje van Taf. Hier koopt Maxima soms de jurkjes voor de dochters.
Weetje of nieuwtje: De maker van Pinocchio (Pinokkio) is door Walt Disney verbasterd tot een Tiroolse klokkenmaker, maar de echt Gepetto was een Toscaanse timmerman.
Ponte Vecchio - Oude Brug - van 1345. Het was een van de eerste stenen bruggen.
In vroegere dagen waren op de brug kleine werkplaatsen gevestigd van leerlooiers en slagers. De slagers verkochten de huiden aan de leerlooiers en het vlees rotte op die huiden weg waardoor het zelfs op grote afstand niet uit te houden was van de stank.
In 1540 heeft Cosimo - een telg van Di Medici - zijn kasteel vlakbij gebouwd en vanwege de enorme stank heeft hij verordonneerd dat er alleen zilver en goud winkeltjes zich mochten vestigen. Bovendien is men verplicht om minimaal 18 karaats goud te vervaardigen.
De familie Cosimo Di Medici wilde niet vanuit hun kasteel door het drukke gepeupel naar de andere kant lopen en toen heeft men een kilometer lange overdekte gang laten bouwen.
Uffizi. Daar komt de naam office vandaan. Dit waren de gebouwen waar de kantoren voor de regering waren gehuisvest. De familie Di Medici hebben deze ruimten alleen gebruikt voor ontspanning en vermaak. De lange gangen werden gebruikt voor kunst; beeldhouwwerken, schilderijen.
In de 16de eeuw waren zij - Di Medici - geen bestuurders meer maar heersers.
Door het trouwen binnen de familie om het bezit in de familie te houden, werden er geen kinderen meer geboren. De laatste vrouwelijke Di Medici – Anna Maria Lodovica - zat alleen met honderd bedienden in een mega groot paleis en omdat de tak van Di Medici hierbij op hield moest ze beslissen wat er met alle kunst en bezittingen zou gebeuren. Zij heeft laten vast leggen dat alles – zij hadden een hele grote kunstverzameling - naar de stad Florence ging en daar ook moest blijven en dat de kunst open gesteld werd voor de bevolking.
Macchivelli [beeld rechts] was een groot staatsman en heeft veel geschreven. Ook nu nog behoren zijn boeken tot de verplichte literatuur voor de studenten staatskunde.
Er zijn veel illegale verkopers en zodra er een politieagent aan komt, pakken ze alles snel op en in en verdwijnen of houden zich even heel gedeisd. Als de politie 40 meter verder is, pakken ze alles weer uit en gaat de handel verder. Er staan hoge geldboetes op als je iets van hen koopt.
Deze taxi rijdt voor een groot deel voor een goed doel; iets m.b.t. zieke kinderen.
Plazzo Vecchio; dit oude paleis is nog steeds in gebruik als stadhuis en staat op het Piazza della Signoria.
Een kopie van het beeld van de kleine David; gemaakt door Michelangelo. Het beeld is van 1504.
Michelangelo en Leonardo Da Vinci waren tijdgenoten en woonden ook redelijk dicht bij elkaar in de buurt.
Basilica di Santa Maria del Fiore. Bouw gestart in 1296 en 140 jaar later was hij klaar.
Maar het laatste deel zorgde toch voor problemen, want men kwam tot de conclusie dat de koepel wel erg groot was en dat de constructie daarvan toch heel lastig was. Men vroeg wat rond, maar niemand had ooit zo’n grote koepel gemaakt en het was van belang om dit goed aan te pakken want anders zou de koepel al in storten nog voor hij gebouwd was. Brunelleschi bood zich aan om de koepel te bouwen, maar hij was een goudsmid en dus had men zo zijn twijfels. Maar toen men niemand kon vinden kreeg hij alsnog de opdracht om deze grootste koepel uit die tijd te bouwen, maar zonder de traditionele steunconstructie. Bakstenen van verschillende grootte werden geplaatst in een zelfondersteunend visgraatverband. De Koepel was niet rond maar ovaal. De binnenschaal met balken ondersteunt de buitenschaal. Deze Brunelleschi methode is later ook in Rome gebruikt. Ook gebruikte hij een houten ring, klemmend tussen de muren, waarop men verder bouwde. Later trok men deze ring weg en drukte de constructie zich vast. Omdat de metselaars niet op de ring wilden werken (ze keken in een diep gat) weigeren ze verder te werken. Om toch het karwei te kunnen klaren zetten men gevangenen in.
Ook hier zie je weer de 3 vaste 3 elementen: Dom [kerk], Campanile [klokkentoren] en Baptisterium [doopkapel]. De toegangsdeur van de Campanile aan het oostportaal bestaat uit bronzen afbeeldingen. Omdat er een hek voor stond heb ik maar zes van tien afbeeldingen fotograferen
.
Van links naar rechts:
1 = de zondeval 2 = Kaïn en Abel
3 = Noachs dronkenschap 4 = Abraham en het offer van Izaäk
5 = Ezau en Jacob 6 = Jozef ver kocht als slaaf
De niet gefotografeerde afbeeldingen zijn: Mozes ontvangt de Stenen Tafelen, De val van Jericho, Strijd tegen de Filistijnen en Salomo en de koningin van Sheba. De panelen op deze deur zijn kopieën; de originele panelen zijn in het Museo dell’Opera del Duomo.
Het meisje is al de geëtaleerde handschoenen aan het tellen.
In een van de straten zag ik een Madonna beeld met een lachend kindje en dat zie je niet zo vaak.
Het lukte de wekker weer om ons te wekken en na het ontbijt vertrokken we met de bus naar het station van La Spezia. We lieten Toscane achter ons en reden het gebied van Ligurië binnen. Deze regio ligt aan de kust en is o.a. bekend door de Cinque Terre = vijf dorpjes te weten:
- Vernazza
- Monterosso al Mare
- Corniglia
- Manarola
- Romaggiore
Deze dorpen staan op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. De dorpen zijn met de trein of via wandelpaden bereikbaar, maar met de auto is het moeilijk. Rechts de dorpjes langs de kust en tevens de vaarroute.
We gingen met de trein van Ansaldo Breda en ik begrijp niet waarom de instapvan de trein zo hoog is of dat de perrons zo laag zijn. In elk geval moet je je in de trein hijsen. Onze eerste stop was Vernazza; een lieflijk dorpje.
Weer verzamelen voor de trein en een kort ritje verder stopten we in Monterosso al Mare. Daar heerlijk geluncht en wat rond gekeken.
In dit dorp zag ik twee katten, de ene had een apart kleur vacht en de andere een aparte manier om niet door alles gestoord te worden.
Smalle straatjes en steegjes, maar als er een tafeltje met een bankje kan staan is er al snel een restaurantje.
Het volgende vervoermiddel was de boot. We gingen om 15 uur aan boord van een mooie boot, maar die lag zo heen en weer te schudden dat je goed uit moest kijken om heelhuids aan boord te komen. Verschillende dorpjes trokken aan ons voorbij en met een graadje of 26 was het heerlijk op het water.
De mensen die hier [foto hierboven] wonen moeten een zeer bewuste keuze hiervoor hebben gemaakt, want echte wegen zijn er niet en moet men stressbestendig zijn in geval van calamiteiten.
De kerk van Porto Venere zie je al.
Heerlijke boottocht naar Porto Venere.
De kerk van San Pietro. Uitzicht was prachtig, de kerk magertjes.
We hadden de kerk bezocht, wat rond gekeken en wilden nog even een biertje drinken. Maar nadat de ober de bestelling had opgenomen, ging hij eerst alles lege glazen ophalen en dat duurde zo’n tijd dat we de bestelling geannuleerd hebben want anders zouden we in 8 minuten een bier achter over moeten slaan en dat gaat me te snel en te ver
Tot slot de boot naar La Spezia.
Dit lijkt me toch een serieuze brand. De rookpluimen werden dikker en veranderden van kleur.
De masten van de zeilboten doen me denken aan de streepjescode. Het was zo windstil dat de masten amper bewogen.
Aangemeerd in La Spezia en naar de bus waar Massimo de chauffeur – al spelend op zijn smartphone – op ons te wachten.
Het marmerdagje.
Deze dag stond een optionele excursie naar het eiland Elba gepland, maar die kon vanwege te weinig aangemelde mensen niet door gaan. Leo – onze reisbegeleider – had een heel leuk alternatief en eigenlijk zou deze excursie als optie in het programma opgenomen moeten worden.
We gingen met de bus – complimenten voor onze chauffeur Massimo – via een smalle weg omhoog. En omhoog is heel hoog en de diepte waar je in kijkt is diep! Op de plek waar hij niet verder kon en mocht, zijn we uitgestapt en hebben eerst wat rondgekeken en daarna het museum van Walter bekeken over alles wat met marmer te maken had.
Walter is een man van 88 jaar en heeft altijd in het marmer gewerkt. Het huisje waar hij dan verbleef staat er ook nog. Hij heette en blies ons welkom op de hoorn. Je zou toch denken dat zijn longen flink geleden moesten hebben van het fijnstof van de verwerking van het marmer, maar daar was niks van te merken.
Grote en zo nauwkeurig gemaakte beelden.
Marmer is hard en zacht tegelijk. Als marmer op marmer valt dan is het stuk. Maar wil je marmer doorzagen dan heb je daar een diamantboor voor nodig. Zo’n diamantboor moet continu met water gekoeld worden om te voorkomen dat hij oververhit raakt.
Zo hoog in de bergen kwam ik ook nog deze vlinder tegen.
Er zijn veel soorten marmeren ieder heeft een eigen kleur of tekening.
Het gereedschap wat men toentertijd gebruikte staat uitgestald. Tegenwoordig heeft men beter gereedschap, maar is het werken in de groeve nog steeds heftig vind ik. In de groeve is het zo’n 20 graden en in de zomer is er veel condens en in de winter is het er droog. Maar een hele dag zonder daglicht diep in de groeve werken, is zwaar lijkt me.
Met enige regelmaat stort – gepaard gaand met een hoop lawaai – stukken marmer, grond en wat al niet meer om laag. Grote stofwolken stijgen dan omhoog.
Het bed van Walter staat er nog. Grote blokken van zo.n 16 ton of meer worden per vrachtwagen vervoerd.
De jonge vrouw die ons naar de groeve reed gaf ook uitleg over het procedé. Helmpje was verplicht. De informatie was erg interessant en ze had een grappige manier van Engels praten; ze maakte er telkens een paar onnodige klinkers achteraan. Haar stemvolume stond op hard!
Onder de boormachine die gebruikt maakt van een diamantboor.
Natuurlijke kerststal. Het begon met een stuk marmer dat deed denken aan een Madonna met kind en toen heeft men er een stal omheen gemaakt.
De groeve van het beroemde witte marmer van Carrara hebben we bezocht en daarna zijn we in het stadje gaan lunchen. En natuurlijk is hier de versiering vooral van marmer. De ronde bol draait in het water.
Cattedrale di Sant’Andrea
Verschillende soorten en stijlen van een Madonna met kind.
Geluncht in een binnentuin van een restaurant en dit bier had ik nog nooit gezien. Was wel lekker.
Na deze excursiedagen gaan 9 mensen van ons gezelschap morgen naar huis en 4 mensen – waaronder wij - blijven nog een weekje.
Goed moment om even wat over de reisbegeleider en de groep te vertellen. Het is een excursiereis wat inhoud dat je vanuit je hotel uitstapjes/excursies maakt en je niet uit je koffer hoeft te leven zoals we vaak hebben gedaan bij de grotere rondreizen. De koffer en andere spullen kunnen dus gewoon in het hotel blijven. Het is een prima hotel [Gabrini in Marina di Massa], uitstekende bedden en wat heel prettig is: wifi.
Leo is een prima reisbegeleider. Hij is duidelijk, laat je vrij als je dat wil en helpt waar nodig. Hij spreekt vloeiend Italiaans en weet ook veel te vertellen over Toscane.
De groep bestaat uit: Yvonne en Rien, Riki en Piet, Sylvia en Ron, Hieke en Michel, Henny, Margriet, Dinie en Frans en ik.
Op de dag van aankomst bij het diner kregen we het verzoek of de mededeling (daar ben ik nog niet over uit) om de hele periode aan dezelfde tafel te gaan zitten. Ja en dat is natuurlijk toch een dingetje, want je kent elkaar niet en je maakt dus ook geen bewuste keuze. Wij zaten samen met Yvonne en Rien aan een tafel en ik moet zeggen een uitstekende keuze; buikpijn van het lachen zowel bij het ontbijt als bij het diner. Allerlei onderwerpen passeerden de revue en er waren veel herkenbare en hilarische situaties.
Onze eerste excursieloze dag begon bij het aanbreken van de dag met onweer en zware regen, maar gelukkig trok dat redelijk snel voorbij en viel er zo nu en dan een buitje en liet de zon zich ook nog even zien.
Heerlijk op het balkon gelezen en Skip Bo [kaartspel] gedaan.
Wat vogels gefotografeerd. Een soort pinguïn kraai wat betreft het verenpakket en echte witte duiven.
Vanmorgen eerst de groep die naar huis ging uitgezwaaid. En daarna heerlijk op het balkon gezeten en later naar zee gelopen: Marina di Massa. Er staat een prachtig beeld: Evoluzione genaamd.
Sprankelende golfjes in het zonlicht.
De rivier de Arno met op de achtergrond de bergen.
Een kinderboerderij met konijnen, geiten, ganzen, eenden, cavia’s, kalkoenen, kippen. De konijnen graven allerlei holen en lopen dus ook vrij rond.
Klik op deze link voor het filmpje.
Elke avond krijgen we een formuliertje met de keuzes die je kan maken voor het avondeten van de volgende dag. En het saaie papiertje heb ik al een paar keer opgeleukt met een tekeningetje en ook Ron heeft aan deze creatie meegewerkt. En zo creatief dat we zijn hebben we ook wat suggesties/verzoeken gedaan m.b.t. het eten.
Wat een heerlijkheid is het toch om het vriendelijk zonnetje al bij opkomst te zien stralen. Na het ontbijt eerst even een wandelingetje gemaakt en dan kom je toch altijd weer wat moois of grappigs tegen.
Hier zijn veel privé stranden en dus wordt het ook aangegeven als er sprake is van een openbaar deel.
Prachtige blauwe bloemen.
Een man met een detector op zoek naar de grote schat of het bierdopje van Heineken?
En dat spreekt – in elke taal – voor zich.
Bij het opstaan was het bewolkt en na het ontbijt de wandelschoenen aan en gaan. We liepen zo maar wat en onderweg zagen we een Maria beeld in een vijver en een gans waarvan de rechtvleugel flink averij had opgelopen.
Een halve auto tegen de muur ten teken dat het een garagebedrijf is.
Wel erg opvallend was de bunker met schietgaten in de voortuin.
Een klein kerkje met ook een herdenkingsplakkaat van de 2de WO.
Een vrolijk geverfd gebouw. Een heel aparte brievenbus.
Uiteindelijk bleken we richting de stad Massa te lopen; ook goed want daar waren we nog niet geweest.
Prachtige deur.
De laatste dag is aangebroken en op de valreep dus nog even een excursie naar een klooster: Certosa di Pisa. Het is een kartuizer klooster. De Kartuizers behoren tot een orde die in 1084 is gesticht door de heilige Bruno van Keulen.
Dit klooster is van 1366 en is in de 18de eeuw herbouwd. De kerk is behoorlijk rijk versierd, zoals je wel meer ziet.
De monniken mochten niet spreken en ook elkaar niet aan kijken om te voorkomen dat ze in de verleiding zouden komen om te praten. Er waren fraters en broeders. De fraters zaten hoger in de hiërarchie/orde en hadden het beter dan de broeders. Ze legden de gelofte van kuisheid, armoede en gehoorzaamheid af. Ik weet niet hoe het met die kuisheid en gehoorzaamheid gegaan is, maar het onderdeel armoede bij de fraters vind ik nogal meevallen. Ze hadden een eigen – redelijk ruime – kamer, een slaapkamer, werkkamer met werktuigen en nog een studeerkamer. En bovendien nog een aardig tuintje.
Voor de gasten – zoals bijvoorbeeld de familie Di Medici – waren er groter en mooiere vertrekken.
De apotheek.
Ik had een filmpje gemaakt van de landing op Pisa en nu dus ook van de landing op: SCHIPHOL
En toen we geland waren en de mobieltjes aangezet mochten worden heb ik ons toestel op flightradar gezocht. Wij zitten op dat moment in het rode toestel.
Leo hartelijk dank voor het delen van je enthousiasme over deze prachtige streek. Het was een mooie reis.
Grazie